ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 333 เธอมีเขาอยู่ในใจ
คำพูดของเจเน็ตแล่นเข้าไปในสมองของเขาอย่างรวดเร็ว
เธอต้องการที่จะบอกเขาอย่างนั้น ทว่าเธอก็เก็บคำพูดเหล่านั้นไว้กับตัวเองเสมอมา
ตอนนี้ เธอผ่านพ้นมันไปด้วยความโล่งใจ เธอผลักมือของเขาออกและเดินไปด้านข้าง
เจเน็ตรู้สึกอยากจะร้องไห้และพยายามระงับอารมณ์นั้นด้วยการสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
เธอหัวเราะขึ้นเบา ๆ และพูดขึ้นด้วยท่าทางตำหนิตัวเอง “ยิ่งไปกว่านั้น อย่ายึดติดกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อน สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปมากมายภายในห้าปี ใครเป็นคนบอกว่าฉันจะพูดว่า ‘ตกลง’ ถ้านายต้องอยู่กับฉัน?”
“ฉันไม่ได้รักนายอีกต่อไปแล้ว ใช่ นายไม่รู้เหรอ? ฉันมีแฟนแล้วและเขาดูแลฉันเป็นอย่างดี ดังนั้นไม่ต้องมาเป็นห่วงเรื่องอนาคตของฉัน”
เลียมสูดหายใจเข้าลึก ๆ
“เธอพูดอะไร?”
เจเน็ตหันมามองเขา เธอยืนตัวและตอบด้วยความมั่นใจ “ฉันพูดว่าฉันมีแฟนแล้ว ชื่อของเขาคือ โจเอล ฟอสเตอร์ และเขายังเป็นนายน้อยของตระกูลฟอสเตอร์ที่เมืองหลวง ฉันพนันได้เลยว่านายต้องเคยได้ยินเรื่องของพวกเขา หรือไม่เคย? ดูสิ ฉันเป็นเหมือนผู้หญิงที่มีอำนาจ ถ้าตระกูลกริฟฟินไม่ต้อนรับฉัน ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากตั้งเป้าหมายของฉันไปที่อื่น ฉันไม่จำเป็นต้องพึ่งพานายเพียงแค่คนเดียว”
เลียมหัวเราะด้วยความเย็นชา
เขาพยักหน้าของเขาอย่างต่อเนื่อง
“ดี ดี ดี”
ดวงตาของเขาแดงก่ำ พวกเขาทำให้เกิดความขุ่นเคืองและความอาฆาต
เจเน็ตกำหมัดแน่นและพูดขึ้นอย่างหนักแน่น “ตอนนี้นายออกไปได้แล้ว”
อย่างไรก็ตามแทนที่จะออกไป ชายคนนั้นกลับขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น
เขาตรึงเธอไว้กำแพง
เจเน็ตตกใจและจ้องมองไปที่เขาอย่างโหดเหี้ยม “เลียม แจ็คแมน นี่นายกำลังทำอะไรอยู่? ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ นี่คือบ้านของฉัน! ถ้านายพยายามจะเล่นตลก พ่อของฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไป!”
“แล้วเธอคิดว่าฉันกำลังจะทำอะไร?” เลียมตอบกลับ “เธอคิดว่าเธอจะหลอกฉันได้อย่างนั้นเหรอ? เธอคิดว่าฉันจะโง่เหมือนที่เธอคิดเอาไว้ และจะอยู่ในการควบคุมของเธออย่างนั้นใช่ไหม?”
เจเน็ตหวาดกลัว
“ปล่อย ปล่อยฉันไป”
“ไม่!”
แทนที่จะปล่อยเธอ เขากลับเอื้อมมือออกไปจับที่คางของเธอ
ความเจ็บปวดรุนแรงเกิดขึ้นที่คางของเจเน็ต แล้วเธอก็ร้องขึ้นมา
จากนั้น ใบหน้าของชายคนนั้นก็ขยับเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น
ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจ
เธอรู้สึกได้ถึงความนุ่มและเย็นบนริมฝีปากของเธอ
เจเน็ตคาดไม่ถึง คำพูดของเธอเจ็บปวดมากพอแล้ว ทว่าเขาก็ยังจูบเธอ
คางของเธอปวดไปหมด
เธอร้องคร่ำครวญและและพยายามดิ้นรนผลักเขาออกไป
แต่ถึงอย่างไร เขาคว้ามือของเธอเอาไว้ ยกขึ้นเหนือศีรษะแล้วกดมันไว้กับกำแพง
เจเน็ตไม่สามารถรอดพ้นจากการเกาะกุมของเขาได้และอารมณ์ที่พลุ่งพล่านก็เข้าครอบงำเธอ น้ำตารื้นขึ้นในดวงตาและมันกำลังจะไหลลงมาตามแนวแก้มของเธอ
เลียมโกรธมาก
เธอแสร้งว่าเขาเป็นคนโง่และง่ายต่อการจัดการ
เธอสามารถแก้ตัวได้ดีกว่านี้
เธอไม่รู้หรือว่าตั้งแต่เธอกลับมาอีกครั้ง เขาได้ทำการสืบอย่างละเอียดเกี่ยวกับทุกคนที่เธอพบ และสถานที่ที่เธอเคยไปตลอดห้าปีที่ผ่านมา?
เขารู้ดีถึงถึงผู้คนที่เธอไปพบและบริษัทที่เธอเก็บเอาไว้เป็นความลับ
เธอเป็นคนโกหกหลอกลวงที่แย่มากและทำกับเขาเหมือนเป็นคนโง่
ฮึ่ม!
เลียมรู้ว่าเจเน็ตไม่ได้มีความสัมพันธ์กับโจเอล ตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา เธอไม่มีผู้ชายคนไหนเลย
แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อเขาได้ยินจากเธอว่าโจเอลเป็นแฟนของเธอ เขาก็รู้สึกเหมือนถูกจุดประกายความหึงหวง
เจเน็ตที่ตอนแรกถูกตรึงไว้กับกำแพงถูกขังอยู่ในอ้อมกอดของชายคนนั้น ในขณะที่เขาเอามือของเขาโอบที่ด้านหลังศีรษะของเธอเอาไว้
ขณะที่เขาจูบเธออยู่นั้น เธอก็ค่อย ๆ จมดิ่งลงสู่ภวังค์
เลียมรู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของผู้หญิงในอ้อมแขนของเขา และการจ้องมองของเขาก็อ่อนลง
เขารู้เสมอว่าเธอมีเขาอยู่ในใจ
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าเธอคิดถึงเขาบ่อยแค่ไหน
ด้วยเหตุนี้ พวกเขาทั้งสองคนจึงเหมือนกับเม่นคู่หนึ่งที่ต้องการอยู่ใกล้ชิดกัน ทว่าพวกเขาก็กลัวว่าจะลงเอยด้วยการทำร้ายอีกฝ่าย ดังนั้นพวกเขาจึงรักษาระยะห่างซึ่งกันและกัน
ในที่สุดวันนี้เขาก็จัดการกอดเธอเอาไว้ในอ้อมแขน และสังเกตเห็นว่าเธอเพลิดเพลินกับช่วงเวลานั้น
สัมผัสและความรู้สึกของการครอบครองเป็นสัญชาตญาณ และความรู้สึกนั้นทำให้เขาสงบลงและมั่นใจในตัวเขา
เขารู้สึกแบบนี้แล้ว แล้วเจเน็ตล่ะ?
เธอผ่านความยากลำบากและความโศกเศร้ามาตลอดห้าปี ทั้งหมดนี้เธอยืนหยัดได้ด้วยตัวเอง เธอเสียสละมากมายและทุกข์ทรมาน
บางครั้งเธอก็บ่น เสียใจ และร้องไห้ให้กับสิ่งที่เธอต้องเจอ เธอสงสัยว่าเรื่องราวต่าง ๆ จะเปลี่ยนไปหรือไม่ ถ้าเธอไม่ตกหลุมรักเลียม
ในทางกลับกัน ถ้าเธอไม่ตกหลุมรักเขา เธอก็คงจะไม่มีซันนี่
ถ้าไม่มีเลียม เธอก็คงจะไม่มีความทรงจำที่ยอดเยี่ยมและน่าจดจำเช่นนี้
นอกจากนี้ เธอไม่ได้สามารถระงับความรู้สึกที่มีต่อเขาได้
ถ้าเธอไม่รักเขา ทำไมถึงไม่มีผู้ที่ไล่ตามเธอจำนวนนับไม่ถ้วนที่สามารถดึงดูดความสนใจของเธอได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา?
สำหรับห้าปี ทำไมเลียมจึงเป็นคนแรกที่เธอเห็นในใจของเธอเมื่อเธอถูกปลุกจากความฝันในยามค่ำคืน?
เธอรู้สึกขมขื่น เจ็บปวด และตัวสั่นในอ้อมกอดของเลียม ความรู้สึกอุ่นบนแก้มของเธอ ขณะที่น้ำตาไหลออกมาจากดวงตา
แม้ว่าเขาจะจูบเธออย่างดูดดื่ม ทว่าเขาก็ยังตระหนักถึงปฏิกิริยาของเธอเหมือนกัน
ดังนั้นเขาจึงสังเกตเห็นหยาดน้ำตาหยดแรก
เขาถอนหายใจแล้วปล่อยเธอไป และค่อย ๆ เช็ดน้ำตาของเธอออก
ท่าทางของเขาอ่อนโยนและแสดงถึงความรัก ราวกับว่าเขากำลังปฏิบัติกับสิ่งประดิษฐ์หายาก
อย่างไรก็ตามเจเน็ตเริ่มสะอื้นเสียงดังขึ้น ตลอดหลายปีของความปวดร้าวและโศกเศร้าถูกปลดปล่อยออกมา
เมื่อโตขึ้น เธอมีค่าสำหรับคนรอบข้างของเธอ ทุกคนเอาใจและตอบสนองเธอ
แต่เขาเป็นเพียงคนที่นำปัญหาและความทุกข์มาให้เธอ อย่างไรก็ตามและเต็มใจที่จะมีลูกนอกสมรส
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังทำกับเธอแบบนี้
ไอ้บ้าเอ้ย!
เจเน็ตร้องคร่ำครวญ เธอถูกล็อกแน่นไว้ในอ้อมกอดของชายคนนั้นและไม่สามารถขยับได้
ในไม่ช้า เธอก็รู้สึกเหนื่อย
ทันใดนั้นเอง เลียมก็เงยหน้าขึ้น
ขณะที่เขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงเจ้าอารมณ์ ความชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
เจเน็ตลืมตาขึ้นมองเขา
ขณะที่เธอกำลังร้องไห้ ทำให้การมองเห็นของเธอพร่าเลือน และเธอก็จ้องมองเขาอย่างตั้งใจราวกับลูกแมวไร้เดียงสา
เจเน็ตเริ่มหน้าแดงขึ้นด้วยความโกรธ เธอคาดไม่ถึงว่าการโต้เถียงที่รุนแรงก่อนหน้านี้ของพวกเขาจะนำมาสู่สิ่งนี้
ความจริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น?
