ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 158
‘เอ่อ…’
ปัญหานี้ไม่ได้เข้ามาในหัวของโรส การเตือนของเจย์นั้นทันเวลาพอดี เธอไม่มีชุดที่เหมาะสมกับงานสังสรรของสังคมชั้นสูงจริง ๆ เธอหลบอยู่ที่บ้านมาตลอดหลายปี เธอพยายามอย่างที่สุดเพื่อเลี้ยงเด็ก ๆ ดังนั้นเธอเลยไม่ต้องการชุดพวกนั้น
โจเซฟินเป็นลูกสาวของตระกูลอาเรส และงานวันเกิดของเธอก็จะต้องฟุ่มเฟือยแบบสุด ๆ ผู้เข้าร่วมงานย่อมต้องเป็นบุคคลร่ำรวยและประสบความสำเร็จในธุรกิจของตัวเอง หากเธอใส่เสื้อผ้าธรรมดา ไม่ใช่เพียงแค่เธอจะโดนเหยียดหยาม แต่โจเซฟินจะต้องอับอายเพราะเธอด้วย
“โจเซฟิน ฉันขอโทษด้วย ฉันคงไม่…” สัญชาตญาณแรกของโรสคือการปฏิเสธคำเชิญของโจเซฟินทันที
อย่างไรก็ตาม โจเซฟินคว้ามือของโรสและไม่ปล่อย “พี่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน โรส พี่เป็นคนเดียวที่ฉันพูดเปิดอกอย่างจริงใจได้หลังจากที่ฉันกลับมาที่ประเทศนี้ ถ้าพี่ไม่อยู่ที่นั่น งานก็คงน่าเบื่อและไม่น่าสนใจ ถ้าพี่ไม่มีชุดหรือเครื่องประดับ ฉันจะให้พี่เอง ได้โปรดมาเถอะ ได้ไหม?” เธอกล่าวอย่างออดอ้อนกับโรส
โรสถูกรั้งไว้ระหว่างงานของเธอกับคำเชิญของโจเซฟิน
เจย์จนปัญญาเมื่อเขามองน้องสาวของตัวเอง “เธอจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้ในชีวิตรึไง?”
โจเซฟินตอบอย่างจริงจัง “ไม่ใช่ว่าฉันจะอยู่ไม่ได้ แต่ชีวิตฉันจะน่าเบื่อสุด ๆ ถ้าไม่มีเธอต่างหาก”
เจย์ค่อนข้างแปลกใจที่น้องสาวของเขาสนิทกับภรรยาเก่าของเขาขนาดนี้
โรสใช้เวทมนต์อะไรกัน ถึงทำให้โจเซฟิน ผู้ที่ไม่ชอบการความสัมพันธ์สนิทสนมกับใคร กลายมาเป็นคนที่จริงใจและซื่อสัตย์กับเธอแบบนี้?
“ฉันจะจัดการค่าใช้จ่ายถ้าเธอต้องการชุดหรือหรือเครื่องประดับสำหรับงานวันเกิดของน้องสาวฉันเอง” เจย์กล่าว เขาต้องการให้น้องสาวของเขามีงานวันเกิดที่ดีที่สุดที่เธอจะมีได้
และด้วยเหตุนี้ มันจึงเหมือนว่าเขาเชิญเธอไปงานวันเกิดของโจเซฟินทางอ้อม ซึ่งมันเป็นการตัดสินใจที่หาได้ยากจากเขา
ถึงจะเป็นแบบนั้น ปัญหาใหญ่ที่สุดของโรสไม่ใช่เสื้อผ้าที่เหมาะสม แต่เป็นงานจำนวนมากที่เอมิเนนท์ ออเนอร์ นั้นมอบหมายให้เธอทำ
“ฉันขอโทษ โจเซฟิน ฉันไม่แน่ใจว่าฉันจะไปร่วมงานวันเกิดของเธอได้ไหม แต่นั่นเป็นเพราะฉันมีงานที่ยังทำไม่เสร็จเยอะมาก… แต่ฉันจะรีบทำมันทันที ถ้าฉันทำงานเสร็จทันเวลา ฉันจะไปงานวันเกิดของเธอ โอเคไหม?” เธอกล่าวอย่างลังเล
โจเซฟินปล่อยมือของโรสในที่สุด “ก็ได้ พี่สะใภ้ ฉันจะไม่ห้ามพี่ แต่พี่ต้องมา!” เสียงของเธอฟังดูหดหู่
โรสพยักหน้า “ได้เลย!” หลังจากนั้น เธอก็รีบเข้าบ้านไปแล้วสะสางงานของเธอต่อ
เจย์รู้สึกสงสารโจเซฟิน เมื่อเห็นท่าทางหดหู่ของเธอ “เธอเชิญใครไปอีก?”
โจเซฟินกัดริมฝีปากของเธอแล้วกล่าวอย่างนิ่งเฉย “นอกจากโรส ทั้งหมดก็เป็นลูกชายลูกสาวของคู่ค้าธุรกิจของเรา พี่ นายต้องรู้นะว่าฉันไม่ได้สนิทกับพวกเขา ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ฉันมองพวกเขา ฉันคิดว่าพวกเขาหัวเราะเยาะฉันลับหลังเพราะอดีตของฉัน” หยาดน้ำตาเริ่มเอ่อล้นในตาของโจเซฟิน
เจย์จับไหล่ของเธออย่างมั่นคงแล้วมองเข้าไปในดวงตาที่เปียกปอนของเธอ “อย่าคิดแบบนั้น นอกจากฉัน ไม่มีใครรู้เรื่องอดีตของเธอ” เขากล่าวเพราะต้องการจะหยุดไม่ให้เธอคิดถึงอดีต
“แต่คนร้ายยังไม่ถูกจับเลยนะ พี่ ฉันกลัวว่าวันหนึ่งเขาอาจปรากฏตัวขึ้น…” โจเซฟินปิดตาลงเพื่อหยุดไม่ให้น้ำตาไหลลงมา
เธอต้องตื่นตระหนกมากแน่ และเหตุผลมีเพียงอย่างเดียว: สัตว์เดรัจฉานที่ทำร้ายเธอและหนีหลายปีก่อน
ความน่าสะพรึงกลัวฉายในดวงตาของเจย์ “ฉันจะกังวลมากกว่าถ้ามันไม่โผล่หัวออกมา ถ้ามันมายุ่งกับเธออีก ฉันจะทำให้มั่นใจว่ามันจะต้องพบกับโชคชะตาที่เลวร้ายและทุกข์ทรมานมากกว่าความตาย”
“ก็ได้” โจเซฟินเปิดตาอีกครั้ง เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยเมื่อพี่ชายผู้ทรงอำนาจปกป้องเธอ
