ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 171
เมื่อฌอนเปิดดวงตาสีหมอกของเขาขึ้น เขาก็เห็นโรสผู้งดงามและบริสุทธิ์ เขาหยอก “คุณผู้หญิงสุดสวย คุณอยากลิ้มลองผมเหรอ? รู้ไหม ด้วยความสวยระดับคุณเนี่ย คุณไม่จำเป็นต้องสร้างปัญหาด้วยการวางยาผมด้วยซ้ำ ผมจะพอใจได้ยังไงถ้าร่างกายอ่อนปวกเปียกแบบนี้? ถ้าคุณให้ยาแก้กับผม ผมมั่นใจเลยว่าคุณจะได้รับช่วงเวลาที่ดี!”
ใบหน้าของเหล่าตระกูลเบลดูบิดเบี้ยว ‘โรสเป็นภรรยาเก่าของเจย์ ฌอนจะคั่วเธอได้ยังไง?
‘นี่เขาน่าสิ้นหวังขนาดนั้นเลยเหรอ?’
เจย์เดือดมาก เขาไม่ละละสายตาจากหน้าจอ โรสคงถูกแทงเป็นชิ้น ๆ ไปแล้วหากดวงตาของเขาเป็นมีดบิน
‘เธอพยายามจะใช้แผนเดียวกันกับฌอนเหมือนกัน?’
โรสมองดูฌอนเหมือนเธอกำลังชื่นชมสมบัติชาติ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ริมฝีปากของโรสก็เผยอขึ้นเป็นรอยยิ้มแสยะ “ฉันบอกว่าได้ว่าคุณต้องเคยทำเรื่องชั่วร้ายมามากมายแน่ และมีใครบางคนกำลังแก้แค้นคุณ”
ร่างกายของฌอนรู้สึกอ่อนแรง และสายตาของเขาก็พร่ามัว แก้มของเขาเริ่มแดง “คุณไม่ใช่คนที่วางยาผม?”
โรสบอกได้ว่ายากำลังเริ่มทำงานในตัวเขาแล้ว เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เขาล่วงเกินเธอ โรสจึงควานหารอบห้องเพื่อหาอะไรที่เธอจะใช้ได้ ในเวลาเดียวกัน เธอก็กล่าวอย่างประชดประชัน “แม้ว่าคุณจะดูเหมือนมนุษย์ แต่ฉันขอพูดหน่อยแล้วกัน คุณไม่ใช่แนวฉันเท่าไหร่”
ปากของเจย์กระตุก ‘นั่นเธอไปด่าคนอื่นแบบนั้นได้ยังไง?’
“คุณกำลังหาอะไร?” ฌอนถามด้วยความสับสน
โรสเจอถุงผ้าแล้วตัดมันเป็นสายรัดที่หนาและยาวด้วยกรรไกร จากนั้นเธอก็เดินไปหาฌอนแล้วกล่าว “เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้คุณทำร้ายฉันตอนที่คุณควบคุมตัวเองไม่ได้ ฉันจำเป็นต้องมัดคุณไว้”
ฌอนดูมืดมนมาก “คุณกล้าดียังไงมามัดผม? รู้ไหมผมเป็นใคร?”
“ฉันไม่สนว่าคุณเป็นใคร ต่อให้เจย์มายืนตรงหน้าฉันตอนนี้ ฉันก็จะมัดเขาไว้อยู่ดี! ฉันแค่ปกป้องตัวเองอย่างถูกต้องตามกฎหมาย” โรสมัดมือของฌอนไว้กับหลังของเขา เช่นเดียวกับขาของเขาด้วย
เจย์พูดไม่ออก
‘ทำไมเธอถึงจองหองแบบนี้? เธอกล้าดียังไงไปมัดเขา?’
หลังจากโรสมัดฌอนแล้ว เธอยังคงเหลือสายรัดอีกในมือ ด้วยหลักการในการใช้ทุกอย่างให้คุ้มค่า เธอห่อร่างของฌอนอีกครั้งจนเขากลายเป็นแหนม
“เฮ้ นี่คุณจะห่อผมจนกลายเป็นมัมมี่เลยรึไง?” ฌอนกล่าวอย่างโมโห
โรสถอนหายใจหลังจากใช้สายรัดจนหมด “มันเรียกว่าการใช้สิ่งของอย่างคุ้มค่า!”
ฌอนมองเธออย่างมืดมน “คุณหยุดผมจากการกระทำทางกายได้ แต่คุณหยุดไม่ให้ผมคิดจัดการคุณในหัวไม่ได้หรอก”
ใบหน้างดงามของโรสพลันมืดมน… ทันใดนั้น เธอก็นึกอะไรขึ้นมาได้พร้อมกับยิ้มแสยะให้เขา “คุณรู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร?”
ฌอนตรวจดูสิง่ที่เธอสวม “เครื่องประดับบนตัวคุณล้วนเป็นของราคาถูกที่คุณภาพสูง ในขณะที่เสื้อผ้าที่คุณสวมก็เป็นของเลียนแบบคุณภาพดี นี่คุณเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ในนิทานที่ต้องการจะกลายเป็นหงส์ขาวรึเปล่า?”
โรสตะลึง “คุณนี่มันแสนรู้ซะจริง!”
“คุณผู้หญิงสุดสวย ผมคิดว่าคุณเป็นแนวของผมเลยล่ะ เองแบบนี้เป็นไง? คุณแก้มัดผมวันนี้ แล้วผมจะให้ทั้งเงินทั้งสถานะ จากนั้น คุณ ลูกเป็ดขี้เหร่ของผม จะถูกเลื่อนขั้นให้กลายเป็นหงส์แห่งตระกูลเบล คุณคิดว่าไง?”
โรสพยักหน้าแล้วข่มขู่เขาอย่างเคร่งขรึม “ฉันโอเคกับมันนะ แต่ฉันกลัวว่าท่านอาเรสจะทำลายคุณเมื่อเขาเห็นว่าเราสองคนร่วมมือกันน่ะสิ”
“ท่านอาเรส? ท่านอาเรสไหน?” ฌอนแฏิเสธที่จะยอมแพ้ “มีคนตั้งเยอะที่ถูกเรียกว่าท่านอาเรสในตระกูลของพวกเขา ผมไม่ใช่พวกที่จะกลัวใคร ให้ยกตัวอย่าง ผมกับจอห์น อาเรส เป็นเพื่อนที่ต่อกัน”
“เจย์ อาเรส!” รอยยิ้มของโรสเหมือนดั่งดอกไม้ เธอเผยลักยิ้มบนแก้มของเธอ “ฉันเป็นภรรยาเก่าของเจย์ คุณยังกล้าอยากได้ฉันไหม?”
ในทันทีที่ฌอนได้ยินว่าเธอเป็นภรรยาเก่าของเจย์ เขาก็แข็งทื่อไปเลย “คุณผู้หญิง คุณควรอยู่ให้ห่างจากผม!”
โรสนั่งข้างเขา เหมือนที่เธอกำลังต่อรองกับนักโทษ เธอถาม “ใครวางยาคุณ?”
ในตอนนั้น ฌอนดูเหมือนกำลังเจ็บปวดอย่างมาก เขามีเหงื่อเต็มไปหมด ดวงตาขอบเขาพร่ามัวเมื่อมองไปที่โรสอย่างน่าสงสาร “ผมเจ็บมากตอนนี้ คุณช่วยผมได้ไหม?”
