ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 342 งานเลี้ยงวันเกิดที่ตระกูลการ์เร็ตต์
วันรุ่งขึ้น นายท่านใหญ่ประกาศว่าเขาจะจัดงานวันเกิดให้ตัวเองล่วงหน้า
นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์จะมีอายุครบเจ็บสิบหกปีในปีนี้ แม้ว่าจะไม่ใช่วันเกิดที่สำคัญ ด้วยวัยเท่านี้การจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้กับตัวเองทุกปีมันก็เป็นงานที่น่ายินดีในตัวของมันเอง
นอกจากนี้เขายังป่วยหนัก หากสามารถจัดงานวันเกิดได้ในตอนนี้และช่วยถ่วงเวลาเรื่องเลวร้าย เป็นปกติที่ไม่มีใครในตระกูลการ์เร็ตต์พูดอะไรออกมา
เมื่อเนลล์รู้ข่าว มันก็เป็นช่วงบ่ายของวันต่อมาแล้ว
เมื่อมองไปที่การ์ดเชิญตรงหน้าของเธอ เธอเองก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ดูเหมือนจะไม่ใช่คนที่มีความเชื่อเรื่องโชคร้าย
นอกจากนี้ เขายังเป็นคนคิดริเริ่มเรื่องนี้ด้วยตัวเองอีกด้วย ทว่าใครก็ตามที่เคยป่วยคงจะรู้ว่าเมื่อพวกเขาป่วย พวกเขาแค่ต้องการจากไปอย่างสงบ มีไม่มากนักที่จะสนุกสนานตื่นเต้น
อย่างไรก็ตาม บัตรเชิญทั้งหมดได้ถูกส่งไปแล้ว ดังนั้นไม่ว่าด้วยเหตุผลใดก็ต้องดำเนินต่อไป
งานเลี้ยงวันเกิดจะถูกจัดขึ้นในตอนเย็นของวันหยุดสุดสัปดาห์ และสถานที่จัดงานจะจัดขึ้นที่การ์เร็ตต์ เรสซิเด้น
ในความเป็นจริงแล้วมีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับเชิญ เป็นเพียงคนที่มาจากสี่ตระกูลใหญ่ เช่นเดียวกับตระกูลที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงอื่น ๆ จากเมืองที่ได้รับคำเชิญ
ในวันนี้ เนลล์มาถึงเร็ว เพราะเป็นช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์และลิซซี่ก็ไม่ต้องไปโรงเรียน เนลล์จึงพาเธอไปด้วยได้
แม้กิดเดียนจะมีงานบางอย่างที่บริษัทของเขา ทว่าเขาก็จะตามมาในภายหลัง
ในทางตรงกันข้าม นายท่านใหญ่และท่านผู้หญิงควินตันก็ตามเธอมา
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม พวกเขาที่เป็นเพื่อนกันมานานหลายสิบปี แม้ว่านายท่านใหญ่ลีย์แทบจะไม่ค่อยได้ออกมาข้างนอกด้วยสุขภาพของเขาไม่ค่อยดี ทว่าปกติเขามักจะส่งกิดเดียนมาหากมีอะไรเกิดขึ้น
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากวันนี้เป็นงานวันเกิด เขาจึงมาร่วมงานด้วยตัวเอง
ณ การ์เร็ตต์ เรสซิเด้น ที่มีชีวิตชีวาขึ้นเพราะผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนที่มามอบของขวัญและคำอวยพร
เนลล์พาลิซซี่ไปอวยพรนายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนที่พวกเขาจะเดินเข้าไปในห้องรับประทานอาหารด้านหลัง เพื่อรอนายท่านใหญ่ลีย์และท่านผู้หญิง
อย่างไรก็ตาม แทนที่เป็นนายท่านใหญ่และท่านผู้หญิง กลับเป็นธาราและโอเวนที่มาถึงก่อน
หลังจากเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ธาราและโอเวน ได้รับความยินยอมพร้อมใจจากทั้งสองตระกูลเพื่อให้จัดพิธีหมั้น
ตอนนี้พวกเขาคาดการณ์ว่างานแต่งงานจะถูกจัดขึ้นในช่วงปลายปีนี้
เนลล์มีความสุขมากที่เจอพวกเขา ดังนั้นเธอจึงพูดคุยกับพวกเขาอยู่สักพัก
โอเวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตอนผมเข้ามา ผมได้เจอพี่ชายรองลีย์และคุณลุงลีย์แล้ว มีคนมากมายอยู่ข้างนอกและผมคิดว่าพวกเขาถูกรั้งเอาไว้ทั้งคู่ ผมคิดว่าเขาคงจะพาพวกเขาไป อีกสักครู่เขาถึงจะได้เข้ามา”
เนลล์พยักหน้ารับ เธอรู้ว่าเพราะเอกลักษณ์เฉพาะตัวเองกิดเดียนและนายท่านใหญ่ เป็นปกติที่ผู้คนมากมายอยากจะพูดคุยกับเขาเมื่อพวกเขาปรากฏตัวที่งานแห่งนี้
แม้ว่าตระกูลลีย์จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนเหล่านี้ ทว่าพวกเขาก็ยังต้องพบปะกัน
ดังนั้นนายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ไม่ใช่เพียงคนเดียวที่ยุ่ง ทว่าผู้อาวุโสสูงสุดของสี่ตระกูลก็เช่นกัน
เนลล์มองไปที่ธาราและยิ้ม “เมื่อไรคุณจะแต่งงานคะ?”
ธาราพูดขึ้นเบา ๆ “น่าจะภายในปีนี้นะ ตอนนี้งานที่สถาบันวิจัยยุ่งมากและเราไม่สามารถจัดสรรเวลาได้ เราคุยกันแล้วว่าเมื่อโครงการปัจจุบันของเราเสร็จสิ้นเราจะจัดงานแต่งงานในช่วงสิ้นปีนี้ค่ะ”
เนลล์ยิ้มและพูดขึ้น “ถ้าแบบนั้นฉันจะขอแสดงความยินดีล่วงหน้า”
ธาราเผยรอยยิ้มหวานที่เจือไปด้วยความเขินอาย
โอเวนมองไปยังทางที่เขาเข้ามาและเดินไปข้างหน้าทันที จากนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ผมได้ยินมาว่าเหตุผลที่นายท่านใหญ่จัดงานเลี้ยงวันเกิดล่วงหน้าในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่เพื่อวันเกิดของเขาเท่านั้นแต่เป็นในนามของเซลีนด้วยเช่นกัน”
เนลล์ผงะเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“ในนาม? คุณหมายถึงอะไร?”
โอเวนอธิบาย “หลังจากที่ลูกของจูเลียตหายไป ก็มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นในเมืองหลวง จูเลียตพยายามตามหาเด็กทุกวิถีทาง แต่สุดท้ายแล้วเธอก็หาไม่พบ”
“อย่างไรก็ตามในเรื่องนี้ มีหลายคนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับเด็กคนนี้ โดยพื้นฐานเซลีนเป็นคุณหนูเล็ก ๆ ของตระกูลการ์เร็ต แต่ในความจริงมีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่าเธอมีสถานะในตระกูล”
“นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์คงรู้สึกว่าเวลาของเขาใกล้จะหมดลงแล้ว ดังนั้นเขาจึงต้องการใช้โอกาสนี้ประกาศสถานะของเธอต่อที่สาธารณะ ด้วยวิธีนี้ ทุกคนในเมืองหลวงจะได้รู้ว่าเธออคือลูกสาวของจูเลียต หากคนจากตระกูลการ์เร็ตต์กลั่นแกล้งเธอ หรือปฏิบัติต่อเธอไม่ดี พวกเขาจะได้รับความแค้นจากการกระทำ”
“ดังนั้น แม้ว่ามันจะไม่ใช่สำหรับเธอ แต่มันก็เป็นเรื่องดีกว่าเพื่อเห็นแก่ชื่อเสียงของเขาเอง”
เนลล์ตกใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น
เธอคิดไตร่ตรองอย่างรอบคอบและตระหนักได้ว่าสิ่งที่โอเวนพูดอยู่เป็นความจริง ถ้าเขาไม่พูดถึงเรื่องนี้ เธอก็คงไม่คิดถึงเรื่องนี้เช่นกัน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็อดที่จะขมวดคิ้วไม่ได้และความกังวลได้ฉายแววในดวงตาของเธอ
ไม่ว่ามันจะเล็กหรือใหญ่ นายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ก็วางแผนเรื่องนี้ไว้สำหรับเซลีน ถ้าเขารู้ว่าเซลีนไม่ใช่หลานสาวที่แท้จริงของเขา เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร?
ที่ด้านข้าง ดวงตาของธาราฉายแววของการต่อสู้
เธอมองมาที่เนลล์ด้วยสายตาที่ซับซ้อน
“เนลลี่ คุณ…รู้ว่าเซลีนไม่ใช่หลานสาวที่แท้จริงของตระกูลการ์เร็ตต์ใช่ไหม?”
เนลล์ผงะไปชั่วขณะก่อนที่เธอจะกลับมามีสติอีกครั้ง เธอรีบมองไปรอบ ๆ และหลังจากที่เธอแน่ใจว่าจะไม่มีใครสามารถได้ยิน เธอจึงพยักหน้ารับ
“ฉันรู้ภูมิหลังของเซลีนดีกว่าใครทั้งหมด แต่นี่เป็นปัญหาภายในของตระกูลการ์เร็ตต์ สุดท้ายแล้วอย่างไรเราก็เป็นคนนอกดังนั้นคงจะดีกว่าถ้าปิดปากเงียบเอาไว้ ถึงแม้ว่าเราจะพูดความจริงออกไป เราก็ไม่รู้ว่านายท่านใหญ่จะทำอย่างไร ไม่พูดอะไรจะดีกว่า”
ธาราพยักหน้ารับ
เธอหรี่ดวงตาลงเล็กน้อยและลดสายตาของเธอลงไปมองบริเวณคอของเนลล์
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอเห็นคือ สร้อยคอที่อยู่รอบคอของเนลล์ เพชรที่อยู่บริเวณไหปลาร้าสวยงามทว่าแทนที่จะเป็นสร้อยคอที่เธอเคยใส่ก่อนหน้านี้
สีหน้าของธาราเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
“เนลลี่ สร้อยคอของคุณอยู่ที่ไหน?”
เนลล์ตกใจและหลังจากที่ก้มลงมองคอของเธอ เธอก็มองไปที่ธาราด้วยความรู้สึกที่ค่อนข้างสับสน
“สร้อยคอเหรอ? สร้อยคออะไร? นี่ไง? ไม่ใช่ที่คอของฉันเหรอ?”
ขณะที่เธอพูด เธอก็ยกสร้อยคอที่ไหปลาร้าของเธอขึ้นด้วย
ธาราเริ่มแสดงความวิตกกังวลออกมา
“ไม่ใช่เส้นนี้ ฉันหมายถึงสร้อยคอทับทิมที่คุณสวมครั้งสุดท้าย”
เนลล์ตอบ “อ๋อ ฉันทิ้งเส้นนั้นไว้ที่บ้าน วันนี้ฉัน…”
จู่ ๆ เธอก็หยุดพูด
จากนั้นเธอก็มองไปที่ธาราด้วยความตกใจ
ดูเหมือนธาราจะรู้อะไรบางอย่างเหมือนกัน และใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ฉายแววอยู่ในดวงตาของเธอ
ใบหน้าของเนลล์หม่นลง
โอเวนไม่ได้สังเกตเห็นเครื่องประดับของเนลล์ ดังนั้นเขาจึงไม่เข้าใจถึงสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกัน
รู้สึกแค่ว่ามีบรรยากาศแปลก ๆ นิดหน่อย เขามองไปที่ทั้งสองคนและถามขึ้นด้วยความสงสัย “พวกคุณคุยเรื่องอะไรกันครับ? มีอะไรเกิดขึ้น?”
ธาราฝืนยิ้มออกมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก “ไม่…ไม่มีอะไร”
เนลล์มองไปที่เธออย่างเคร่งเครียด โดยปราศจากซึ่งรอยยิ้มขณะที่ดวงตาของเธอเต็มไปความสงสัยและเย็นชา
“ธารา คุณรู้ได้อย่างไรว่าสร้อยคอที่ฉันสวมอยู่ก่อนนี้หน้ามีจี้เป็นทับทิม?”
