ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 169
เจย์จับมือของโรสแล้วเดินไปสู่จุดศูนย์กลางของฟลอร์เต้นรำ
เสียงดังก่อนหน้าในโถงพลันเงียบลง ทุกคนให้ความสนใจกับกึ่งกลางของฟลอร์เต้นรำ
โรสเป็นเหมือนหุ่นเชิดที่ถูกชักใยในขณะที่เธอสั่นเทาเมื่อมองเจย์ ดนตรีเริ่มขึ้น เธอยังคงตกใจและไม่ยอมขยับ
เจย์ขมวดคิ้ว เขาจับเธอสู่อ้อมแขนอย่างหยาบคายแล้วนำริมฝีปากไปที่ข้างหูของเธอ เขาขู่เธอเสียงต่ำ “โรส มันเรื่องของเธอถ้าจะทำให้ตัวเองขายขี้หน้า แต่อย่าลากฉันลงไปกับเธอ”
โรสตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว เขาเป็นบุคคลสาธารณะ ทุกการเคลื่อนไหวและทุกคำพูดของเขาอยู่ใต้ไมโครโฟนของสังคม หากพวกเธอทำให้ตัวเองขายหน้า เขาอาจไปปรากฏอยู่ในข่าววันหพรุ่งนี้
สำหรับชายที่ไม่เคยพ่ายแพ้มาตลอดทั้งชีวืต หากเขาเสียหน้า มันจะไม่เป็นการสูญเสียมหาศาลเหรอ?
โรสพยายามตั้งใจ ด้วยทำนองเพลงที่คุ้นเคย ร่วมกับคู่ที่คุ้นเคย เธอสามารถทำให้ตัวเองเข้าสู่สภาพจิตใจที่เหมาะสมได้อย่างรวดเร็ว
เจย์ไม่คิดว่าเธอจะเข้าคู่กับเขาได้ดีแบบนี้ เพราะยังไงซะ เพลงวอลซ์ก็ไม่ใช่จังหวะเต้นรำทั่วไป มันจำเป็นต้องมีสมาธิกับทำนองดนตรีมาก ทั้งสองคนมีจังหวะคงเส้นคงวา พวกเขาขยับพร้อมกันและก้าวตรงจุดที่ถูกต้อง ในขณะที่ปลดปล่อยบรรยากาศที่โรแมนติกและความสุนทรีย์ออกมาจากการเต้นรำ
มันเหนือความคาดหมายของเขา โรสเต้นวอลซ์ได้ราวกับพวกเขาได้ทำมันมาเป็นล้านครั้ง เธอตอบสนองทุกการเคลื่อนไหวของเขาอย่างรวดเร็ว
ดวงตาของเจย์เต็มไปด้วยความสงสัย เขามองลงมา ตรวจดูใบหน้าเธอก่อนจะพบว่าเธอหันหน้าหลบสายตาของเขาอย่างชาญฉลาด
เจย์พลันบีบมือเธอแน่น โรสแทบจะร้องออกมาด้วยความเจ็บ เธอเงยหน้ามองเขาทันทีก่อนจะได้ยินเสียงไม่พอใจของเจย์ “โรส หน้าฉันมันมีอะไร? มองฉันสิ”
โรสมองดวงตาที่ลุกโชนของเจย์ เธอกล่าวอย่างอึดอัด “ท่านอาเรส ฉันจะหลุดโฟกัสถ้านายทำแบบนี้กับฉัน” ‘อย่ามาโทษฉันถ้านายเป็นคนที่อายเอง’
แม้ว่าเธอจะกล่าวแบบนั้น แต่การเต้นของเธอก็ยังปกติ
เจย์ผงะ การขยับตัวเต้นเบา ๆ ของเธอปลดปล่อยพลังงานที่ไม่ยอมใครออกมาเป็นบางครั้ง เมื่อเธอเต้นรำ เธอดูเหมือนใครคนหนึ่งมาก—แองเจลีน เซเวียร์
“ใครสอนเธอเต้นรำแบบนี้?” เจย์ถามอย่างสงสัย
โรสมองในดวงตาของเขา มันเหมือนทะเลดวงดาว—มันกว้างใหญ่และเงียบสงบ เธอไม่เคยเดาได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่
เธอกล่าวอย่างกล้าหาญ “รักแรกของฉัน คนที่เป็นแฟนหนุ่มของฉัน เขาเต้นรำได้ดีมาก”
‘เพื่อที่ฉันจะเต้นกับนายได้ ฉันจำเป็นต้องเรียนการเต้นแบบนี้อย่างจริงจังเชียวนะ’
เจย์กล่าวอย่างดูหมิ่น “พัฟปี้เลิฟของเธอ?” เขาพลันนึกได้ว่าเธอนั้นอายุยี่สิบต้น ๆ ตอนที่แต่งงานกับเขา
โรสพยักหน้า “เขาน่าทึ่งมาก ฉันตกหลุมรักเขาอย่างช่วยไม่ได้ และฉันไม่คิดว่าฉันจะหยุดมันได้”
“เอาความหลงไหลบนหน้าเธอออกไปซะ โรส เธอมันคนที่น่าสิ้นหวังด้านความรักที่สุดที่ฉันเคยเจอ” เจย์กล่าวอย่างดูหมิ่น
ในทันใดนั้น ดวงตาที่สุขุมและกระจ่างของโรสก็พลันลุกโชน “ท่านอาเรส นายรับรองว่านายจะรักเพียงแค่คน ๆ เดียว แต่งงานกับคนเดียว และมีลูกกับคน ๆ นั้นเพียงคนเดียวไปตลอดชีวิตได้ไหม? ถ้านาย ท่านอาเรสผู้ทรงอำนาจทำไมได้ ก็อย่ามาเยาะเย้ยคนตัวเล็ก ๆ แบบฉันที่ถูกโชคชะตาอันโหดร้ายกลั่นแกล้ง”
เจย์คิดอยู่พักหนึ่ง หญิงสาวที่เขาชอบคือแองเจลีน แต่เขามีลูกกับโรส และในอนาคต เขาจำเป็นต้องหาแม่ที่เหมาะสมกับเด็ก ๆ ดูเหมือนว่าเขาเองก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จในความสัมพันธ์ระยะยาวเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ตั้งใจจะผูกมัดตัวเองกับผู้หญิงมากมายโดยตั้งใจสักหน่อย
แล้วโรสล่ะ? นี่เขาลงเรือลำเดียวกับโรส ที่ถูกชะตากลั่นแกล้งจริงเหรอ?
“บอกฉันหน่อย เธอถูกชะตากลั่นแกล้งยังไง?” เขาถามขึ้นมาอย่างกะทันหันด้วยความสงสยั
โรสพูด “นั่นมันเป็นเรื่องส่วนตัว”
ดวงตาของเจย์กลายเป็นเย็นยะเยือก เขากำลังจะดูถูกเธอเมื่อเพลงจบลง แต่ทุกคนรอบตัวพวกเขาส่งเสียงเชียร์เสียงดัง
ก่อนที่เจย์จะได้โอกาสในการจัดการโรสที่ปฏิเสธเขา เธอก็ปล่อยมือเขาเหมือนเขาเป็นไวรัสพันปีที่อันตรายและจับต้องไม่ได้
