ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 398 ไม่ชอบเธอเลย
เนลล์พลิกโบรชัวร์ในมือของเธออย่างรวดเร็วและอ่านการแนะนำต่างหูรูปพระจันทร์เสี้ยว
เป็นเพชรสีน้ำเงินรูปพระจันทร์เสี้ยวธรรมชาติคู่หนึ่งซึ่งถูกค้นพบในเหมืองแห่งใหม่จากแอฟริกาใต้ในปีนี้ ซึ่งหายากมากและหายากมาก มันกลายเป็นสิ่งที่เป็นอยู่ในขณะนี้หลังจากการตัดและการขัดที่แม่นยำของนักออกแบบเท่านั้น
เนลล์รู้สึกประทับใจมาก
นอกจากเธอแล้ว ผู้หญิงทุกคนที่อยู่ด้วยก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาทันทีที่ต่างหูถูกเปิดเผย เห็นได้ชัดว่าทุกคนประหลาดใจ
ท้ายที่สุดทุกคนรักความงาม
มันสวยเกินไป!
โจเอลก็ค่อนข้างสนใจเช่นกัน แต่เมื่อเขาเห็นดวงตาที่น่าหลงใหลของเนลล์ เขาก็ลดความคิดลงในที่สุด
ลืมไปซะเถอะ ผู้ชายที่ดีจะไม่ทะเลาะกับผู้หญิง เนื่องจากผู้หญิงจำนวนมากต้องการมัน เขาอาจจะถูกคนหลายพันคนเกลียดชังถ้าเขาต้องแข่งขันเพื่อชิงมัน
แน่นอนว่ามีคนเริ่มประมูลอย่างรวดเร็ว
ราคาเสนอเริ่มต้นคือ สิบล้านโดยราคาเสนอที่เพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งล้านและไม่นานราคาก็เพิ่มขึ้นเป็นแปดสิบล้าน
เนลล์ต้องการต่างหูจริง ๆ แต่หลังจากที่เห็นว่าราคาเสนอสูงขึ้นเรื่อยๆ เธอลังเลและอดทนกับความตื่นเต้นในใจ
แปดสิบล้าน! แต่มันอาจจะยังขึ้นไปอีก มันแพงเกินไป!
จากนั้นเธอก็ตระหนักว่าเมื่อเทียบกับต่างหูเพชรแล้วกิ๊บหยกแปดล้านชิ้นจากก่อนหน้านี้สู้ไม่ได้เลย
“แปดสิบห้าล้าน จากผู้หญิงหมายเลข 26! มีราคาสูงกว่านี้ไหม?”
“เก้าสิบล้าน!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงตะโกน
ทุกคนหันไปมองตามเสียงนั้นเพียงเพื่อจะเห็นว่าเป็นผู้หญิงคนนั้น โจแอนน์ โนแลน อีกครั้ง
เธอนั่งอยู่แถวหน้าโดยมีริมฝีปากโค้งงอและดูมั่นใจบนใบหน้าของเธอ คอที่เซ็กซี่ของเธอเชิดขึ้นและผิวขาวบนหน้าอกของเธอดูเปล่งปลั่งมากขึ้นภายใต้ชุดสีแดง ขณะที่มันกระทบกับแสงไฟ
เนลล์ได้ยินเสียงผู้ชายหลายคนกลืนน้ำลาย
เธอแอบหรี่ตามองพวกเขาและหันไปทางกิดเดียน
โชคดีที่ราวกับว่าเขาไม่ได้เห็นฉากนั้น ในขณะที่ดวงตาของเขายังคงจดจ้องอยู่บนเวทีโดยไม่แสดงออก
“เก้าสิบล้าน! สาวผู้ถือหมายเลข 16 ขึ้นราคาเก้าสิบล้าน! มีใครจะเสนอราคาอีกไหม?”
ไม่มีใครทำเสียงแม้หลังจากผ่านไปสิบวินาที
ขณะที่ MC กำลังจะเหวี่ยงค้อนลง เสียงที่ลึกและเย็นก็ดังขึ้น “หนึ่งร้อยล้าน!”
อะไร?
หนึ่งร้อยล้าน?
ทุกคนหันกลับมามองอย่างไม่เชื่อ เมื่อพวกเขาเห็นว่าผู้ประมูลคือ กิดเดียน ลีย์ พวกเขาส่วนใหญ่ก็เข้าใจ
เป็นคุณชายลีย์ ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะเสนอราคาหนึ่งร้อยล้าน อันที่จริงก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่
ทุกคนอดไม่ได้ที่จะแสดงความอิจฉาต่อเนลล์
บรรดาผู้ที่ไม่รู้จักกิดเดียนเพียงรู้สึกประหลาดใจเมื่อได้เห็นหน้าตาของเขา
ผู้ชายอะไรหล่อขนาดนี้!
ความร่ำรวยและความหล่อเหลาเป็นสิ่งที่ล่อตาล่อใจที่ไม่อาจต้านทานได้มากที่สุดสำหรับผู้หญิง ยิ่งกว่านั้น เฉพาะผู้ที่มีบุคลิกลักษณะที่พิเศษเท่านั้นที่สามารถมาที่นี่ได้ การจะร่ำรวย หล่อเหลา และมีสถานะที่พิเศษ มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้หญิงส่วนใหญ่แห่เข้ามาหาเขา
เนลล์กระซิบใต้ลมหายใจ “คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
กิดเดียนจับมือเธอและไม่พูดอะไร
“หนึ่งร้อยล้าน จากสุภาพบุรุษที่ถือหมายเลข 32 มีใครจะเสนอราคาอีกไหม?”
โจแอนน์ โนแลน มองไปที่กิดเดียนและแสดงสีหน้าอ้อนวอน
ใบหน้านั้นดูเหมือนจะพูดว่า ‘คุณชายลีย์ โปรดเมตตาและปล่อยมันให้ฉัน!’
สีหน้าของเนลล์มืดลงเล็กน้อย
มันเป็นการยั่วยวนมากกว่าคำวิงวอน
นอกจากนี้ โจแอนน์ยังหลอกล่อเขาต่อหน้าเธอ!
เนลล์รู้สึกอึดอัดมากขึ้นหลังจากนึกถึงสิ่งที่โจเอลพูดก่อนหน้านี้
“ร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง! หนึ่งร้อยล้าน ครั้งที่สอง! หนึ่งร้อยล้าน…”
“เฮ้ เดี๋ยวก่อน!”
โจแอนพูดออกมาอีกครั้ง
เมื่อพิธีกรเห็นว่าเป็นเธออีกครั้ง เขาก็อดหัวเราะไม่ได้ “คุณครับ คุณอยากจะไปคุยกับผู้ชายคนนั้นอีกครั้งหรือไง?”
โจแอนน์ยิ้มเล็กน้อย “ขอโทษที่รบกวนคุณ”
“เอาล่ะ เราจะหยุดชั่วคราวเป็นเวลาห้านาที”
โจแอนน์หันหลังเดินไปหาพวกเขาอีกครั้ง
คราวนี้ เนลล์ได้เรียนรู้บทเรียนของเธอแล้ว เธอจึงนิ่งเงียบ
โจแอนน์ขึ้นไปหา กิดเดียนและพูดเบา ๆ ว่า “คุณชายลีย์ฉันชอบต่างหูเพชรคู่นี้มาก คุณจะใจดีอีกครั้งเพื่อให้ฉันมีพวกมันได้ไหม?”
กิดเดียนมองไปยังด้านข้างของเธอ
“คุณคือใคร?”
รอยยิ้มบนใบหน้าของโจแอนน์หยุดชะงักทันที
ด้านข้าง โจเอลไม่สามารถยับยั้ง ‘เฮอะ’ ที่หลุดจากปากของเขาได้
‘เมื่อสิบนาทีที่แล้วที่เธอมาที่นี่และแนะนำชื่อของเธอ แต่คุณลืมเธอไปแล้ว
‘แม้แต่ความทรงจำของปลาทองก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น!’
แม้ว่าโจแอนน์จะรู้ว่ากิดเดียนทำสิ่งนี้โดยเจตนา ดังนั้นเธอจึงหัวเราะ “ฉันขอโทษ ฉันรู้ว่าฉันทำตัวหยาบคาย แต่ฉัน…”
“คุณโนแลนอย่าบอกนะว่า คุณมีน้องสาวอีกคนที่ป่วยเหมือนกันที่ชอบต่างหูแบบนี้!”
โจเอลอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ย
โจแอนน์เคยเจอโจเอลมาก่อนแล้ว อย่างไรก็เถอะเขาเป็นลูกชายคนรองของตระกูลฟอสเตอร์ เช่นเดียวกับชื่อที่ปรากฏขึ้นบ่อยครั้งในสื่อบันเทิง ดังนั้นเธอจึงรู้ดีว่าเขาเป็นใคร
แม้ว่าเป้าหมายของเธอไม่ใช่เพลย์บอยที่ร่ำรวยและมีอารมณ์อ่อนไหว แต่เป็นคนอย่าง กิดเดียน ลีย์ ที่จะช่วยเหลือพ่อของเธออย่างมากทั้งในด้านการเมืองและการเงิน ซึ่งเป็นสาเหตุที่เธอไม่พูดกับโจเอล
เมื่อเห็นเขาพูดตอนนี้เธอก็ยิ้ม “นายน้อยรองของฟอสเตอร์พูดติดตลกจัง พี่น้องคนอื่น ๆ ของฉันมีสุขภาพแข็งแรง มีเพียงพี่เฮเธอร์เท่านั้นที่ป่วย ฉันแค่ขอให้คุณชายลีย์ใจกว้าง เพราะฉันชอบต่างหูคู่นี้เป็นการส่วนตัว”
เนลล์มองไปที่เธอแล้วก็พูดขึ้น “อะไรทำให้คุณคิดว่าเขาต้องยอมคุณ”
โจแอนน์ตกตะลึงเล็กน้อยราวกับว่าเธอไม่ได้คาดหวังว่าเนลล์จะอ้าปาก
เธอยิ้มอย่างมีความสุข “น้องสาวตัวน้อย คุณไม่เข้าใจสิ่งนี้ จะเรียกว่าสุภาพบุรุษก็ต่อเมื่อไม่แข่งขันกับผู้หญิง คุณยังเด็กอยู่ ดังนั้นไม่สำคัญว่าคุณจะรู้ไม่รู้หรอก แต่คุณจะเรียนรู้ได้เมื่อโตขึ้น”
ความหมายในคำพูดของเธอทำให้เนลล์ไม่พอใจมาก
“อย่างนั้นหรือ? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราไม่ยอมล่ะ?”
โจแอนน์ยิ้ม “นั่นจะขึ้นอยู่กับคุณชายลีย์”
เธอมองเขาอย่างกระหาย “หากคุณชายลีย์เต็มใจที่จะมอบให้เด็กสาวที่ถ่อมตนอย่างฉัน ฉันก็จะขอบคุณมากและฉันจะตอบแทนความชอบนั้นอย่างแน่นอน หากมีโอกาสในอนาคต”
ใบหน้าของเนลล์มืดลงในขณะที่ดวงตาของโจแอนน์นั้นสดใส
โจเอลหัวเราะ “คุณจะตอบแทนเขาอย่างไร? ด้วยร่างกายของคุณ?”
โจแอนน์ไม่ได้ปฏิเสธเพียงแต่หัวเราะคิกคัก “ถ้าคุณชายลีย์สนใจ ก็ไม่ผิดอะไร”
เนลล์ทนไม่ไหวอีกต่อไป โจแอนน์เห็นเธออยู่ข้างกิดเดียนอย่างชัดเจน แต่เธอก็ยังกล้าที่จะพูดคำเช่นนั้น เธอคิดว่าเนลล์ล่องหน?
เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณโนแลน ฉันคิดว่าคุณควรเข้าใจว่าคุณชายลีย์เป็นคนที่มีภรรยาแล้ว มันจะไม่ดูไม่สุภาพไปหน่อยเหรอที่คุณจะเกลี้ยกล่อมเขาต่อหน้าฉันแบบนี้? รูปแบบของตระกูลโนแลนดูล่อลวงให้ทำผิดศีลธรรมเกินไปหรือเปล่า?”
คำพูดของเธอไม่สุภาพมาก
ถ้าเป็นคนอื่นพวกเขาอาจจะโกรธกับคำพูดเหล่านั้น
ทันใดนั้นโจแอนน์ก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “โอ้ คุณนายลีย์ดูกังวลเกินไป ฉันแค่ล้อเล่น ทำไมคุณถึงเอาจริงเอาจังจัง? เป็นไปได้ไหมว่าคุณนายลีย์ไม่ไว้ใจคุณชายลีย์?”
