ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 340
เขาเป็น—
เธอต้องคิดมาก เขาจะเป็นห่วงเธอได้อย่างไร? ถ้ามีอะไร เขาก็แค่กังวลว่าลูก ๆ ของเขาจะสูญเสียแม่ไปมากกว่า
เมื่อแตะที่แอปพลิเคชันข้อความ เธอพบข้อความจาก โจเซฟิน อาเรส ‘น้องสะใภ้ เจย์ เข้ารับการรักษาในห้องไอซียูของแกรนด์ เอเซีย แล้ว ได้โปรดดูแลเขาให้ฉันด้วย’
“เป็นไปได้อย่างไร?” โรสจ้องมองวันที่ส่งข้อความ เมื่อสามวันก่อน!
ความไม่สบายใจเริ่มจมอยู่ในอกของโรส
ความกลัวเข้าเต็มหัวใจของเธอ
สำหรับผู้ชายที่ยึดตัวเองอยู่กับความเฉยเมยแบบนี้ เขารู้สึกสิ้นหวังแค่ไหนที่ผลักดันตัวเองไปสู่จุดที่ต้องนอนอยู่ในห้องไอซียู?
เธอรู้สึกถึงความไม่คาดคิดในหัวใจของเธอ
น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มของเธออย่างอิสระ
ทันใดนั้น เธอก็ย่อตัวลงคุกเข่า โรสสวดอ้อนวอน “พระเจ้า ได้โปรด ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะนะ แลกชีวิตของฉันเพื่อเขาก็ได้ แลกเปลี่ยนสุขภาพของฉันกับเขาเถอะ แลกโชคของฉันกับเขา เอาความสงบ ความปลอดภัย สุขภาพของฉันไปแลกกับสุขภาพที่ดีของเขาเถอะนะ”
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ทำอะไรที่จะทำให้ความวิตกกังวลในตัวเธอลดลง โรสรีบออกไปข้างนอกด้วยความงุนงง
เมื่อถึงโรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย เธอก็พบกับสายตาของโจเซฟินที่กำลังโบกมือให้ใครบางคนในรถโรลส์ – รอยซ์ของเจย์ “ดูแลตัวเองนะ เจย์ พักผ่อนด้วยล่ะ”
สิ่งที่หนักอึ้งของโรสเหมือนถูกยกออกจากอก
ชีวิตของเขาไม่ตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป
เธอหันหลังกลับเดินออกไปอย่างช้า ๆ
รถโรลส์ – รอยซ์เร่งเสียงในขณะที่มันพุ่งผ่านเธอไป
โรสตะลึง…
นั่นไม่รุนแรงเกินไปหน่อยเหรอ?
เขาเพิ่งจะดีขึ้นและตอนนี้เขากลับมาหยิ่งอีกครั้ง?
เมื่ออำลารถโรลส์ – รอยซ์ โจเซฟินจึงหันกลับมาเข้าแผนกการแพทย์ของแกรนด์ เอเซีย
เธอกำลังเดินตรงไปที่ห้องพยาบาลวีไอพีที่ดีที่สุด หัวใจของเธอเจ็บปวดเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปหล่อนอนอยู่บนเตียง เมื่อเชื่อมโยงกับหยดน้ำเกลือ ชายหน้าบึ้งก็ผอมลงไปมาก
“พี่ชาย” โจเซฟินนั่งอยู่ข้างเตียงโรงพยาบาลเอื้อมมือของเธอไปพยุงมือของเขา น้ำตาของโจเซฟินร่วงหล่นอย่างกลั้นไม่ได้ขณะที่เธอจ้องมองไปที่จุดเล็ก ๆ มากมายที่หลงเหลืออยู่จากรอยเข็มหลังมือที่ช้ำของเขา
“จริง ๆ เลยนะ นายรู้ว่านายดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้ แล้วทำไมนายถึงทำอย่างนั้น?”
เจย์ลืมตาขึ้นมาอย่างเลือดเย็นเผยให้เห็นลูกตากลม ๆ ที่ทำให้นึกถึงท้องฟ้ายามค่ำคืน “ไม่ต้องกังวล สิ่งนี้จะไม่ฆ่าฉันหรอกนะ” เขาฝืนคำพูดอย่างอ่อนแรง
“เกิดอะไรขึ้นระหว่างนายกับพี่สะใภ้ เจย์? นี่เป็นเหตุการณ์ใหญ่ ทำไมเธอไม่มาหานายล่ะ” โจเซฟินถามอย่างเศร้าใจ
“เธอบอกหล่อนเกี่ยวกับฉันหรือเปล่า?”
โจเซฟินพยักหน้า “การได้ยินเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับนายทำให้ฉันตกใจ ฉันจึงบอกเธออย่างรีบร้อนว่านายป่วยโดยไม่ต้องคิดเลย”
และอีกอย่างหนึ่งโจเซฟินรู้สึกละอายใจเมื่อคิดว่าความไม่สุภาพของเธอที่ประกาศไปแบบนั้นจะสร้างปัญหาให้กับบันไดหน้าประตูของบริษัทอาเรสได้อย่างไร
“ฉันขอโทษพี่ชาย ฉันไม่ควรเปิดเผยสถานการณ์อาการของนายเลย”
แสงในดวงตาอันเฉียบคมของเจย์หรี่ลงอย่างอธิบายไม่ถูก
เธอรู้ว่าเขาป่วยแล้ว
ผ่านมาสามวันแล้ว เขาใช้ทุกช่วงเวลาคิดถึงเธอ
แม้จะเผชิญกับความตาย เธอก็เป็นสิ่งเดียวที่เขาไม่สามารถละทิ้งไปได้
ต้องขอบคุณความโหยหานี้และความกลัวนี้เองที่เธอปล่อยให้เขาต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อตัวเองเพียงลำพังเขาจึงสามารถดึงตัวเองออกมาจากเงื้อมมือแห่งความตายได้
ในขณะที่เธอเกลียดเขาด้วยสิ่งที่เธอก็เป็นตัวของเธออยู่อย่างงี้
เธอต้องการเขาบ้างไหม?
โจเซฟีนเสียใจเล็กน้อย “ฉันขอให้เธอดูแลนาย ดูเหมือนว่าฉันจะไว้ใจคนผิด”
“ไม่เป็นไร เธออาจไม่อยากเปิดเผยตัวต่อสาธารณะ”
เขาอาจจะไม่เชื่อใจ โรส ลอยล์ แต่เขาก็เชื่อใจ แองเจลีน เซเวียร์
แม้ว่าเธอจะเลิกรักเขาอีกครั้งสำหรับทุกสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนที่เขาทำกับเธอในอดีต แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าเธอจะรักษาความรักที่พวกเขาเคยมีให้กันในวัยเยาว์แทนที่จะทำลายความรักที่เขามีให้กับเธอมาตลอดที่ผ่านมา
เธอจะไม่ทำร้ายเขา
