ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 253
หลังจากสตาร์ทรถ เจย์ อาเรส ก็ขับรถไปตามทิศทางของสนามบินเพื่อเปลี่ยนจุดหมายปลายทางหลังจากได้รับโทรศัพท์จากเกรย์สันอย่างกะทันหัน
“ท่านประธาน มีใครบางคนรายงานว่ามีคนเห็นโรส ลอยล์ บริเวณทางเข้าของเอมิเนนท์ ออเนอร์ อย่างไรก็ตาม เธอเห็นที่นั่นเพียงชั่วครู่ก่อนที่เธอจะหายตัวไปอีกครั้ง นั่นคือเบาะแสสุดท้ายของ โรส ลอยล์ ที่เรามี กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ หนึ่งชั่วโมงที่แล้วเราพรากจากเธอไป”
“เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว ค้นหาต่อไป!” เขาวางสายโทรศัพท์ เจย์ อาเรส กลับรถและขับรถไปในทิศทางของเมืองนางแอ่นทันที
พูดตามตรง ไม่มีการรับประกันว่าโรส ลอยล์ จะอยู่ในเมืองนกนางแอ่น เจย์เพียงแค่คิดว่าเนื่องจากเธอยังไม่ยอมแพ้กับบริษัท เซเวียร์ เธออาจจะแวะไปเยี่ยมปู่ของเธอซึ่งก็คือปู่เซเวียร์อย่างแน่นอน
แม้ว่าเมืองนกนางแอ่นจะอยู่ห่างจากเมืองอิมพีเรียล 120 กิโลเมตร แต่เจย์ อาเรส ก็ไปถึงที่นั่นได้ภายในเวลาไม่ถึง 40 นาที
ดังนั้น เมื่อเหยียบคันเร่งแรงเกินไปเล็กน้อย เจย์ อาเรส จึงปล่อยให้เด็ก ๆ เกาะกันด้วยความกลัว
เจย์หันไปรอบ ๆ เพื่อมองลูก ๆ ของเขา เขากล่าวอย่างเคร่งขรึม “ไม่ว่าลูกจะเห็นใครก็ตาม อย่าลืมมารยาทของลูกล่ะ”
ร็อบบี้น้อยพยักหน้า
เจนสันยังคงเงียบ
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกลังเลเล็กน้อยที่ต้องเข้าสังคมกับคนแปลกหน้า
“เจนส์?” การจ้องมองของเจย์ อาเรสจ้องมองไปที่ใบหน้าของเจนส์ขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงดุดัน “ลูกได้ยินที่พ่อพูดไหม?”
“ครับ” เจนสันตอบอย่างเบา ๆ
พวกเขาสงสัยว่าคนที่พวกเขาจะพบกันนี้คือใคร เขาหรือเธอต้องเป็นคนที่สำคัญสำหรับพวกเขาไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่ได้มีความหมายกับพ่อของเขามากขนาดนั้น
เมื่อขับรถส่วนตัวเข้าไปในตรอกที่นำไปสู่ลานกว้าง เจย์ อาเรสถูกบังคับให้นำรถไปจอดก่อนที่เขาจะไปถึงสถานที่นั้น ถนนแคบมากขึ้นและเริ่มแคบเท่ารอบรถ
“เราถึงแล้วนะ” เจย์ลงรถให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาไม่หยุดแม้แต่จะช่วยอุ้มลูก ๆ ของเขาลงและรีบไปที่ประตูลานบ้านแทน
จากการเคาะหลายครั้งติดต่อกันอย่างรวดเร็วจึงได้ยินเสียงจากอีกด้านหนึ่งของประตูว่า “วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ทำไมทุกคนถึงมาเคาะประตูบ้านฉันจังเลย?”
ประตูเปิดออกเผยให้เห็นหญิงวัยกลางคน สวมชุดท่าทางดูมีภูมิฐาน แม้ว่าเธอจะดูเหมือนอายุไม่น้อยแล้วก็ตาม แต่ผิวขาวของเธอก็ไม่ค่อยมีริ้วรอยขณะที่เธอยิ้มด้วยความรัก
นั่นคือแม่ของแองเจลีน เซเวียร์!
“เจย์?” น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของแม่เซเวียร์ขณะที่พวกเขาสะสางเรื่องกับเจย์ อาเรสไปแล้ว แต่เขาดันปรากฎตัว “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่? เร็วสิ เข้ามานั่งก่อน”
“ผมขอโทษครับ แม่ ผมไม่ได้มาที่นี่เพื่อระลึกถึงอดีต ในทางกลับกัน ผมขอถามว่าคุณเพิ่งเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อเร็ว ๆ นี้หรือไม่? เธอสูงประมาณนี้ ตาโต ผมยาว และหน้ากลม -”
แม่พยักหน้ารุนแรง “เธออยู่ที่นี่ช่วงสั้น ๆ และเธอก็จากไปไม่นานเช่นกัน เธอไปทางนั้น ช่างเป็นผู้หญิงที่ตลก เพียงแค่มองมาที่ฉันและร้องไห้ เธอไม่ได้พูดอะไรเลย… ”
ในขณะนั้น ทั้งร็อบบี้น้อยและเจนสันก็มาถึงลานภายใน ต้องบอกว่าพวกเขาวิ่งแซง ขาสั้น ๆ จำกัดความเร็วของเขาไม่ได้มากนัก วินาทีต่อมา คำพูดของพ่อดังขึ้นในหูของพวกเขาอย่างชัดเจน ทันใดนั้น ร็อบบี้น้อยก็ทักทายอย่างนอบน้อมและสุภาพ “สวัสดีครับ ท่านผู้หญิง”
เมื่อเห็นร็อบบี้น้อย เจนส์ทำตามด้วยและโค้งคำนับ อย่างไรก็ตาม การแสดงออกของเขาดูเยือกเย็นขณะที่เขากล่าวว่า “สวัสดี ท่านผู้หญิง”
เจย์ อาเรสรีบแก้ไขคำพูดพวกเขา “คุณยายนะ ไม่ใช่ท่านผู้หญิง”
ทั้งร็อบบี้น้อยและเจนสันแก้ไขตัวเอง “สวัสดีครับ คุณยาย”
สายตาของเด็ก ๆ ที่มีเสน่ห์ทำให้น้ำตาของแม่เซเวียร์ไหลลงมาในทันที “เด็กดีเช่นนี้ พวกเขาดูเหมือนคุณ เจย์ ช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีเหลือเกิน คุณต้องปล่อยแองเจลีนไปและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับแม่ของเด็ก ๆ เหล่านี้…”
โดยสัญชาตญาณ ดวงตาของเจย์ อาเรสสอดส่องไปยังทิศทางที่โรสออกไป จากนั้น กลัวว่าเขาจะสูญเสียร่องรอยของโรสอีกครั้ง เจย์ อาเรส จึงรีบอำลาแม่เซเวียร์อย่างรวดเร็ว “ผมต้องไปแล้วครับคุณแม่ แล้วพบกันใหม่เร็ว ๆ นี้”
เจย์ อาเรส จากไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเด็ก ๆ ที่เขารีบจูงออกไป
แม่เซเวียร์เฝ้าดูขณะที่เจย์และลูก ๆ จากไป ทันใดนั้น ความคิดแวบเข้ามาหาเธอ เจย์เรียกเธอว่า ‘แม่’ หรือเปล่า?
เขาไม่ได้เรียกเธอว่า ‘น้าจอร์เจีย’ ตลอดมาเหรอ?
ไม่ต้องพูดถึง ที่เขาบอกให้เด็ก ๆ เรียกเธอว่า “ยาย”
แม่เซเวียร์ตะลึง เจย์ตั้งใจเปลี่ยนวิธีที่เขาเรียกเธอเพื่อปลอบประโลมความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกสาวไปหรือไม่?
หรือเป็นเพราะ –
