ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 521 ขอให้ถูกดูแคลน
แม้ว่าเจด้าจะมีความสัมพันธ์กับโจเอล แต่ภายหลังพวกเขาก็เลิกรากันหลังจากที่ทะเลาะกัน
โจเอลไม่เคยแตะต้องเธอ และเขาก็ไม่ได้ยอมรับว่าเธอว่าเป็นแฟนของเขา ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งสุดท้ายที่เขาได้เปิดเผยต่อสาธารณถึงความตั้งใจที่เข้าไปใกล้ชิดกับเขา
ไม่ว่าเจด้าจะไม่ละอายใจแค่ไหน บางครั้ง เธอก็ควรที่จะดูการกระทำของตัวเองบ้าง
ดังนั้น ในเวลานี้ เธอสามารถแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เธอก็ไม่สามารถเสนอตัวเองให้เขาอย่างโจ่งแจ้งได้
อันที่จริง ในวันนี้ไม่ใช่ตัวตนปกติของโจเอล โดยปกติเขาจะไม่สนใจที่จะพูดคุยกับผู้หญิงคนอื่น ทิ้งเจด้าไว้ตามลำพัง
อย่างไรก็ตาม คืนนี้เขาอนุญาตให้เธอนั่งลงกับพวกเขา ขณะที่พวกเขาดื่ม
เห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์ไม่ดี
“นายน้อยฟอสเตอร์ อะไรทำให้คุณรำคาญในวันนี้ รบกวนบอกฉันหน่อยได้ไหม?”
เจด้าพบว่าโจเอลไม่ได้ปฏิเสธเธอในวันนี้ ซึ่งหมายความว่าเธออาจมีโอกาส ดังนั้นเธอจึงแสร้งทำเป็นอยากรู้อยากเห็นและสอบสวนเขา
โจเอลมองเธออย่างสงสัย
เขารู้ว่าเจด้ากำลังคิดอะไรอยู่
ถ้าในวันปกติเขาจะปฏิเสธที่จะตอบเธอ
ด้วยเหตุผลแปลก ๆ เขาจึงตัดสินใจตอบกลับไปในวันนี้
“ผู้หญิง”
โจเอลครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยคำนี้อย่างสงบ
หลังจากนั้น เจด้าทำการวิเคราะห์อย่างกล้าหาญต่อหน้าโจเอล และเนวาลล์
หลังจากดื่มไปไม่กี่ครั้ง เจด้าก็กล้าขึ้น เธอถือแก้วของตัวเอง และนั่งข้างโจเอล
“บอกฉันทีว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนที่ไม่สนใจเสน่ห์ของคุณ”
เจด้าทำหน้าอย่างไม่เชื่อ
โจเอลดื่มอย่างเงียบ ๆ และเมื่อผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ข้างๆ เขา รอยย่นเล็กน้อยก็ปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา
เขาคิดว่าเขาอาจจะเรียนรู้เรื่องจิตวิทยาของผู้หญิงสักสองสามเรื่อง ถ้าเขาให้เจด้าอยู่เคียงข้าง แต่ถึงกระนั้น เขาก็ไม่ชอบการที่เธอมาอยู่ร่วมด้วย
“ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้น ฉันคงไม่ทำแบบนั้น คุณเป็นคนช่างคิดและมีเสน่ห์ คุณเป็นคู่รักที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่ฝันที่อยากจะมี”
เมื่อสังเกตเห็นว่าโจเอลไม่มีความเป็นศัตรูต่อเธอ เจด้าจึงสันนิษฐานว่าโจเอลยอมรับเธอ และด้วยเหตุนี้เธอจึงพูดตรงไปตรงมามากขึ้น
“แล้วคุณผู้หญิงชอบผู้ชายแบบไหน”
จู่ ๆ โจเอลก็สนใจที่อยากจะรู้ว่าผู้หญิงจะคิดอย่างไร เมื่อได้ยินคำพูดของเจด้า
ตอนนี้ เจด้ายิ้มอย่างเขินอาย
จากนั้นเธอก็เอนตัวไปทางโจเอล
“ก็ผู้หญิงอย่างเรา…”
เธอเอามือแตะที่ร่างของโจเอล
น้ำเสียงของเธอมีน้ำเสียงที่ไพเราะ
“ผู้ชายอย่างคุณ”
โจเอลเริ่มขมวดคิ้ว เขาไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเต็มไปด้วยกามตัณหาขนาดนี้
อันที่จริง โจเอลไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องเขาเลย และผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขากำลังหัวเราะเยาะเย้ยถากถาง
สายตาของเขาแข็งกระด้าง เมื่อเขายื่นมือออกและผลักเจด้าออก ทำให้เธอล้มลงไปกับพื้น
ทีแรกเจด้าก็มีความสุขอยู่ ย้อนกลับไปเมื่อเธออยู่กับโจเอล เขาไม่เคยปล่อยให้เธอเข้าใกล้เขา เว้นแต่พวกเขาจะอยู่ในที่สาธารณะ
เธอเกือบจะหมดความหวัง และเชื่อว่าเธอจะไม่มีโอกาสได้อยู่กับเขา ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของเธอ เธอบังเอิญเจอเขาในวันนี้ และได้อยู่ใกล้เขาด้วยซ้ำ
ดังนั้นเธอจึงตื่นเต้นมากจน เธอไม่ขยับเขยื้อนไปไหน
อย่างไรก็ตาม เธอถูกผลักลงไปที่พื้นภายในไม่กี่วินาทีถัดมา
เจด้าร้องออกมาอย่างเจ็บปวด ก่อนที่เธอจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็ถูกโจเอลดุ
“ผู้หญิงไร้ยางอาย!”
โจเอลโกรธเคืองอยู่แล้ว เขาตบกระจกบนโต๊ะและลุกขึ้นยืนทันที
พวกเขาอยู่ในห้องส่วนตัวของบาร์ที่เงียบสงบ ดังนั้นจึงไม่ได้ส่งเสียงดังเป็นพิเศษ
ความเงียบเป็นลางไม่ดีเกิดขึ้นในห้องส่วนตัว ทันทีที่กระจกกระทบพื้นผิวโต๊ะ
เมื่อเนวาลล์เห็น เขาก็ยืนขึ้นเช่นกัน แต่แล้วเขาก็รู้ว่าโจเอลดูหงุดหงิดแค่ไหน
เขาเปิดปาก และต้องการจะพูดอะไรเพื่อคลี่คลายสถานการณ์ แต่โจเอลไม่ได้มองเขาเลย
หลังจากนั้นโจเอลก็ออกจากห้องส่วนตัว
โจเอลอยู่ในอารมณ์ที่น่ากลัว เขาต้องการเพียงเครื่องดื่มเงียบ ๆ แต่เนื่องจากเจด้าเข้ามาหาเขา เขาจึงคิดว่าจะเรียนรู้สิ่งหนึ่งหรือสองอย่างจากเธอ
บางที ผ่านการสนทนาของพวกเขา เขาสามารถเข้าใจได้ว่าทำไมลูซี่ถึงปฏิเสธเขา
น่าเสียดายที่เจด้าใช้โอกาสนี้เพื่อเกลี้ยกล่อมเขา
คนหลอกลวงคนนั้นช่างน่าขยะแขยง!
โจเอลยังคงรู้สึกรังเกียจสัมผัสของเธอก่อนหน้านี้
ดังนั้นเขาจึงไม่หันกลับมามอง ขณะเดินออกไปข้างนอก
ในขณะเดียวกันในห้องส่วนตัว
“คุณ…”
เนวาลล์พูดไม่ออก
มันไม่ดีที่สิ่งต่าง ๆ นั้นซับซ้อนไปหมด ถึงอย่างนั้นเขาไม่เคยคาดหวังว่าเจด้าจะกล้าทำเช่นนั้น
ทุกคนรู้ว่าโจเอลเกลียดการถูกแตะต้องตัว แต่เธอก็ยังใช้ประโยชน์จากเขาอยู่ดี
เขารู้สึกกังวลแทนโจเอล เมื่อได้เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ก่อน
“ลุกขึ้น”
เนวาลล์ไม่ได้ตามโจเอลไป เขาเข้าใจว่าโจเอลรู้สึกแย่แค่ไหนในตอนนี้ และเขาไม่ต้องการที่จะรบกวนเพื่อนของเขาอีกต่อไป
จึงยืนขึ้นช่วยเจด้าให้ลุกขึ้น
เนวาลล์ไม่ใช่คนมีคุณธรรม เขาเป็นเพียงคนที่ชอบมองดูผู้หญิงสวย ๆ ดังนั้นเขาจึงไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเจด้ามากนัก เธอจะไม่เป็นอะไรตราบใดที่เธอไม่ทำให้เขาขุ่นเคืองหรือเข้าใกล้เขา
“ฉันโกรธมาก!”
เจด้านั่งตรงที่เดียวกับที่โจเอลนั่งก่อนจะถ่มน้ำลายด้วยความโกรธ
“คุณทำตัวเองไม่ใช่เหรอ?”
เจด้าจ้องไปที่เนวิลล์และพึมพำ “ไม่ใช่เรื่องของคุณ”
จากนั้นเธอก็ลุกออกไปเช่นกัน
เมื่อทั้งสองจากไป เนวาลล์ตัดสินใจไม่อยู่ในบาร์อีกต่อไป เขาออกไปหลังจากแลกเปลี่ยนคำสองสามคำกับพนักงานบาร์
ห้องส่วนตัวซึ่งทำหน้าที่เป็นสถานที่สงบเงียบสำหรับบุคคลทั้งสามนั้นก็เงียบไปในทันที
เจด้าอยู่ในอารมณ์ขุ่นเคือง เมื่อเธอจากไป
แตกต่างจากที่เธอรู้สึกมีความสุขเมื่อเข้ามาครั้งแรก ตอนนี้เธอเต็มไปด้วยความโกรธ
อันที่จริง เธอรู้ดีว่าโจเอลชอบลูซี่ ดังนั้นเธอจึงเริ่มทดสอบเขา
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยปฏิเสธเธออย่างตรงไปตรงมาในตอนแรก แล้วทำไมเขาถึงมีพฤติกรรมแบบนี้ต่อเธอในตอนนี้ล่ะ
ผู้ชายแบบเขา…ไม่มีทางเข้าใจผู้หญิงจริง ๆ
เจด้ากัดริมฝีปากล่างแน่น
