ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 438
โจเซฟินขยับริมฝีปากของเธอและพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าผ้าพันคอของเธอทำให้ดวงตาของพี่ชายฉันแดงก่ำด้วยความอิจฉา? ฉันยังจำน้ำเสียงของเขาได้ตอนที่เขาพูดว่า ‘แองเจลีนไม่เคยให้ของขวัญล้ำค่าแก่ฉันเลยด้วยซ้ำ!’”
โจเซฟินเลียนแบบเสียงของเจย์ ทำให้ฟังดูเชยมาก มันทำเอาทั้งสองหัวเราะคิกคัก!
เมื่อพวกเธอเริ่มหยุดหัวเราะ จู่ ๆ โรสก็ร้องไห้ออกมาทันที
ความทรงจำที่สวยงามในอดีตของเธอได้กลายเป็นรอยแผลเป็นในหัวใจของเธอ
ปริมาณความรักที่เธอให้เจย์นั้นเท่ากับอันตรายที่เจย์ทำกับเธอ
เมื่อเห็นโรสร้องไห้อย่างอธิบายไม่ได้ออกมา โรสดูหนักอึ้งขณะที่ขอบตาของเธอเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นออกมา นั่นทำให้เธอดูน่าสงสารมากขึ้น
“ทำไมเธอไม่บอกพี่ชายฉันล่ะ โรส?” โจเซฟินถามด้วยความสงสัย
โรสมองเธอด้วยความตกใจ… ความเศร้าโศกในดวงตาของเธอพุ่งทะลุผ่านโจเซฟินทันที ทำให้เธอไม่สบายใจอย่างมาก
“เธอพูดสิ่งที่เธอกำลังปิดบังอยู่ออกมาไม่ได้เหรอ พี่สะใภ้?”
โรสลุกขึ้นยืนและหันหลังให้โจเซฟิน
น้ำตาเธอกำลังไหลอยู่ในเวลานี้
หน้าอกของเธอแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก
“โรส ถ้าเธอมีบางอย่างซ่อนอยู่ ฉันคิดว่าเธอสามารถบอกให้พี่ชายของฉันรู้ได้ไหม? พี่ชายของฉันรักเธอมากนะ และเขาจะช่วยเธอไขข้อกังวลทั้งหมดของเธอได้อย่างแน่นอน”
โรสหันกลับมาอย่างกะทันหัน ในเวลานี้ ดวงตาที่สวยงามของเธอถูกย้อมด้วยสีแดง ใบหน้าที่น่ารักของเธอก็บิดเบี้ยวด้วยความโกรธ “เขาเป็นที่มาของความเจ็บปวดทั้งหมดของฉัน!”
โจเซฟินตกใจกับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันของโรส
ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงอย่างไร้จุดหมายของโจเซฟินพูดออกมา เธอกำลังเรียกร้องความยุติธรรมให้เจย์ “พี่ชายของฉันรักเธอมาก โรส เธอพูดแบบนั้นได้ยังไง? แม้ว่าเธอจะไม่รักเขาแล้ว เธอก็ต้องอยู่ร่วมกับเขา ความรักไม่ใช่เรื่องง่าย อะไรที่ถึงกับต้องพูดประชดประชันกันจนถึงขั้นสุดท้ายที่ต้องเลิกรากันเลยเหรอ?”
ความโกรธของโรสที่เธอกลั้นไว้นานเริ่มท่วมท้นออกมา “ไม่ใช่ว่าฉันไม่รักเขา แต่เป็นเพราะเขาไม่รักฉันต่างหาก”
โจเซฟินตกใจอีกครั้ง… “เป็นไปได้ยังไง?”
“ฉันรักเขามาสองชีวิตแล้ว และเพื่อแลกกับสิ่งนั้น เขาจะต้องไล่ตามหาชีวิตของฉัน หัวใจของฉันถูกเขาเหยียบย่ำมานานจนไม่มีศักดิ์ศรีเหลืออยู่ในตัวฉันแล้ว…”
โจเซฟินหน้าซีด!
“เป็นไปไม่ได้! นั่นเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน พี่ชายของฉันรักเธอมาก เขาเริ่มดื่มและสูบบุหรี่เพราะเธอ เขาทำให้ตัวเองต้องเข้าไปในห้องไอซียูหลายครั้งก็เพราะเธอ…”
โรสจ้องที่โจเซฟินอย่างว่างเปล่า เจย์ที่ออกมาจากปากของโจเซฟินนั้นเหมือนกับเจย์ในเวอร์ชั่นที่ดีที่สุดในความทรงจำของเธอ
อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นเพียงการที่เธอมองโลกในแง่ดีกับสิ่งต่าง ๆ เหล่านั้น
“เขาเสเเสร้งเก่ง และเธอถูกเขาหลอก” โรสโต้กลับอย่างอ่อนแรง
โจเซฟินเริ่มโมโหและตะคอกกลับขึ้นมาบ้าง “โรส ลอยล์ เธอกำลังใส่ร้ายพี่ชายของฉันด้วยวิธีนี้ ทั้ง ๆ ที่พี่ชายของฉันรักเธอน่ะเหรอ? เธออยากหาทางล้างแค้นใช่ไหม?”
โรสปกป้องตัวเอง โดยพูดว่า “ฉันรักเขามาก ฉันจะใส่ร้ายเขาได้ยังไง?”
“แต่เธอกำลังใส่ร้ายเขา ถ้าเขาคิดร้ายต่อเธอ เธอจะยังยืนอยู่ตรงนี้ต่อหน้าฉันได้ไหม?”
โรสกล่าวว่า “เขาเคยพยายามจะฆ่าฉันในหอท่าเรือหอมหวนมาก่อน แม้ว่าฉันไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกับฉันบ้าง แต่ฉันก็รู้ดีว่าฉันเห็นเขาในตอนนั้น หลังจากนั้น ฉันก็สูญเสียความทรงจำทั้งหมดของฉันในคืนนั้น!”
เมื่อโจเซฟินได้ยินสิ่งนี้ การพูดที่เร่าร้อนทั้งหมดได้ถูกหักล้างกลับกลายเป็นการประนีประนอมที่นุ่มนวล
เธอจำได้อย่างชัดเจนว่าโรสหายตัวไปในคืนนั้นจริง ๆ ทั้งพี่ชายของเธอและเซย์นทำงานอย่างหนักเพื่อตามหาเธอ
โรสไม่ได้โกหก
“แต่พี่ชายของฉันกำลังมองหาเธออย่างใจจดใจจ่อนะ?”
“นั่นเป็นเพียงการหลอกลวงอีกอย่างหนึ่ง” โรสกล่าว “ด้วยวิธีนี้ เขาสามารถสร้างหลักฐานว่าเขาไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ เธอในตอนนั้น”
