ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 378
ฟรานซิสจ้องมองใบหน้าที่บวมของเซย์น “อย่าบอกนะว่าแม้แต่สถานที่ที่เธอทำร้ายนายก็ยังเหมือนกับสถานที่ที่แองเจิลเคยทำร้ายนายด้วย”
เซย์นมองไปที่ฟรานซิสด้วยความงุนงง “บอกฉันสิ น้องสาวของฉันกลับชาติมาเกิดหรือยัง?”
ฟรานซิสพูดไม่ออก “ราวกับว่า เธอแค่วางท่าเพื่อหลอกนายและพ่อของนาย เธอต้องเป็นสายลับเชิงการค้าที่มีประสบการณ์มาก”
เซย์นปล่อยมือของฟรานซิสอย่างเงียบ ๆ สีหน้าของเขากลายเป็นหน้าซึมเศร้า
ฟรานซิสจับคางของเขาราวกับว่าเขากำลังครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ “แต่อะไรคือแรงจูงใจของเธอในการแสดงเหมือนแองเจิลและเข้าใกล้บริษัท เซเวียร์ ได้ล่ะ?”
เซย์นกล่าวว่า “ฉันต้องเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของเธอ พ่อของฉันจะได้ไม่โดนเธอหลอกอีก”
เมื่อเขาเอ่ยถึงพ่อของเขา เซย์นก็กังวลและเริ่มบ่นเกี่ยวกับเขา “พ่อของฉันมีชีวิตอยู่มานานและผ่านอะไรมามากมายจนเกือบจะจมอยู่ในหลุมศพ แล้วเขาจะไร้ความสามารถขนาดนี้ได้ยังไง?
“บอกฉันสิ ระหว่างฉันกับเขาใครเป็นคนล้มเหลวที่แท้จริงตอนนี้?”
ฟรานซิสมองเขาอย่างไม่ละสายตา “ในความคิดของฉัน นายทั้งสองมีข้อบกพร่องของตัวเองอยู่”
เซย์นถอนหายใจ “โอ้ คงมีเพียงปู่และน้องสาวของฉันที่ยังคงอยู่ที่นี่”
เนื่องจากเซย์นปฏิเสธที่จะให้ความร่วมมือ โรสจึงรู้สึกหมดหนทาง ในท้ายที่สุด เธอตัดสินใจแสดงตัวและประกาศยุติคดีสัญญาภาพยนตร์และโทรทัศน์ในนามของบริษัท เซเวียร์
เมื่อเธอคิดที่จะติดต่อเจย์ ดูเหมือนว่าช่วงนี้เขาจะหายไปในอากาศที่เบาบาง เธอโทรหาเขา แต่ไม่มีใครรับสาย เมื่อเธอไปหาเขาที่แกรนด์เอเซีย เขาก็หลีกเลี่ยงเธอเช่นกันและปฏิเสธที่จะพบเธอ
โรสรู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติ ความร่วมมือระหว่างบริษัท เซเวียร์ และบริษัท อาเรส เป็นเส้นชีวิตของบริษั ทเซเวียร์ เลย เธอไม่สามารถยอมให้มีความผิดพลาดเกิดขึ้นได้
ดังนั้น โรสจึงใช้แนวทางที่แตกต่างออกไป เมื่อวันพุธที่ผ่านมา เธอมาถึงสวนคฤหาสน์แต่เช้า
ในตอนแรกเธอคิดว่าจะสามารถเจอเจย์ได้ที่นั่น แต่ซอนเดอร์บอกเธอว่า “นายหญิงลอยล์ นายท่านงานยุ่งมากในสองสามวันนี้ เขาจะออกไปตั้งแต่เช้าตรู่และกลับมาช้า ถ้าคุณต้องการพบเขา คุณควรรอที่นี่จนกว่าเขาจะกลับมานะ”
โรสกังวลว่าเธอจะพลาดไม่เจอเขาอีก เธอจึงขอวันหยุดจากฌอนและอยู่รอที่สวนคฤหาสน์
ตอนกลางวันเด็ก ๆ จะอยู่ที่โรงเรียนอนุบาล เธอเบื่อและเดินเตร่อยู่ในสวนคฤหาสน์
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสังเกตเห็นสวนนี้อย่างใกล้ชิด
กำแพงล้อมรอบสวนถูกปกคลุมไปด้วยเฟื่องฟ้าสีม่วงแดง
โรสดึงดอกมันมาหนึ่งดอกแล้ววางลงบนฝ่ามือของเธอ ค่อย ๆ ลูบไล้กลีบสีม่วงแดงทั้งสาม เธอแทบจะได้ยินเสียงจากอดีตของเธอ
“เจย์บี้ ดูนี้สิ ดอกเฟื่องฟ้าน่าอัศจรรย์มาก กลีบสามกลีบพันรอบเกสรตัวผู้ไว้แน่นเปรียบเหมือน หนึ่งกลีบคือคุณ หนึ่งกลีบคือฉัน และใครอีกคนหนึ่ง?”
“ก็ลูกของมันไง” เจย์กำลังอ่านหนังสือ เมื่อเขาได้ยินเธอพูด เขาตอบกลับโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองก่อนที่จะพูดเช่นนั้น
จากนั้น เธอก็ได้เก็บเฟื่องฟ้าไว้ที่พิเศษในใจ
เฟื่องฟ้าเป็นตัวแทนของครอบครัวที่สมบูรณ์แบบที่พวกเขาจะสร้างด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม…
ปรากฎว่าเขาไม่ได้หมายถึงสิ่งที่เขาพูดเลย มันเป็นแค่เรื่องตลกที่เขาสร้างขึ้นมา
เธอยืนอยู่ตรงนั้น น้ำตาร่วงอย่างเงียบ ๆ
มีต้นศรีตรังกลีบหนาปลูกอยู่ทั่วลาน ฤดูออกดอกผ่านไปแล้วเหลือเพียงใบสีเขียวและลำต้นตั้งตรง
เธอคิดเสมอว่าถ้าเธอต้องใช้ต้นไม้เพื่ออธิบายเจย์ มันก็คงเปรียบเป็นต้นศรีตรัง
ร่างกายสูงตรงและแข็งแกร่งราวกับภูเขา มันสามารถปกป้องพุ่มไม้ที่อ่อนแอ และมันยังสามารถออกดอกและเป็นดอกไม้ที่สวยงามได้อีกด้วย
มันเป็นสีเขียวที่สะดุดตาและสีน้ำเงินที่ทำให้มึนเมา
โรสนั่งลงในศาลา พลางถอนหายใจอย่างบึ้งตึง
วันนี้มีเรื่องอะไรกับเธอบ้าง?
ทำไมเธอถึงจดจำความทรงจำที่สวยงามแต่สะเทือนใจเหล่านี้ได้?
ในที่สุด เธอก็ตระหนักว่าสิ่งที่เธอมองหานั้นกำลังเตือนเธอถึงคน ๆ หนึ่ง
ต้นไม้และกระเบื้องทั่วหลังของคฤหาสน์แห่งนี้สะท้อนเงาของตัวเองในวัยเยาว์
