ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 404
ใบหน้าหล่อเหลาของเจย์ซีดเซียว
เขาเคยสงสัยเรื่องนี้มาก่อน ทว่า เมื่อเขาออกจากห้องไอซียู งานศพของแองเจลีนก็เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว หลักฐานทุกชิ้นของการสืบสวนก็ถูกทำลายเช่นกัน… เขาต้องยอมรับว่าการตายของเธอเกิดจากอุบัติเหตุ
ถึงกระนั้น ความมีเหตุมีผลและความสงบที่ยอดเยี่ยมของเขาก็ทำให้เขากลับมามีสติ “เซย์น อย่าเสียเวลาอีกต่อไป เรามีเหตุฉุกเฉินอยู่ในมือ นั่นคือการตามหาโรส เมื่อเราพบเธอแล้วฉันแน่ใจว่าเธอสามารถตอบข้อสงสัยที่นายมีอยู่ในใจได้!”
เจย์ปัดมือของเซย์นออกไปและวิ่งไปข้างหน้า
เซย์นลังเลก่อนที่จะพูดว่า “โรสรู้คำตอบจริงหรือเปล่า? เพ้อเจ้อชะมัด! เห็นได้ชัดว่าคุณกำลังเล่นงานผมโดยหลอกให้ผมมาทำเรื่องนี้เหมือนเป็นคนโง่”
เซย์นเพิกเฉยต่อคำขอแยกทางของเจย์ แต่เขากลับเดินตามหลังเจย์ เขายังคงอยากรู้ว่าความลับอะไรที่โรสถือไว้
เจย์เดินไปรอบ ๆ ภายในหอท่าเรือหอมหวน เสื้อผ้าของเขาเปียกโชกไปหมด อย่างไรก็ตาม เขายังไม่พบโรส ดังนั้น เขาก็ยังไม่มีความคิดที่จะยอมแพ้
เซย์นถอดเสื้อของเขาออกและคลุมศีรษะของเขาเอง เขาดึงถอนเถาวัลย์ข้าง ๆ บางส่วนอย่างสบาย ๆ ทำเป็นมงกุฎและสวมมันบนศีรษะของเขา
เขาเดินตามเจย์อย่างร่าเริง
“โรส!”
“โรส”
เบื้องหลังเสียงร้องเรียกของเจย์คือความขี้เกียจช่วยของเซย์นที่เดินตามมา
เจย์จ้องมองเขาอย่างตั้งอกตั้งใจ “นายกำลังอยากจะตายใช่ไหม?”
“นายรู้ดีว่าร่างกายของฉันอ่อนแอโดยเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่เหมือนของนายที่เต็มไปด้วยพลังที่มีชีวิตชีวา”
เจย์จ้องมองใบหน้าของเซย์นราวกับว่าสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ทำให้เขากังวลอีกต่อไป รอยยิ้มเย็นชาโค้งงอบนริมฝีปากของเจย์
“เซย์น เซเวียร์ นายไม่กังวลอะไรเลย ใช่ไหม?”
เซย์นตอบว่า “ท่านอาเรส ตอนนี้ที่โรสหายตัวไปแล้ว ความจริงที่ว่าตอนนี้ผมไม่ได้ฉลองดีใจที่เธอหายไปเพราะว่าผมเป็นคนมีมารยาทก็เท่านั้น”
รอยยิ้มปีศาจก่อตัวขึ้นบนริมฝีปากที่ชวนให้หลงใหลของเจย์
เซย์นมองไปที่การแสดงออกที่มืดมนบนใบหน้าของเจย์ รู้สึกราวกับว่าเขาถูกบดขยี้อยู่ใต้ภูเขา เขาสะดุดดวงตานั่นด้วยความหวาดกลัว
“เซย์น เซเวียร์…” เจย์มองไปรอบ ๆ ตัวเขา ภายใต้ห้วงความโกลาหลที่เกิดจากใบไม้และต้นไม้ที่ถูกลมพัด ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นใดที่เคลื่อนไหวได้ไกลที่สุดเท่าที่ตาจะเห็นอีกแล้ว
ภายใต้สายฝนที่โปรยปราย ในที่สุดเจย์ก็พูดขึ้น และสิ่งที่เขาจะพูดก็น่าตกใจ
“ตั้งใจฟังให้ดีนะ นายควรจะกลืนทุกคำที่ฉันกำลังจะพูดในตอนนี้ ความลับนี้จะติดตามนายไปยังหลุมฝังศพของนาย ถ้านายกล้าพูดอีกสักคำ ฉันจะไม่แสดงความเมตตาต่อนายอีกต่อไป”
จู่ ๆ เซย์นก็ดูจริงจังบนใบหน้าของเขา “ถ้าอย่างนั้น ผมเลือกที่จะไม่ฟังได้ไหม? คุณรู้ว่าผมไม่สามารถทำสิ่งต่าง ๆ ที่คุณบอกได้และผมก็เป็นคนที่ปากโป้งซะด้วย…”
“เวลานี้กำลังจะมืดแล้ว นี่คือวันที่วิญญาณชั่วร้ายทั้งหมดของ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน โผล่ออกมาจากที่ซ่อนของพวกเขา ฉันถูกพวกนั้นรั้งไว้เพื่อเข้าร่วมงาน ดังนั้นงานตามหาโรสจึงต้องตกเป็นของนาย”
เซย์นเกือบจะร้องไห้ “ท่านอาเรส ผมไม่อยากทำแบบนี้…”
“นายต้องทำสิ่งนี้”
“ทำไมล่ะ?”
“เพราะนายเป็นคนเดียวที่ฉันไว้ใจได้” เจย์มองเขาอย่างตั้งใจจริง
เซย์นตกใจกับเรื่องนี้ “ผมรู้สึกเป็นเกียรติมากที่ได้รับความไว้วางใจจากบุคคลที่เห็นแก่ตัวและยิ่งใหญ่เช่นคุณ อย่างไรก็ตาม ผมขอโทษที่ทำให้คุณผิดหวัง ผมไม่อยากทำแบบนี้เลย”
ดวงตานกอินทรีของเจย์จ้องไปที่ชายคนนั้นตรงหน้าเขา “นายไม่เพียงแต่ต้องทำเท่านั้น แต่นายต้องประสบความสำเร็จด้วย”
เซย์นกลืนน้ำลาย “บ้าเอ๊ย คุณกำลังทำให้เรื่องนี้ยากสำหรับผมอยู่ใช่ไหม? คุณต้องการให้ผมคนที่ไม่เคยทำอะไรสำเร็จเลยในชีวิตมาทำอะไรที่อัจฉริยะอย่างคุณทำ เหมือนมันไม่สามารถเป็นไปได้ใช่ไหม? คุณไม่คิดว่าตัวเองโหดร้ายไปหน่อยเหรอ?”
