ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 381 แอลกอฮอล์และการมีส่วนร่วมในสังคม
“วิล คุณไม่ได้สัญญากับเราว่าจะมีสาวสวยมาหรือไง? ผมไม่เห็นมีอะไรเลย?”
“พวกเขาอยู่ที่นี่ พวกเขาทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว ผมรับรองได้เลยว่าคืนนี้ทุกคนจะมีช่วงเวลานี้เต็มที่กับพวกเขา”
จากนั้นเขาก็บอกสาว ๆ ที่อยู่ข้างนอกด้วยการส่งสัญญาณ ถึงแม้ว่ามันจะมีไม่กี่คนในกลุ่มที่ไม่เต็มใจ แต่ก็มีคนที่ตั้งใจจะคว้าโอกาสนี้ คนเหล่านั้นเป็นคนที่คอยนำเข้าไป
ลูซี่อยู่ด้านหลังของฝูงชน เธอบ่นพึมพำและแสดงความไม่พอใจอยู่ในหัวของเธอ
นี่ไม่ใช่กิจกรรมสังคมทางธุรกิจ
นี่คือการใช้ส่วนร่วมทางธุรกิจ เป็นส่วนสำคัญสำหรับพวกเขาในการเล่นบทบาทเป็นบาร์เทนเดอร์สาวแทน
อย่างไรก็ตาม เธอพึงพอใจกับคนรอบข้างที่ไม่เยอะเท่าไหร่ ด้วยแผนการที่จะรักษาภาพลักษณ์ที่ดีและไม่อยากให้ใครสนใจตัวเองมากหนัก เธอต้องจะทำมันตลอดทั้งคืนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
ลูซี่ทำคอของเธอให้หด เพื่อพยายามที่จะดูบ้านนอกและไม่มีความน่าสนใจใด ๆ
เมื่อเข้ามาในห้อง เธอก็รู้ว่ามีคนเข้ามานั่งแล้ว ห้องนั้นใหญ่มากมีขนาดอย่างน้อยร้อยตารางเมตรอย่างไม่น่าเชื่อ
โซฟาด้านหน้ามีชายและหญิงนั่งผสมกัน ในหมู่พวกเขามีดาราหญิงที่มีชื่อเสียงไม่กี่คนในวงการ
ลูซี่จ้องมองพวกเขาด้วยความประหลาดใจ
เธอคิดว่าคนเหล่านี้จะมาโอ้อวด เนื่องจากพวกเขาเป็นที่รู้จักและมีจุดยืนในวงการบันเทิงแล้วทำไมพวกเขาถึงยังมางานสังคมแบบนี้?
ยิ่งไปกว่านั้นจากรูปลักษณ์ของชายที่นั่งข้าง ๆ พวกเขา เธอสามารถบอกได้ว่าพวกเขาอยู่ในตำแหน่งเดียวกับเธอนั่นคือ นักแสดงสนับสนุน
คืนนี้คนเหล่านี้เป็นใครกัน?
ลูซี่รู้สึกอยากรู้ ทันใดนั้นพี่วิลสันซึ่งยืนอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่ก้าวก็กระซิบว่า “คืนนี้ที่นี่มีงานใหญ่ในวงการบันเทิง จับจ้องไว้ดี ๆ อย่าแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดเพียงเพราะคุณเป็นคนดัง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คุณจะได้เป็นตั้งแต่ยาจกไปจนคนรวยมันก็ขึ้นอยู่กับภาระที่คุณแบกไว้!”
จากนั้นเขาก็หันไปยิ้มให้กับฝูงชน “ประธานเคลเมนต์ ประธานฮิลตัน ไม่ได้เจอกันมานาน วันนี้ได้โปรดดูแลพวกหน้าใหม่ของเราด้วย”
พี่วิลสันดึงเด็กผู้หญิงสองคนมาแนะนำ “นี่คืออีวอนน์และควีนนี่ สาว ๆ ทักทายหน่อย”
“สวัสดีค่ะ ท่านประธานเคลเมนต์!”
“สวัสดีค่ะ ท่านประธานฮิลตัน!”
“โอ้ สวัสดี สวัสดี”
จากสองตาของเธอเอง ลูซี่เห็นประธานเคลเมนต์จับมือหญิงสาวด้วยท่าทางหื่นกระหาย ขณะที่หญิงสาวอีกคนนั่งข้างประธานฮิลตัน
ใบหน้าของเธอดูเปลี่ยนไปจากการพบปะสังสรรค์ ในคืนนี้เป็นการเปิดหูเปิดตาอย่างแท้จริง
นี่ไม่ใช่งานเลี้ยงอาหารค่ำ แต่ในความเป็นจริงแล้วมันคือพวกแมงดา
พี่วิลสันจะต้องมีส่วนร่วมในสิ่งนี้แน่ ผู้คุ้มกันก็เต็มใจที่จะเข้าร่วมงานมากกว่าโอกาสของพวกเขาอยู่แล้ว หากพวกเขาได้เป็นเพื่อนกับเจ้าสัวในวงการบันเทิง
อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถอธิบายได้ว่าซูซานมีความสัมพันธ์กับคนเหล่านี้อย่างไร
ในขณะที่ลูซี่คิดไตร่ตรองอยู่อย่างเดาไม่ถูก เธอก็ถูกพี่วิลสันลากไปและผลักให้นั่งข้างชายร่างท้วมคนหนึ่ง
“ประธานลอว์สัน นี่คือคนดังที่ร้อนแรงที่สุดในตอนนี้ เธอแสดงละครหลายเรื่อง! คุณต้องคอยช่วยเธอในคืนนี้”
ชายคนนั้นที่ถูกเรียกว่าประธานลอว์สันก็มีความสุขเหลือบมองลูซี่แล้วพยักหน้า “ไม่มีปัญหา ผมชอบคนดังที่ดูไร้เดียงสาแบบนี้”
แขนที่มีเนื้อยื่นออกมาเพื่อกอดเธอ เธอรู้สึกไม่สบายท้อง ลูซี่จึงอยากพยายามที่จะวิ่งหนี
ถึงอย่างงั้นเธอก็เงยหน้าขึ้น แล้วเธอก็ได้พบกับสายตาเตือนของพี่วิลสัน ซึ่งบังคับให้เธอกลืนความขยะแขยง
อะไรก็ตาม เธอควรยอมเพราะเห็นแก่เงิน!
ด้วยเหตุนี้เธอจึงถอนมือออกอย่างใจเย็นและหยิบแก้วขึ้นมา เธอยิ้ม “ ประธานลอว์สัน ดื่มฉลองค่ะ”
“ได้เลย”
เมื่อเห็นเธอเริ่มคิดได้ ประธานลอว์สันก็ดูจะดีใจมากและด้วยเหตุนี้จึงหยิบแก้วขึ้นมาชนกัน
ลูซี่ไม่กลัวการดื่มเพราะเธอคอแข็ง
หากการดื่มสามารถช่วยเธอจากการล่วงละเมิดได้เธอก็อยากที่จะดื่มมันมากขึ้นอีก
สำหรับพี่วิลสันเขาออกไปทันทีหลังจากจัดเตรียม และไม่เคยปรากฏตัวอีกเลยตลอดทั้งคืน
ลูซี่ดื่มแอลกอฮอล์ไปพอสมควรและแม้ว่าประธานลอว์สันจะจับมือตัวเองในช่วงแรก แต่เขาก็เริ่มมีพฤติกรรมไม่เหมาะสมในตอนท้าย
มือของเขาจะปัดไปมาอย่างแผ่วเบากับเธอ หรือแม้กระทั่งพยายามที่จะโอบเอวเธอ
ลูซี่หลบหน้าอย่างเงียบ ๆ ประธานลอว์สันไม่ได้บังคับอะไรเพิ่ม แต่การที่เขาจ้องมองเธอมันน่ารำคาญ
“ผมได้ยินมาว่าคุณแสดงละครหลายเรื่อง พวกมันเป็นแนวไหน? คุณบอกผมได้ไหม?”
เนื่องจากประธานลอว์สันดูเหมือนจะไม่ได้มีส่วนร่วมในวงการบันเทิงลูซี่จึงฝืนยิ้ม “พวกมันเป็นเพียงโปรดักชั่นเล็ก ๆ ประธานลอว์สันดื่มกันเถอะ”
เธออยากจะหยิบแก้ว แต่ถูกประธานลอว์สันหยุดไว้
เขาเข้าใจได้ว่าลูซี่เป็นคนที่ดื่มเหล้าเก่งและเก่งกว่าเขาด้วย ดังนั้นการทำให้เธอมึนเมาจึงไม่ประสบความสำเร็จ
เขายิ้ม “ไม่ต้องรีบร้อน แอลกอฮอล์มากเกินไปมันจะไม่ดีสำหรับผู้หญิง มาคุยเกี่ยวกับอาชีพการแสดงของคุณเถอะ”
ลูซี่บังคับให้ริมฝีปากของเธอโค้งงอ “อ่ะ ตกลงค่ะ”
“ผมบังเอิญมีละครสมัยใหม่อยู่ในตอนนี้ ผมคิดว่าภาพลักษณ์และการปรากฏตัวของคุณสอดคล้องกับนักแสดงนำหญิงของเรื่องนี้จริง ๆ”
คนธรรมดาคนอื่นคงจะกระโดดไปด้วยความสุขเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ พวกเขาจะถามต่อไปว่าเป็นละครเป็นแบบไหนและมีโอกาสได้มีร่วมงานในเรื่องนี้ไหม
ด้วยความประหลาดใจ ลูซี่เพียงแค่ตอบรับโดยไม่ได้ถามรายละเอียดเพิ่มเติม
ประธานลอว์สันก็ขมวดคิ้ว
ค่ำคืนนี้ใกล้จะจบลงและถึงแม้จะมีความอดทน แต่มันก็เบาบางลงเรื่อย ๆ
ผู้หญิงคนนี้ต่อหน้าเขาเธอไม่รู้จริง ๆ หรือแค่ทำเป็นไม่รู้?
เขาโบกแขนและเรียกพนักงานเสิร์ฟมา จากนั้นประธานลอว์สันก็โน้มตัวเข้ามาและกระซิบข้างหูกับคนข้างหลังหนึ่งหรือสองคำ
พนักงานพยักหน้าด้วยความเคารพอย่างนอบน้อมก่อนจะจากไป
จาดการยิ้มอย่างเย็นชาประธานลอว์สันจึงมองไปที่ลูซี่
ไม่ว่าเธอจะไม่รู้หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้ เขาก็จับตาดูเธอคืนนี้ จะดีกว่าถ้าเธอไม่หนีไป!
ในตอนนี้ลูซี่ไม่ทราบว่าประธานลอว์สันทำอะไรอยู่ในร้าน เธอนั่งอยู่ที่นั่นและชำเลืองมองเวลา เมื่อนาฬิกาบอกเที่ยงคืนคนในห้องก็เริ่มออกไปทีละคน
ในใจเธอคิดว่าปาร์ตี้น่าจะจบเร็ว ๆ นี้!
เมื่อคิดเช่นนั้นเธอก็รู้สึกโล่งใจ แน่นอนว่าเธอมีความสุขที่จะจากไปในเวลาไม่นานหลังจากที่รู้สึกรำคาญมาตลอดทั้งคืน
จากนั้นบริกรคนหนึ่งก็เข้ามาและรินแอลกอฮอล์ให้ทั้งสองแก้ว
ประธานลอว์สันยกแขนขึ้นและชำเลืองมองก่อนที่เขาจะแสยะยิ้ม “มันดึกมากแล้วผมคงต้องขอตัวกลับก่อนคุณแคทซ์ ผมดีใจมากที่ได้พบคุณ เราจะฉลองด้วยเป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม?”
ดวงตาของลูซี่สว่างขึ้นขณะที่เธอยกแก้วขึ้น “ได้เลยค่ะ”
เธอกระดกเครื่องดื่มอย่างไม่สงสัย อย่างไรก็ตามเธอพบว่ามีรสชาติแปลก ๆ ที่ค้างอยู่ในคอ
อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่เธอกำลังจะจากไปหลังจากดื่มเสร็จแล้ว ประธานลอว์สันก็ลุกขึ้นยืน
“คุณแคทซ์ คุณจะอยู่ที่นี่ต่อไหม?”
“หือไม่ ฉันก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”
ไร้สาระ! ทำไมเธอถึงจะต้องอยู่ที่นี่ตอนที่มันจบลงแล้วด้วยล่ะ?
ดังนั้นเธอจึงรีบลุกขึ้น แต่ด้วยแววตาของเขาประธานลีย์ หัวเราะเบา ๆ “ ออกไปด้วยกันเถอะ”
“ตกลง”
เด็กผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่มาพร้อมกับลูซี่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย เมื่อทั้งคู่ที่เดินออกไปด้วยกัน
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือไม่มีใครสังเกตเห็นพวกเขา
