ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 209
เพราะเจย์แพ้แอลกอฮอล์ ดังนั้นริมฝีปากของเขาจึงไม่ได้ถูกแตะต้องเลย
ยังไงก็ตาม เขาจงใจไปทักทายทุกคนและไม่ปฏิเสธใครที่ต้องการดื่มกับเขา โรสไม่มีทางเลือกนอกจากเดินไปข้างหน้าเจย์แล้วดื่มในส่วนของเขา
ด้วยเหตุนี้เอง โรสจึงจบลงด้วยการเดินโซเซเพราะไวน์มากมายหลายแก้วที่เธอดื่มเข้าไป ท้องของเธอมีของเหลวมากเกินไป และเธอเริ่มรู้สึกไม่ดี ในที่สุด เธอก็ยอมแพ้แล้วขอให้เจย์ช่วย
“ฉันดื่มไม่ได้อีกแล้ว ท่านอาเรส” เธอกุมท้องด้วยใบหน้าซีดเซียว เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากเธอ
เจย์ดูท่าทางที่ดูป่วยมากขึ้นเรื่อย ๆ ของเธอ ดวงตาของเขาเย็นชา แต่เสียงของเขานั้นเย็นชายิ่งกว่า “เธอเก่งดีนี่ ใช่ไหม? เธอดื่มเหล้าไปถึง 12 แก้ว!”
มันเป็นการเยาะเย้ยที่ไร้ซึ่งพลัง เพราะความไม่พอใจที่เขารู้สึกอยู่
‘ทำไมเธอถึงดื่มมากขนาดนี้ถ้าเธอดื่มไม่ไหว?’
โชคยังดี ที่เธออยู่กับเขาวันนี้ หากเป็นพวกจอมหลอกลวงที่มีแผนอันมากตัณหา เธอจะปกป้องตัวเองยังไง?
โรสไม่ได้ยินเสียงเยาะเย้ยของเขาก่อนหน้านี้ เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อจะปั้นยิ้มที่ทั้งอ่อนแอและบิดเบี้ยวให้เขา
“ฉันเคยดื่มมากกว่านี้อีก!”
‘ยังไม่สำนึก?’
ดวงตาคมของเจย์ดูเหมือนจะส่งสายตาเย็นยะเยือกอันตรายให้เธอ “โอ้? งั้นคนที่อยู่ข้างหน้าเราคือผู้ประกอบการจากต่างประเทศ ฉันกำลังหาโอกาสในการทำงานร่วมกับเขา ในเมื่อเธออดทนได้เก่งมาก เธอช่วยฉันดื่มอีกสักแก้วสองแก้วได้ไหมล่ะ? หากการร่วมงานสำเร็จ ฉันจะให้รางวัลเธออย่างงาม”
โรสทำเป็นไม่สนใจรางวัลไม่ได้ เมื่อเธอได้ยินว่านั่นเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่เขาต้องการร่วมงานด้วย เธอก็ยืนตัวตรงแล้วกล่าว “ได้เลย”
เจย์มองเธออย่างหมดคำพูด
เขารู้สึกโกรธที่เธอไม่ห่วงตัวเองเลย!
เขาจะไปรู้ได้ยังไงว่าหัวใจของเธอเป็นของเขา? จนถึงขนาดที่เธอไม่สนใจแม้แต่ร่างกายของตัวเองเพื่อให้เขาสำเร็จในหน้าที่การงานได้อย่างดี?
เจย์พาโรสไปด้านหน้าผู้ประกอบการจากต่างประเทศ ชายต่างชาติคนนี้พูดเยอรมัน และเจย์ก็แกล้งทำเป็นไม่เข้าใจเขา เขาหันไปแล้วถามโรส “เธอแปลให้ฉันได้ไหม?”
แล้วโรสจะรู้หรือว่านี่เป็นการทดสอบ? เธอคิดว่าเขาต้องการการแปลที่ดีเพื่อรักษาความน่าเชื่อถือ ดังนั้น เธอจึงเริ่มการแปลภาษาให้เขา “เขาชมนายว่านายหล่อเหลามาก”
“เขาบอกว่าเขาได้เคยยินตำนานของนาย นายเป็นอัจฉริยะที่สร้างสามในสี่ของโดเมนเครือข่ายที่ใหญ่ที่สุดในโลกตั้งแต่อายุยังน้อย”
เมื่อที่เจย์กำลังฟังการแปลระดับมืออาชีพของโรส รอยยิ้มก็ปรากฏในดวงตาของเขา
‘ยิ่งฉันอยู่กับยัยงี่เง่านี่ มันก็ยิ่งน่าแปลกใจขึ้นเรื่อย ๆ’
อย่างไรก็ตาม ความสุขจะนำไปสู่ความเศร้าในที่สุด
เมื่อโรสดื่มกับชาวต่างชาติ เธอก็จบลงด้วยการอ้วกใส่ชายที่น่าสงสารคนนั้น
โรส ผู้กำลังกึ่ง ๆ เมาอยู่กลัวมากและพึมพำออกมา “ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
ทุกคนหลีกตัวออก แต่พวกเขาไม่กล้าลากเจย์ออกไปด้วย เขายืนนิ่งเหมือนต้นวิลโลว์ที่ไม่สั่นคลอน
เจย์ยื่นมือออกไปคว้าแขนของเธอแน่น
โรสแทบยืนไม่ไหวแล้วในตอนนั้น
“ตามฉันมา” เขาพาโรสออกจากงาน จากนั้น เขาโยนเธอเข้าไปใน Rolls-Royce แล้วสั่งให้เกรย์สันไปส่งพวกเขาที่บ้าน
ในตอนแรก โรสยังพอมีสติเหลืออยู่บ้างเล็กน้อย แต่หลังจากกระเด้งไปมาอยู่ใน Rolls-Royce มาก ๆ เข้า เธอก็เมาขั้นรุนแรงเป็นที่เรียบร้อย
เมื่อพวกเขาไปถึงครึ่งทาง เธอก็ผลอยหลับอย่างสนิทบนตักของเจย์
เกรย์สันเหลือบมองใบหน้าของเจย์หลายครั้ง เขาคิดว่าโรสคนนี้ ผู้ซึ่งเหม็นกลิ่นเหล้า จะต้องทำให้คนพิลึกอย่างท่านอาเรสลุกโชนด้วยโทสะ แต่โดยไม่คาดคิด ท่าทางของเขากลับดูปกติ และดูเหมือนจะมีความอ่อนโยนเล็กน้อยในดวงตาของเขาที่มองโรสด้วยซ้ำ
เกรย์สันกลัวมากจนเขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ ‘ท่านอาเรสเลือดเย็นนี่อ่อนโยนกับคนอื่นเป็นด้วยเหรอ?’
‘โรส ลอยล์ ไปทำอีท่าไหนล่ะนั่น?’
อาการหัวใจเต้นผิดจังหวะของเกรย์สันเริ่มมีผลต่อการขับรถของเขา
รถนั้นส่ายไปมาบนถนนที่เรียบมั่นคง เจย์จึงจ้องเขาอย่างโมโห “ขับระวังสิ”
‘นายจะทำให้โรสตื่น’
เกรย์สันรู้สึกว่าเขาต้องสร้างมุมมองใหม่ในชีวิตเสียแล้ว
เดิมทีเขาคิดว่ามันเป็นเพียงความบังเอิญและเขาก็คิดมากเกินไปเอง นี่เป็นเพราะในความเข้าใจของเขา แม้ว่าทุกคนบนโลกจะต้องตายและเหลือเพียงโรส แต่ทัศนคติที่โหดร้ายของท่านอาเรสที่มีต่อเธอก็ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
แต่เมื่อพวกเขาลงจากรถ เจย์กลับพยุงโรสด้วยตัวเขาเอง และการเคลื่อนไหวของเขาก็นุ่มนวลจนน่าแปลกใจ เกรย์สันอดไม่ได้จนต้องตบหน้าตัวเองซ้ำถึงสองรอบ
