ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 410
ดวงตาของโรสเบิกกว้างขณะที่เธออุทานว่า ‘เขานิสัยเหมือนเด็กเลยสินะ?’
เขาควรจะเปลี่ยนชื่อเป็นเบบี้เจย์ได้แล้ว!
เมื่อมองไปที่ทางเข้าคลับเฮ้าส์ มีบอดี้การ์ดหลายสิบคนสวมเครื่องแบบพร้อมปืนไรเฟิลในมือยืนอย่างเป็นระเบียบอยู่ที่ประตูบานใหญ่ทั้งสองด้าน
“ว้าวเครื่องแบบเท่จัง” โรสแลบลิ้นออกมาอย่างซุกซน
เจย์จ้องมองเธออย่างเย็นชา
ในทันทีนั้น เธอตอบด้วยความจริงใจว่า “พวกเขาดูดีจริง ๆ นี่นา!”
เขาดึงเธอเข้ามาใกล้และพูดว่า “จากนี้ไป เธอไม่ได้รับอนุญาตให้ละสายตาจากฉันอีก”
“แล้วถ้าฉันต้องการเข้าห้องน้ำล่ะ? ท่านอาเรสต้องการติดตามฉันไปห้องน้ำผู้หญิงด้วยไหม?”
เขาโต้กลับ อย่างหงุดหงิด “เธอจะตามฉันไปห้องน้ำผู้ชาย”
โรส “…”
ขณะที่พวกเขาเข้าไปในคลับเฮ้าส์ โรสรู้สึกประหลาดใจกับจำนวนคนที่สามารถรองรับได้ในที่นั่น
เสาโรมันทำจากหินอ่อนสีขาวเต็มพื้นที่ และบนผนังเป็นรูปแกะสลักที่เหมือนมีชีวิต มีซุ้มประตูและโคมไฟระย้าจำนวนนับไม่ถ้วน สถานที่แห่งนี้มีชื่อเรียกว่า อิ้งแลนด์ คลับเฮ้าส์
แม้ว่าจะมีแขกหลายพันคนอยู่ในคลับเฮ้าส์แห่งนี้ แต่จำนวนนั้นก็ดูเป็นคนแคระตัวเล็ก ๆ จำนวนมหาศาลที่คลับเฮ้าส์บรรจุไว้ได้อย่างง่ายดาย
โรสคิดไม่ออกว่าทำไม แต่เธอนึกถึงงานแต่งงานของเธอกับเจย์เมื่อเจ็ดปีก่อน ขนาดของงานแต่งงานนั้นดูเหมือนงานเลี้ยงวันเกิดของท่านปู่อาเรสในวันนี้มาก
ในวันนั้น เธอถูกแขกรังเกียจและล้อเลียน เธอรู้สึกโดดเดี่ยวและทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ยังคงอยู่จนถึงนาทีสุดท้ายแม้ว่าเจย์จะเฉยเมยและไม่แยแสก็ตาม
เธอคิดว่าเธอสามารถมีชีวิตที่มีความสุขได้หลังจากวันนี้
“ท่านอาเรส ฉันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย” เธอมองเขาด้วยสายตาเหมือนลูกหมาน้อย “ฉันออกไปก่อนได้ไหม?”
เมื่อเขาเห็นความกลัวและความขี้อายในดวงตาของเธอ มันทำให้เขานึกถึงเมื่อเจ็ดปีก่อนที่เธอแต่งงานกับเขา อ่อนแอและไม่มีที่พึ่ง
เขาสวมกอดเธอ “ไม่ต้องกลัว ฉันอยู่ที่นี่”
โรสเดินตามเขาไปที่กลางฟลอร์เต้นรำ เธอรู้สึกชีพจรสั่นรัวและตัวสั่น
เธอต้องการเพิ่มความกล้า ดังนั้นเธอจึงหยิบไวน์ขาวหนึ่งแก้วจากชั้นวางไวน์
“วางมันลง” เจย์สั่งด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ท่านอาเรส ฉันกระหายน้ำเล็กน้อย”
“ไวน์ไม่ช่วยดับกระหายได้หรอก”
เขาวางแก้วของเธอกลับไปยังจุดที่เธอเอามาจากตรงนั้น จากนั้นก็หยิบนมให้เธอแทน
“ท่านอาเรส นี่มันสำหรับเด็ก ๆ นะ”
“ฉันรู้”
โรสตะลึง!
เขารู้ แต่เขาให้มันกับเธอ เขาปฏิบัติกับเธอเหมือนเด็กสามขวบหรือไง?
เธอรับแก้วอย่างช้า ๆ แต่รีบวางกลับไปที่เดิมเมื่อเขาไม่ทันสังเกต
เมื่อจอห์นที่กำลังนั่งแข่งขันดื่มกับผู้หญิงผมบลอนด์อยู่อีกมุมหนึ่ง เขาเห็นเจย์จึงเดินเข้าไปหา
“เจย์ ฉันมีบางอย่างจะบอกนาย”
โรสเดินออกไปอย่างสุภาพ แต่เจย์ดึงเธอกลับมา “บอกฉันมาเลย!”
“เธอไม่ใช่คนนอก” เจย์กล่าว
จอห์นตอบว่า “มันเกี่ยวกับข่าวสกปรกของตระกูลอาเรส!”
“บอกฉันมาสิ”
จอห์นหัวเราะออกมา ผู้ชายคนนี้ต้องมีอาการสมองกระทบกระเทือนจากความรักแน่ ๆ!
“เมื่อเราทำความสะอาดโรงแรมเมื่อคืน เราพบศพถูกเผาจนกรอบอยู่ในตู้เสื้อผ้าของห้อง 174 …”
โรสอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา “อ๊ะ!”
จอห์นยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “คนงามของนายที่อยู่ตรงนี้ทำให้ชีวิตของเธอตกตะลึงอยู่เห็นไหมล่ะ”
เจย์หันไปมองใบหน้าที่ซีดเซียวของโรส เขาพูดว่า “งั้นไปรอฉันอยู่ตรงนั้น”
โรสเดินหลบไปด้วยสีหน้าตกใจ
เจย์จ้องมองจอห์นอย่างดุร้ายในขณะที่คนข้างหลังเขาดูทำอะไรไม่ถูก “มาทางนี้เถอะ นายอยากให้ฉันบอกนายไม่ใช่เหรอไง”
“ใครคือเหยื่อโชคร้ายคนนั้น?” เจย์ถาม
