ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 138
โรสเงยหน้ามองเขา ‘ทำไมหมอนี่ถึงได้พูดกับเราดีนัก? หรือว่าเขาวางแผนอะไรอยู่รึเปล่า?’
“เธอต้องการมาที่นี่แล้วเป็น… พี่เลี้ยงไหม?” เขาถาม
โรสพูดไม่ออก
‘ฉันดูเหมือนพี่เลี้ยงรึไง?’
เธอตั้งใจจะปฏิเสธในทันที แต่เมื่อเธอนึกไปถึงสภาพที่อ่อนล้าและเพลียของเจนสันแล้ว… เมื่อเธอคิดถึงแต่ละครั้งที่ร็อบบี้น้อยกับเซ็ตตี้คอยถามว่าจะเจอพ่อของพวกเขาได้อีกเมื่อไหร่…
หัวใจอันทะนงของโรสพังทลายลงอีกครั้ง
ถ้าเป็นเมื่อก่อน เจย์จะต้องคิดว่าโรสนั้นคงจะยิ่งกว่าดีใจในการตอบตกลงคำขอของเขา
ยังไงซะ เธอก็จะได้เงินเดือนที่สูงและเป็นพี่เลี้ยงที่ตระกูลอาเรส
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เจย์รู้แล้วว่าโรสนั้นมีทักษะแฮ็คเกอร์และเธอก็มีความทะเยอทะยานจะสร้างจักรวรรดิธุรกิจของตัวเองขึ้นมา เจย์ไม่มั่นใจนักว่าเธอจะตอบรับข้อเสนอเขารึเปล่า
โรสคิดอยู่พักหนึ่งแล้วเงยหน้ามองเจย์ เธอกล่าวด้วยความเด็ดเดี่ยว “ถ้านายคิดถึงประโยชน์ของเด็ก ๆ จริง ๆ นายก็ไม่ควรเสนอให้ฉันเป็นพี่เลี้ยง ฉันเป็นแม่ของพวกเขา ฉันต้องสั่งสอนและเลี้ยงพวกเขาอยู่แล้ว ท่านอาเรส ฉันเชื่อว่านายจะเข้าใจความหมายของการสั่งสอนและเลี้ยงดู”
“ท่านอาเรส ถ้านายจำกัดหน้าที่ของฉันเป็นแค่พี่เลี้ยง แบบนั้นหน้าที่ในการสั่งสอนเด็ก ๆ ก็จะถูกตัดออกไปโดยปริยาย ฉันในฐานะพี่เลี้ยงจะไม่สามารถทำหน้าที่ในฐานะแม่ได้”
ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์พลันเย็นชา เสียงของเขาเริ่มไม่เป็นมิตร “เธอหมายความว่าอะไร? นี่เธอหวังจะกลับมาอยู่กับฉันโดยใช้เด็กเป็นข้อ้างเหรอ? ฝันไปเถอะ”
มนุษย์เป็นปัจเจก พวกเขาชอบไขว่คว้าเป้าหมายที่เกินเอื้อมและสูงเกินตัว พวกเขามักปฏิเสธสิ่งที่เข้าหาพวกเขาเอง
ท่าทางของโรสดูอับอาย แต่เธอสวนกลับอย่างชัดเจน “ฉันไม่มีความตั้งใจจะกลับไปหานาย ฉันไม่อยากเป็นแม่หม้ายในขณะที่สามีของฉันยังมีชีวิตอยู่”
เจย์แค่นเสียง “ก็คงจะเป็นแบบนั้น”
ร็อบบี้น้อยและเซ็ตตี้ แต่ละคนต่างถูกอุ้มโดยพ่อและแม่ของพวกเขา และพูดออกมาพร้อมกัน “คุณพ่อ อย่าทะเลาะกับคุณแม่”
“คุณแม่ อย่าทะเลาะกับคุณลุง”
เสียงน่ารัก ๆ พวกนั้นฟังดูเหมือนดนตรีไพเราะในหู
โรสและเจย์มองหน้ากัน ทั้งคู่รู้สึกทำตัวไม่ถูก
โรสกล่าวกับเด็ก ๆ “ไปที่ห้องเล่นก่อนสักพัก แม่มีเรื่องต้องปรึกษากับคุณลุงอาเรส”
เจย์จ้องเธอ เขารู้สึกไม่พอใจกับวิธีที่เธอเรียก
‘ถึงเซ็ตตี้จะเรียกฉันว่าคุณลุง แต่คนที่ฟังเธอก็เป็นลูกชายฉันด้วย ร็อบบี้น้อย’
‘ทำไมต้องใช้วิธีเรียกของเซ็ตตี้ ที่เรียกฉันว่า ‘คุณลุง’ แทนที่จะใช้วิธีเรียกของร็อบบี้น้อย ที่เรียกฉันว่า ‘คุณพ่อ’? ‘
หลังจากเด็ก ๆ ไปแล้ว โรสก็เริ่มต่อรองกับเจย์
“ท่านอาเรส ฉันจะย้ายเข้าบ้านของตระกูลอาเรสเพื่อดูแลอาหารให้เจนสันและชีวิตประจำวัน ไม่ใช่ในฐานะพี่เลี้ยง แต่ในฐานะแม่”
“อย่างไรก็ตาม นายมั่นใจได้ว่าฉันจะไม่หวังอะไรบ้า ๆ อย่างการกลับไปอยู่กับนาย ฉันแค่ต้องการเช่าห้องจากนาย สำหรับค่าตอบแทน ฉันจะจ่ายค่าเช่าเอง”
“เพราะว่าฉันไม่ใช่พี่เลี้ยงของตระกูลอาเรส ฉันยังคงมีอิสระ เป็นไท และมีเวลา นายเห็นว่ายังไง ท่านอาเรส?”
