ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 354 การปฏิบัติที่เท่าเทียมกัน
เซลีนร้องไห้ฟูมฟาย
อย่างไรก็ตาม ในบรรดาแขกที่มาร่วมงานไม่มีใครเห็นอกเห็นใจเธอ ยกเว้นนายท่านการ์เร็ตต์
พวกเขาทั้งหมดมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ
ท้ายที่สุด เธอเป็นคนที่เทศน์เพื่อชักชวนสาวใช้ไอริสให้กล้าหาญพอที่จะยอมรับความผิดพลาดของเธอ
นอกจากนี้ เธอยังแสร้งทำเป็นอ้อนวอนขอผ่อนผันต่อ นายท่านการ์เร็ตต์ในนามของไอริส เพื่อให้ได้มาซึ่งความปรารถนาดีต่อตัวเธอเอง
มันน่ากลัวมากที่คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าคนอย่างเธอจัดการกับทุกคนจนจบโดยที่ไม่มีใครค้นพบความจริง
ดังนั้นทุกคนจึงแสดงความดูถูกเซลีนอย่างโดยอัตโนมัติ
กิดเดียนตระหนักถึงความจริงเมื่อนานมาแล้ว เมื่อเนลล์ก้าวไปข้างหน้าเพื่อพูดคุยกับไอริส เขาก็เดาได้ว่าใครคือผู้ร้ายตัวจริง
เนื่องจากเธอเดินหน้าไปแล้วเขาจึงไม่พูดอะไรอีก
นายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควินตัน ต่างประหลาดใจ เมื่อพวกเขาได้ยินความจริงพวกเขาทั้งตกใจและโกรธ
พวกเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการฉีกเซลีนเป็นชิ้น ๆ
อย่างไรก็ตาม ผู้สูงอายุทั้งสองไม่ชอบเซลีนเนื่องจากความไม่พอใจของเธอกับเนลล์ พวกเขารำคาญที่จะโต้เถียงกับเธอ เพราะตอนนี้เธอเป็นหลานสาวของนายท่านการ์เร็ตต์
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะบ้าคลั่งถึงขนาดทำร้ายเด็ก!
นายท่านลีย์พูดเสียงเบา “นายท่านการ์เร็ตต์นี่คือหลานสาวของคุณ ฉันจะไม่พูดอะไรอีก แต่ลิซซี่เป็นลูกหลานคนเดียวในตระกูลลีย์ของเรา ทุกคนต่างปรนเปรอและปกป้องเธอ แต่เธอก็ต้องทนทุกข์ทรมานในวันนี้ ไม่ใช่ว่าฉันเป็นคนที่ใจแคบและชวนทะเลาะ แต่เด็กคนหนึ่งไม่ควรที่จะถูกรังแกแบบนั้นจริง ๆ คุณพูดมาเลยดีกว่าว่าควรทำอย่างไร!”
ท่าทางของนายท่านการ์เร็ตต์ก็ค่อนข้างน่ากลัว
เขาไม่เคยคิดว่าความผิดจะจบลงที่เซลีน
อย่างไรก็ตาม ต่อหน้าผู้คนมากมายเขาก็ไม่สามารถตำหนิเซลีนได้เช่นกัน
ท้ายที่สุดเธอเป็นหลานสาวที่เขาทำงานอย่างหนักเพื่อหาเลี้ยงตัวเอง ทุกคนรู้ดีอยู่แล้วว่าแม้ว่างานปาร์ตี้ในวันนี้จะเป็นการฉลองวันเกิดของเขาอย่างชัดเจน แต่ในความเป็นจริงแล้วก็เป็นการแนะนำตัวตนของเซลีนให้กับทุกคน
ถ้าเขาทำให้เซลีนมีปัญหาต่อหน้าสาธารณะ ก็คงไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าตัวเอง
ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เรื่องนี้เป็นความผิดของเซลีนแน่นอน ฉันจะให้เธอขอโทษเป็นการส่วนตัวกับคุณ”
จากนั้นเขาก็ให้โอกาสเซลีนเผชิญหน้าอีกครั้ง
เซลีนรีบเดินไปข้างหน้าและสะอื้น “พี่สาวฉันขอโทษ ฉันไม่ควรเล่นกับลิซซี่แบบนั้น ฉันเห็นเธอล้มลง แต่ฉันกลับวิ่งหนีเพราะว่าฉันกลัว ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษจริง ๆ”
หลังจากนั้นเธอก็หันไปพูดกับลิซซี่ว่า “ลิซซี่ น้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายหนู น้าแค่อยากเล่นกับหนู น้ารู้ว่าน้าคิดผิด หนูยกโทษให้น้าได้ไหม?”
ต้องบอกว่า ถ้าเซลีนเต็มใจที่จะก้มหัวและขอโทษเด็กคนหนึ่ง ฉากนั้นจะเป็นเรื่องที่อบอุ่นใจมาก
อย่างน้อยเมื่อคนอื่นเห็นเธอถ่อมตัวต่อหน้าแม่และลูกสาว บางคนก็จะรู้สึกสงสารและเห็นใจเธอ
แน่นอนว่าในไม่ช้าผู้ชายบางคนก็พูดแทนเธอ
“คุณนายลีย์ คุณหนูรองไม่ได้ตั้งใจ และเด็กก็หายดีแล้ว เนื่องจากเราทุกคนเป็นญาติกันทำไมเราไม่ลืมเรื่องนี้ล่ะ”
“ใช่ เธอได้ขอโทษแล้ว ใคร ๆ ก็ทำผิดได้ ถ้าเป็นไปได้ควรให้อภัยพวกเขาจะดีกว่า!”
“วันนี้เป็นวันแห่งความสุข ทำไมเราไม่ผ่อนคลายและเลิกหงุดหงิดใจกับเรื่องนี้”
“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เรากำลังฉลองวันเกิดของนายท่านใหญ่การ์เร็ตต์ เราทำเพื่อประโยชน์ของเขา”
นายท่านการ์เร็ตต์ มองไปที่เนลล์ด้วยสายตาที่คาดหวัง
เขารู้ว่าตอนนี้ลิซซี่เป็นลูกสาวของเนลล์ ไม่สำคัญว่านายท่านลีย์หรือท่านผู้หญิงควินตันบอกว่าไม่เป็นไร
กิดเดียน ลีย์ และเนลล์ เจนนิ่งส์ จึงต้องเป็นฝ่ายพยักหน้า
เนลล์นั่งที่นั่นโดยที่ศีรษะของเธอก้มลงเล็กน้อย เธอเล่นกับแหวนบนนิ้วของเธอและยิ้มจาง ๆ
“นายท่านการ์เร็ตต์คิดว่าเรื่องดังกล่าวสามารถแก้ไขได้ด้วยคำขอโทษจริง ๆ เหรอ?”
นายท่านการ์เร็ตต์สำลัก
เมื่อเขาพูดอีกครั้งก็มีความไม่พอใจในน้ำเสียงของเขาอยู่แล้ว
“แล้วเธอต้องการอะไร?”
“ฮะ ฉันต้องการอะไร? ก่อนหน้านี้สาวใช้ถูกเรียกตัวว่าเป็นผู้ร้าย คุณยืนยันว่าจะส่งตัวเข้าสู่กระบวนการถูกต้องตามกฎหมาย ถึงแม้ว่าจะเป็นคนอื่น แต่ก็ต้องได้รับการปฏิบัติในลักษณะเดียวกันเหมือนกันสิ ”
บรรยากาศในห้องเปลี่ยนไปทันที
ทุกคนมองไปที่เนลล์อย่างแปลกประหลาด
เธอต้องล้อเล่น!
ใครคือสาวใช้และใครคือ เซลีน?
ถ้าเซลีนถูกส่งมอบให้เจ้าหน้าที่จริง ๆ งานเลี้ยงวันเกิดที่นายท่านการ์เร็ตต์จัดขึ้นในวันนี้จะกลายเป็นเรื่องตลกโดยสิ้นเชิง!
เมื่อนำชื่อเสียงของตระกูลการ์เร็ตต์ไปทิ้ง ทุกคนต่างก็รู้ดีว่านายท่านการ์เร็ตต์ จงใจหมั้นเซลีนกับนายน้อยแห่งตระกูลเกรแฮม
หากเธอถูกจับและเกิดความขัดแย้งในตระกูล ซึ่งเกิดจากความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกิดขึ้นโดยเด็กที่ไม่รู้เรื่อง มันคงจะดีไปกว่าที่จะทำให้ลุกลามไปสู่คดีพยายามฆ่าที่ร้ายแรง เกรแฮมจะยังต้องการเธออยู่หรือไม่?
นายท่านการ์เร็ตต์รู้สึกโกรธอย่างฉุนเฉียว
นายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควินตัน นั่งที่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ
อย่างไรก็ตามพวกเขาแอบยกนิ้วให้ เนลล์ในใจ
ท้ายที่สุดพวกเขาเป็นเพื่อนกับ นายท่านการ์เร็ตต์มันคงไม่เป็นการดีที่จะทำให้เขาลำบากใจในตอนนี้
ยิ่งไปกว่านั้นด้วยอายุของพวกเขา หากพวกเขาไล่ตามมันมากเกินไปมันก็จะทำให้รู้สึกว่าพวกเขากำลังรังแกเด็ก ๆ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และไม่น่าให้อภัย
อย่างไรก็ตาม เนลล์นั้นแตกต่างออกไป
เนลล์เป็นแม่ของลิซซี่และมาจากรุ่นน้องด้วย ทั้งเหตุผลและความรู้สึกเธอสามารถขอคำชี้แจงจาก นายท่านการ์เร็ตต์ ได้
นายท่านการ์เร็ตต์จ้องมองเธอด้วยความโกรธ แต่ก็ไม่สามารถต้านทานได้ และไม่สามารถหาข้อโต้แย้งได้เป็นเวลานาน
ตอนนั้นเซลีนก็ตกใจ
“พี่สาว ฉันไม่ได้ตั้งใจทำ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ลิซซี่ตกลงไปในน้ำจริง ๆ ฉันรู้ว่าเธอต้องเกลียดฉันแน่หลังจากวันนี้เกิดอะไรขึ้น!
“แต่วันนี้เป็นงานวันเกิดของคุณปู่ พี่ไม่สามารถยกโทษให้ฉันสักครั้งเพราะเห็นแก่เขาเหรอ?”
แม้ว่า เนลล์จะเห็นความไร้ยางอายของ เซลีนมาหลายครั้งแล้ว แต่เธอก็ยังต้องชื่นชมความหนาของแก้มของเธอ
เธอฉีกยิ้มและหัวเราะเยาะ “เซลีน คุณพูดเองว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่คุณมีหลักฐานอะไรที่พิสูจน์ได้ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจผลักลิซซี่ลงน้ำ? คุณมีหลักฐานหรือไม่ว่าคุณพยายามดึงเธอมากกว่าผลักเธอ”
เซลีนหน้าซีด!
ทันใดนั้นนายท่านการ์เร็ตต์ก็กระแทกฝ่ามือของเขาลงบนโต๊ะพร้อมกับเสียงดัง ‘ปัง’
“พอ!”
ดวงตาของเขาเย็นชาและดุดันขณะที่เขามองไปที่เนลล์ “ขอโทษที่ทำให้ลิซซี่ตัวน้อยนั้นตกใจกลัว ในวันนี้เป็นสิ่งที่ตระกูลการ์เร็ตต์ของเราพยายามไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะใส่ร้ายเราได้ตามต้องการ!
“แม้ว่าจะไม่มีหลักฐานว่าเธอพยายามช่วยลิซซี่ แต่ก็ไม่มีหลักฐานว่าเธอพยายามจะฆ่าเธอเช่นกัน! จะดีกว่าที่จะไม่พูดถึงความนัยแบบนั้นอย่างส่ง ๆ!”
สีหน้าของเนลล์ก็มืดลงเช่นกัน
อย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะพูดอะไรกิดเดียนได้พูดก่อน
“ไม่ว่าจะเป็นความนัยหรือไม่ ก็เป็นเพียงเรื่องของการไว้วางใจให้ตำรวจเข้ามาตรวจสอบไม่ใช่เหรอครับ? ผมรู้ว่าคุณปู่การ์เร็ตต์สามารถปกป้องหลานสาวที่มีค่าของคุณได้ แต่นั่นหมายความว่าลูกสาวของผมเป็นเพียงเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อยู่ริมถนนอย่างนั้นเหรอ?”
