ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 509 ทั้งหมดนี้เพื่ออะไร
ลูซี่รู้สึกว่าเธอเป็นคนเดียวที่ทุ่มเททั้งกายและใจให้กับการแสดง
เมื่อนักแสดงเข้าไม่ถึงบทบาท ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร ผลลัพธ์ก็จะน้อยลง
นี่คือสถานการณ์ปัจจุบัน
นักแสดงสมทบคนนี้ไม่ได้ใส่อารมณ์ลงในการแสดงของเธอ ลูซี่คิดว่าเธอประหม่าเกินกว่าจะแสดงความรู้สึกออกมา
เธอเข้าใจความรู้สึกของนักแสดงสมทบ
ลูซี่เคยร่วมงานกับนักแสดงหญิงคนนี้ เมื่อเธอเพิ่งเปิดตัว เธอถูกมองว่าเป็นรุ่นพี่
สิบปีผ่านมาตั้งแต่นั้นมา นักแสดงสมทบได้มีส่วนร่วมในโปรเจ็กต์การถ่ายทำหลายเรื่อง แต่เธอก็ไม่สามารถมีชื่อเสียงได้เนื่องจากหน้าตาที่ดูจืดชืดของเธอ
ลูซี่เคยได้ยินคำวิจารณ์เกี่ยวกับเธออย่างคลั่งไคล้ พฤติกรรมและการแสดงของเธอน่ายกย่อง ท่าทางที่ไม่สดใสของเธอคงเป็นเพราะเหตุผลอื่น
เธอจำได้ว่ามันเป็นเวลาหลายปีแล้ว เธอมีความพยายามสูงมากตั้งแต่นั้นมา แต่นักแสดงสมทบ…
ลูซี่ทำได้เพียงถอนหายใจในใจ
ทุกคนต่างมีปัญหาของตัวเองที่ต้องจัดการ เธอเข้าใจความยากลำบากของนักแสดงสมทบ แต่ความจริงแล้ว มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้
วิธีเดียวที่เธอสามารถช่วยเธอได้คือ ช่วยให้เธอมีอารมณ์ในที่เกิดเหตุ
ดังนั้น ลูซี่จึงเข้าถึงบทบาทตัวละครของเธอ เธอเปลี่ยนความรู้สึกของเธอเองให้กลายเป็นความรู้สึกของตัวเอกหญิงอย่างสมบูรณ์และไปไกลจนดูเหมือนเธอเป็นตัวละครเอง
นักแสดงสมทบเริ่มประหม่าเมื่อได้เห็นภาพนี้
เธอไม่ได้คาดหวังว่าความพยายามของเธอไม่เพียงแต่จะทำให้ลูซี่เสียสมาธิเท่านั้น แต่กลับทำให้เธอดำดิ่งลงไปในตัวละครมากขึ้น
นักแสดงสมทบก็ตื่นตระหนก
เธอจำคำแบล็กเมล์ของ เจด้า สเวนสันได้และคิดว่าจะไม่มีบริษัทผู้ผลิตรายใดยอมรับเธออีกต่อไปหลังจากละครชุดนี้ เธอตัวสั่นเมื่อนึกถึงอนาคตที่เลวร้าย
นักแสดงสมทบรู้สึกว่าเธอกำลังผิดอยู่ภายในจากความเครียด
จากนั้นเธอก็จำได้ว่าอันที่จริงแล้วลูซี่เป็นรุ่นน้องของเธอ
เมื่อพวกเขาทำงานร่วมกันครั้งแรก ลูซี่ แคทซ์เป็นเพียงน้องใหม่
แต่ตอนนี้
ฮึ่ม เธอยังไม่ค่อยรู้จักโลกภายนอก แต่ลูซี่ก็กลายเป็นคนดังในเวลาไม่นาน
ความโกรธเกรี้ยวของความไม่พอใจก่อตัวขึ้นในหัวใจของเธอ
สีหน้าของเธอดูน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ และเธอก็ดูไม่เหมือนคนที่เธอควรจะแสดง
ในที่สุดก็ไม่มีอารมณ์ใด ๆ ในตัวละครของเธอ
ในเวลาเดียวกัน สีหน้าของ ลูซี่ แคทซ์ ก็เปล่งประกายในทางตรงกันข้าม
เธอประสบความสำเร็จในการสวมบทบาทในตัวละครของเธอมาก จนตัวเธอเองแยกไม่ออกว่าบทบาทตัวเอกหญิงหรือตัวเธอเอง
พนักงานของบริษัทผู้ผลิตไม่สามารถบอกได้ว่าเธอเปลี่ยนร่างเป็น เนลลี วิลสันได้อย่างสมบูรณ์ หรือ เนลลี่ วิลสันกลายเป็น ลูซี่ แคทซ์แทน
ผู้คนจำนวนมากเริ่มกระซิบกันหลังจากได้เห็นการแสดงอันน่าทึ่งของลูซี่
นักแสดงสมทบสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อมและการแสดงของเธอแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ในที่สุด ลีวายก็ทนดูต่อไปไม่ไหวแล้วตะโกนออกมาว่า “คัท!”
เมื่อผู้กำกับเฟอร์นันเดซคงเสียงของคำนั้นไว้ นักแสดงสมทบก็มีความสุข ในตอนนั้น อยู่ ๆ เธอก็ร้องไห้
เธอรู้สึกว่าเธอทำสำเร็จ
เธอสามารถดึงแผนการของ ลูซี่ แคทซ์ออกมาได้ ผู้กำกับคงเกลียดเธอสำหรับเรื่องนั้น
ในที่สุดเธอก็ทำตามคำสั่งของคุณสเวนสันสำเร็จแล้ว
นักแสดงสมทบเห็นความหวังโบกมือให้เธอ
เจด้า สเวนสันสัญญากับเธออย่างชัดเจนว่าหากเธอทำภารกิจนี้สำเร็จ เธอจะโน้มน้าวให้ผู้กำกับเฟอร์นันเดซมอบบทบาทอื่น ๆให้กับเธอในอนาคต
นักแสดงสมทบสามารถจินตนาการถึงอนาคตที่สดใส และมีแนวโน้มว่าเธอจะเป็นที่ชื่นชอบ
เธอรู้ว่าผู้กำกับเฟอร์นันเดซมีนายทุนมากมายในวงการบันเทิง สำหรับ เจด้า สเวนสันภูมิหลังและสายสัมพันธ์ของเธอนั้นลึกซึ้ง การทำงานหนักทั้งหมดของเธอในช่วงหลายปีที่ผ่านมานั้นไร้ประโยชน์เพียงเพราะเธอเข้มงวดเกินไป
เธอคิดว่าทั้งหมดที่เธอต้องทำคือเดินไปในทางที่ยุติธรรม และเที่ยงตรงเพื่อให้ได้สิ่งที่เธอต้องการ แต่ทั้งหมดเพื่ออะไร
ตอนนี้หัวของเธอชัดเจนแล้ว เธอไม่เต็มใจที่จะยึดถือค่านิยมแข็งทื่อที่ไร้ประโยชน์เหล่านี้ เธอต้องการชื่อเสียง เธอต้องการเงิน
ในที่สุด เธอก็สามารถมีสิ่งเหล่านี้อยู่ในมือของเธอได้…
นักแสดงสมทบรู้สึกท่วมท้นกับความคิดเหล่านี้จนเธอร้องไห้ด้วยความปิติยินดีอย่างตีโพยตีพาย
ในที่สุดเธอก็มีโอกาสโดดเด่น เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?
เธอไม่ได้คาดหมายว่าผู้กำกับเฟอร์นันเดซจะไม่ตำหนิ ลูซี่ แคทซ์ แต่เขาก็พุ่งเข้าหาเธอและตำหนิเธอแทน
เธอหยุด เมื่อผู้กำกับเฟอร์นันเดซกรีดร้องประโยคแรกใส่เธอ
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงเป็นคนที่ถูกดูหมิ่นที่นี่
ความโกรธพุ่งออกมาจากอกของเขา เมื่อผู้กำกับเฟอร์นันเดซเห็นว่าเธอยืนอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าว่างเปล่า
เขาก้าวเข้ามาหาเธอและชี้ไปที่จมูกของเธอเพื่อตำหนิเธอ “ถ้าเธอไม่อยากทำ เธอก็แพ็คของแล้วรีบไปเถอะ! อย่ารั้งเราไว้และอย่าทำให้พวกเราเสียเวลา!”
นักแสดงสมทบยืนนิ่งอึ้ง
นี่ไม่ใช่จุดจบที่เธอคาดไว้
“ผู้กำกับเฟอร์นันเดซ ฉัน…”
ก่อนที่เธอจะอธิบายตัวเองได้ เธอได้ยินว่าลูซี่ขัดจังหวะเธอ “ผู้กำกับเฟอร์นันเดซ ฉันเคยทำงานกับเธอมาก่อน ทักษะของเธออยู่ในระดับพอ ๆ กัน เพียงแต่เธอยังไม่เข้าใจรายละเอียดต่าง ๆ เธอคงจะเครียดมาก่อน ทำไมคุณไม่ให้โอกาสเธออีกสักครั้ง”
ความตั้งใจเดียวของลูซี่คือช่วยเพื่อนร่วมงานของเธอ
ท้ายที่สุดพวกเขาทั้งคู่เคยให้ความร่วมมือมาก่อน พวกเขาจะมีความเสน่หาซึ่งกันและกันไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
เธอไม่สนว่านักแสดงสมทบจะลืมความรักซึ่งกันและกันไปนานแล้ว แต่ลูซี่จะไม่มีวันลืมวันนั้นเมื่อเธอยังเป็นน้องใหม่ เธอเคยถูกผู้กำกับตำหนิ ในเวลานั้นนักแสดงสมทบบอกกับผู้กำกับอย่างอ่อนโยนว่า “ผู้กำกับคริสโตเฟอร์ แคทซ์ตัวน้อยแค่กังวล”
คำพูดเหล่านี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่การแสดงท่าทางที่อ่อนโยนสำหรับนักแสดงสมทบ แต่สำหรับลูซี่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอเหมือนได้รับถ่านในฤดูหนาว
ตอนนั้นลูซี่เป็นแค่น้องใหม่ ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอที่จะมีบทบาทเล็กน้อย
ตอนนั้นเธอประหม่ามาก ประหม่ามากจนเธอไม่สามารถดึงเอาคุณสมบัติที่ดีจากตัวเธอออกมาได้
ผู้กำกับคนนั้นดูถูกและโรคจิตมาก เขาทำให้เธออับอายนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอก็นิ่งเงียบ เขายังแบล็กเมล์เธอเพื่อที่เธอจะได้ไปกับเขา …
ลูซี่ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ หลังจากการพบกันครั้งนั้น เธอสาบานว่าจะไม่รับงานระดับต่ำแบบนั้นอีกเลย
ในเวลานั้น ถ้านักแสดงสมทบไม่ได้ช่วยพูดแทนเธอ ลูซี่คงไม่อยู่อย่างที่เธอเป็นอย่างทุกวันนี้
ลูซี่จำความปรารถนาดีนี้ได้ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เธอรู้สึกขอบคุณเป็นพิเศษต่อนักแสดงสมทบคนนี้
ดังนั้น ลูซี่รู้สึกว่าถึงเวลาที่เธอจะต้องตอบแทนความกรุณา
ขณะที่นักแสดงสมทบถูกกลบไปด้วยความละอายใจ เธอช่วยหาข้อแก้ตัวและพูดเพื่อปกป้องศักดิ์ศรีของเธอ
น่าเสียดายที่ลีวายและนักแสดงสมทบทั้งคู่ขาดความเอาใจใส่
ลีวายไม่มีความคิดเกี่ยวกับอดีตนี้ นักแสดงสมทบลืมไปเลยว่าเคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
ดังนั้น เมื่อลูซี่คิดคำพูดนี้ขึ้นมา ความขุ่นเคืองก็ปรากฏบนใบหน้าของนักแสดงสมทบ “ฉันไม่ต้องการความสงสารของคุณ”
ลูซี่รู้สึกผิดกับคำพูดของเธอและมองดูผู้อาวุโสที่อ่อนโยนที่เคยช่วยเหลือ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ยอมรับท่าทางที่ใจดีของเธอ
ช่วงเวลาแห่งการตระหนักรู้ก็เกิดขึ้นกับลูซี่
วงการบันเทิงก็วุ่นวาย เธอจะแน่ใจได้อย่างไรว่านักแสดงสมทบคาดหวังให้เธอช่วย?
ผู้คนมองออกไปที่สถานที่วุ่นวายอย่างวงการบันเทิงเท่านั้น
ผู้กำกับจึงส่งสายตาเยาะเย้ยมาที่เธอ เขาเยาะเย้ยเธอว่า “คุณแคทซ์คือคนที่ไม่มีความผิด” เขาไม่พบข้อแก้ตัวใด ๆ สำหรับตัวเขาเอง และไม่แสดงความสำนึกผิดต่อสิ่งที่เขาทำ
