ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 231
กลับมาถึงบ้าน หลังจากนั้นก็เจย์วางถุงที่ซื้อของทั้งสี่ใบออก เขาก็หยิบล็อคลายนิ้วมือออกจากกล่องเครื่องมือ และรื้อล็อคทองเหลืองที่ประตูอย่างช่ำชองเพื่อซ่อมประตูให้มีล็อคลายนิ้วมือป้องกันอย่างแน่นหนา
โรสตกใจเกินกว่าจะเชื่อและรีบหยุดเขา “นี่คือบ้านของฌอน ท่านอาเรส นายไม่สามารถทำลายมันโดยไม่ได้รับอนุญาตได้หรือเปล่า?”
มือของเจย์ไม่หยุดเคลื่อนไหว “กุญแจทองเหลืองไม่ปลอดภัยเท่ากับการล็อกด้วยลายนิ้วมือ” เขากล่าวอย่างตรงไปตรงมา
“ทำไมแม่กุญแจทองเหลืองจึงไม่ปลอดภัยละ?” โรสงุนงง
เจย์จ้องมองเธอและพูดออกมาสองสามคำ “มันไม่ใช่แม่กุญแจที่ไม่ปลอดภัย แต่เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้”
โรสหัวเราะ
เธอคิดว่าเขาเป็นห่วงความปลอดภัยของเด็ก ๆ “ถ้าอย่างนั้น เธอเคยเห็นผู้ค้ามนุษย์ที่มีความเป็นสุภาพบุรุษและร่ำรวยเหมือนท่านเบลไหม?”
เจย์โยนเครื่องมือในมือลงบนพื้นและจ้องมองเธออย่างไม่พอใจ “ถ้าอย่างนั้น เธอเคยเห็นผู้ค้ามนุษย์ที่หล่อและรวยเหมือนฉันไหม?”
‘อืม …
‘เขายังจำได้ไหมที่ฉันขอให้เด็ก ๆ เรียกเขาว่าผู้ค้ามนุษย์’
เจย์จ้องมองใบหน้าที่เขินอายของโรสและพูดว่า “ฌอนเป็นหมาป่าในชุดแกะ แต่เธอคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษหน้าตาที่มีเสน่ห์ของเขาเป็นเพียงผิวเผิน เธอควรระวังเขาตลอดเวลา”
โรสรู้สึกอึดอัดมากขึ้น เมื่อเขาพูดมากขึ้น “นายกลัวว่าเขาจะทำอะไรที่ไม่ดีกับฉันหรือเปล่า?”
หูของโรสเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความลำบากใจหลังจากที่เธอพูด บางที เธออาจจะตีความผิดในสิ่งที่เขาพูด
เจย์หยิบคู่มือขึ้นมาจากพื้นและยื่นให้เธอ “อ่านรายละเอียดให้ฉันฟังหน่อย”
โรสโกรธมาก “นายอ่านไม่ออกหรือยังไง?”
“ถ้าเธอรู้ว่าฉันกำลังเปลี่ยนล็อคเพื่อความปลอดภัยของเธอ อย่างน้อยเธอก็ช่วยฉันหน่อยไม่ได้เหรอ?”
“แน่นอน อะไรก็ได้” โรสพูด
อย่างไรก็ตาม เธอก็แอบยินดี เจย์กังวลเรื่องความปลอดภัยของเธอ ที่ไม่เคยมีวันเกิดขึ้นแบบนี้แน่ ๆ?
เธออ่านเนื้อหาของคู่มือในขณะที่เขายังคงติดตั้งตัวล็อคต่อไป
เมื่อเธออยู่ในสองสามหน้าสุดท้าย เธอเงยหน้าขึ้นมอง แต่เห็นว่าเขาติดตั้งล็อคเสร็จแล้ว เขากำลังมองเธอด้วยความอ่อนโยนในสายตาของเขา
โรสรู้สึกราวกับว่าเธอถูกไฟฟ้าช็อต เธอรู้สึกว่าความดันโลหิตของเธอสูงขึ้น
“แล้วนายก็รู้วิธีติดตั้งตัวล็อค โดยที่ฉันไม่ต้องช่วย ทำไมนายถึงขอให้ฉันอ่านคู่มือล่ะ?”
“ทำไมเธอถึงมีสำเนียงเมืองนางแอ่น?” เจย์ถามด้วยรอยยิ้ม
โรสจ้องมองเขา “นายกำลังฟังสิ่งที่ฉันกำลังบอกนาย หรือนายกำลังฟังสำเนียงของฉันอยู่กันแน่?”
เจย์ยิ้มอย่างพอใจ เขากำลังฟังสำเนียงของเธอ
การออกเสียงของเธอชัดเจนและบางคำก็ทำให้รู้สึกมีเสียงของแองเจลีนเป็นเอกลักษณ์อยู่ในตัวเธอ
เขาหยิบแม่กุญแจทองเหลืองขึ้นมาจากพื้นแล้วโยนลงถังขยะอย่างไม่ใส่ใจ
โรสรู้สึกโกรธ “ฉันรู้ว่านายรวยนะ ท่านอาเรส แต่นายไม่ควรจะสิ้นเปลืองขนาดนี้! แม่กุญแจทองเหลืองตัวนั้นยังใหม่และเป็นแบรนด์ที่มีราคาแพง!”
เจย์ถอดเสื้อกันลมออกและพูดอย่างเมินเฉยว่า “ฌอน เบลเป็นคนขี้เหนียว เธอแน่ใจหรือว่าเขาเต็มใจที่จะจ่ายเงินเพื่อความปลอดภัยของเธอ? ดูบ้านที่เขาจัดหาให้เธอสิ เขามีคุณสมบัติที่ดีกว่าในเมืองอิมพิเรียล แต่เขาให้เธออยู่บ้านที่ไม่สะดวกสบาย”
โรสเดาว่าเจย์มีความแค้นกับฌอน ไม่อย่างนั้น ตัวตนที่ห่างเหินของเขาจะไม่แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับบทบาทของฌอน
ฟังดูเหมือนฌอนเป็นหนี้เงินเจย์
โรสรู้สึกว่าจำเป็นต้องปกป้องฌอน “ไม่ว่าเขาจะเป็นคนขี้เหนียวแค่ไหน เขาก็ยังดีกว่าคนที่เก็บค่าเช่าที่สูงลิบลิ่วเพื่อปล่อยเช่าห้องเดี่ยว”
เจย์จ้องมองเธอด้วยสายตาจะฆ่าคนตาย เธอกล้าปกป้องฌอนได้อย่างไร?
โรสสงบลงเล็กน้อยและเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว “มันดึกแล้ว นายจะกลับเมื่อไหร่ ท่านอาเรส?”
เจย์จ้องไปที่โรสและยิ้มอย่างไร้ยางอาย “ฉันจะนอนที่นี่คืนนี้”
โรสลุกลี้ลุกลนทันที ที่พักอาจมีสี่ห้องนอน แต่มีเพียงสามห้องเท่านั้นที่มีเตียง ห้องที่สี่เป็นห้องเรียนเด็ก ๆ
ในห้องนอนทั้งสามห้อง มีสองห้องที่มีเตียงขนาดเล็กสำหรับเด็กเท่านั้น
