ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 306
รอยยิ้มของท่านปู่อาเรสยังตราตรึงอยู่ที่หางตา “นายไม่ลังเลใจที่จะเถียงกับปู่ด้วยเหตุของเธออีกต่อไป ราวกับว่านายกำลังลุ่มหลงและตาบอดจากความรัก ฉันยังควรปล่อยให้นายแต่งงานกับเธอหรือเปล่า?”
เจย์ตอบกลับอย่างใช้อารมณ์ “ท่านปู่ ไม่ใช่ว่าผมกำลังคลั่งรัก ผมแค่เพียงไม่สามารถตอบแทนน้ำใจและความเอื้อเฟื้อต่าง ๆ ของเธอที่มีต่อผม”
ท่านปู่อาเรสขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกสงสัย นี่พวกเขากำลังพูดถึงนางเอกคนเดียวกันหรือเปล่า?
“เพียงแค่ดีดนิ้ว ก็จะมีผู้หญิงตั้งมากมายในเมือง อิมพีเรียล ที่อยากจะเอื้อเฟื้อกับนาย” ท่านปู่อาเรสพูด ค่อนข้างจะเหยียดหยาม
เจย์ส่ายหัว “ไม่ครับ ไม่มีใครที่เหมือนเธอผู้ซึ่งรักผมได้มากเท่ากับความกว้างของมหาสมุทร”
ท่านปู่อาเรสยิ่งสับสนกว่าเดิม เขาจำได้ว่าเจย์เคยพูดประโยคนี้มาก่อน แต่บุคคลที่เขาพูดถึงในตอนนั้นไม่ใช่โรส “เธอดีกว่าแองเจลีนหรือ?”
เมื่อเขาเอ่ยถึงแองเจลีน ใบหน้าของเจย์ก็ถูกเติมด้วยรอยยิ้มอย่างเบิกบานใจ
ท่านปู่เอเรสยังคงรู้สึกได้ถึงความรักอันลึกซึ้งที่เจย์มีต่อแองเจลีน ดังนั้นเขาจึงรู้สึกค่อนข้างฉงน “แม้ว่าแองเจลีนยังคงวนเวียนอยู่ในใจของนาย แล้วนายแสดงความรักต่อผู้หญิงคนอื่นได้อย่างไร?”
ฉับพลันเจย์จับมือของท่านปู่อาเรสอย่างตื่นเต้น “ท่านปู่ มันแน่นอนอยู่แล้วเพราะผมรักแองเจลีนจึงต้องดูแลโรสเป็นอย่างดี”
ท่านปู่อาเรสยิ่งเพิ่มความสับสนมากขึ้นและมากขึ้น “นั่นมันตรรกะอะไรกัน?”
ดวงตาของเจย์สว่างยิ่งกว่าดวงดาวนับพันดวง เมื่อเขาพูดว่า “ท่านปู่ครับ โรส ลอยล์ คือแองเจลีนของผม”
ท่านปู่อาเรสตกตะลึงกับเรื่องที่ได้ยินซึ่งทำให้เขานั่งจมลึกเข้าไปบนโซฟา
“นายพูดอะไรออกมา?”
เจย์พูดต่อ “ผมรู้ว่าเรื่องนี้มันแปลกมากหากใครมาได้ยิน แต่ท่านปู่ นี่คือความจริงอย่างหมดจด”
“ฉันอยากได้หลักฐาน…” ท่านปู่อาเรสลูบหน้าผากของเขาที่กำลังขยายอาการเป็นปวดหัว
จากนั้นเจจึงตอบด้วยความอ่อนข้อว่า “หากผมพูดออกไป ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่ผลหลังจากการที่ผมได้ตามหาความจริง ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเชื่อมัน”
“ท่านปู่ครับ โรสคือหนึ่งในแฮกเกอร์ขั้นสูงของโลกนี้ แม้แต่รหัสลับของผมก็สามารถถูกเธอถอดได้ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน”
“ฮะ?” ท่านปู่อาเรสรู้สึกประหลาดใจ
“ยิ่งไปกว่านั้น ทักษะการใช้พู่กันในการวาดภาพของโรส… ผมเป็นคนเดียวที่สอนให้เธอวาดภาพรูปแบบนั้น”
“แค่นั้นเองหรือ?”
“สิ่งที่แปลกที่สุดคือ ตอนที่แองเจลีนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ โรสก็ประสบเหตุอยู่ในจุดเดียวกัน เพราะฉะนั้นผมสามารถพิจารณาได้อย่างมั่นใจว่าวิญญาณของแองเจลีนอาจจะแอบแฝงตนเองอยู่ในร่างของโรส”
ท่านปู่อาเรสตกใจอย่างซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“มีหลักฐานอีกไหม?”
เจย์มองตรงเข้าไปในดวงตาของท่านปู่ ”ตอนที่เธอไม่ได้สติ เธอเรียกผมว่าเจย์บี้ ท่านปู่ ผมเชื่อในสัญชาตญาณของตนเอง เธอคือแองเจลีน เซเวียร์”
ดวงตาที่แหกผากของท่านปู่อาเรสในตอนแรก ปริ่มไปด้วยน้ำตา เขาพูดต่อไปอย่างใช้อารมณ์ว่า “หากพระเจ้าเปิดใจของพวกเขาและปล่อยให้เธอกลับมา เธอจะได้อยู่เคียงข้างนาย ฉันจะได้ตายอย่างไม่รู้สึกผิดในใจ”
เจย์บีบมือของท่านปู่อาเรสไว้เพื่อปลอบโยนเขา “ท่านปู่ อย่าเศร้าไปเลย ท่านปู่ต้องดูแลร่างกายของตัวเองให้ดีนะครับ”
ท่านปู่อาเรสเริ่มกระวนกระะวายใจ “ฉันจะไม่เศร้าได้อย่างไร? ปู่ของเธอกับฉันเราเป็นเหมือนพี่น้องกันมาทั้งชีวิต และเขาเคยช่วยชีวิตฉันมาก่อน แต่เพราะการตายของแองเจลีน เขาปฏิเสธที่จะเจอฉัน แล้วชีวิตที่ฉันยังติดหนี้เขาจะทำอย่างไร? ฉันรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออกที่เขากล่าวโทษฉันอยู่ในใจ!”
เจย์กล่าว “อีกคนที่ท่านปู่เซเวียร์ไม่พอใจก็คือผม ผมคืออีกคนที่ทำให้เขาผิดหวัง เพราะผมไม่สามารถดูแลหลานสาวที่เลอค่าของเขาได้”
ท่านปู่อาเรสรู้สึกสะเทือนใจในขณะที่จับมือของเจเพื่อนกำชับเขา “เจย์ หากแองเจลีนกลับมาจริง ๆ นายต้องไม่ทอดทิ้งเธอ”
“ผมจะไม่ทำเช่นนั้น”
