ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 461

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 461

โรสเดินถอยไปพิงขนาบหน้าต่างและกำหมัดไว้แน่น

“โจเซฟิน ฉันจะจับเขาไว้ เธอหนีไปเร็วเข้า!”

“ไม่นะ ฉันจะทิ้งเธอไปไม่ได้”

“ถ้าเธออยู่ เราทั้งคู่จะตาย” โรสกล่าว

โจเซฟินหน้าซีด

ในที่สุด เธอตัดสินใจพูดสั่งกับโรสอย่างเคร่งขรึม “เธอต้องอดทนรอฉันกลับมานะ”

โจเซฟินจึงกระโดดลงบนเตียงและเธอต้องการไปที่ประตูเพื่อหนี

ชายคนนั้นจ้องมองเธอด้วยความเกลียดชัง “เธอต้องการที่จะหนีงั้นเหรอ? ฝันไปเถอะ” เขาเตรียมเข็มพุ่งไปแทงที่หลังของโจเซฟิน

“พี่ชาย ฉันเป็นน้องสาวขอนายนะ นายจะไม่ปล่อยฉันไปเหรอ?” โจเซฟินแสดงความกลัวและกังวลใจบนใบหน้าของเธอ

เธอค่อย ๆ ถอยกลับไปที่ประตู

จู่ ๆ โรสก็ก้าวไปข้างหน้า แล้วหมันตัวเตะจรเข้ฟาดหางไปที่คอของชายคนนั้น

ผู้ชายคนนั้นโกรธโรสมาก เขาหันกลับมาและเหวี่ยงหมัดใส่เธอ

โจเซฟินใช้โอกาสนี้หลบหนี

ชายคนนั้นต้องการจะจัดการโรสให้เรียบร้อยโดยเร็ว แต่เธอก็กอดตัวรัดเขาไว้แน่น หลังจากลูกเตะของเธอ เธอถูกเหวี่ยงหมัดล้มลงกับพื้น

ขอบคุณความว่องไวของเธอจากชีวิตที่แล้วของเธอจริง ๆ ความชื่นชอบของเธอในกีฬาเทควันโดมันใช้ได้เสมอ และความรักกีฬาของเธอยังต้องใช้ต่อสู้กับเจย์ตอนนี้อีก เธอยังคงสงบสติอารมณ์ได้ในช่วงเวลาวิกฤติ

เธอหมุนตัวและลุกขึ้นทันทีหลังจากที่ล้มลง จมูกของเธอพลันเลือดออกและเริ่มเวียนหัว

เธอมองไปที่ชายคนนั้นด้วยความโกรธ ดวงตาของเธอพลันแดงก่ำพรางน้ำตาของเธอไหลออกมา “เจย์ เพราะวันนี้ฉันไม่สามารถหนีจากเงื้อมมืออันชั่วร้ายของนายไปได้ ฉันอยากฟังความจริง นายเคยรัก แองเจลีน เซเวียร์ บ้างไหม?”

“ไม่”

“ฮ่าฮ่า…” โรสร้องด้วยความเศร้า “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว ในที่สุดฉันก็เห็นจิตใจข้างในที่แท้จริงของนายแล้ว”

“อีกคำถามหนึ่งแล้วกันที่ฉันจำเป็นต้องรู้คำตอบ นายจงใจจัดฉากอุบัติเหตุที่ฆ่าแองเจลีนเพราะเธอรู้ความลับของประตูเห็ดใช่ไหม?”

“ใช่”

“นายใจดีกับเธอมาก” โรสกำหมัดแน่นและกัดฟัน “วันนี้ ฉันจะยุติเรื่องนี้”

เธอกำหมัดเหมือนเสือชีต้าที่กำลังคลั่ง เธอทุบหน้าต่างด้วยหมัดเดียว

ข้อนิ้วของเธอแตกและมือโชกไปด้วยเลือด

กระนั้น เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลย เธอจับเศษกระจกหน้าต่างที่แหลมคมแน่นแล้ววิ่งไปทางชายคนนั้น เศษกระจกที่แหลมคมตัดผ่านเสื้อผ้าบนหน้าอกของชายคนนั้น ขณะที่โรสจ้องมาที่เขาอย่างดุเดือด

“ให้ฉันพานายไปลงนรกกับฉันก็แล้วกันนะ”

เธอผลักเขาอย่างแรง แล้วใช้เศษกระจกฉีกเสื้อผ้าของชายคนนั้น เผยให้เห็นหน้าอกของเขา

ดวงตาของโรสเบิกกว้างด้วยความตกใจ “นายไม่ใช่ เจย์ อาเรส?”

ในเวลานี้ความกล้าหาญทั้งหมดของเธอหายไป

เธอรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก…

“นายไม่ใช่…” เธอพูดอย่างงุนงง

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเจย์ปรากฏขึ้นในใจของโรส

เสียงที่เขาเรียกเธอว่า ‘ที่รัก’ อย่างเสน่หาดังก้อง…

เขาโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาด้วยการเคลื่อนไหวที่ละมุนอ่อนโยน

ดูเหมือนเธอจะเข้าใจสิ่งต่าง ๆ อยู่เล็กน้อย ในช่วงเวลานี้เธอเข้าใจถึงช่วงเวลาที่แสนวิเศษที่เธอพลาดไป

ช่างเป็นผู้ชายที่วิเศษจริง ๆ ที่เธอพลาดไป!

เจย์บี้!

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัวเพราะพวกเขาจะเผชิญหน้ากันโดยที่ไม่รู้จักกัน พวกเขาจะแยกจากกันอีกครั้งหรือไม่?

ไม่สิ…

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากชั้นล่าง!

ชายผู้นั้นฉวยโอกาสหนีโรสขณะที่เธอกำลังเหม่อลอยและผลักเธอไปข้างหน้าในทันใด เสียงชนเข้ากระแทกดังปัง

เสียงฝีเท้าที่รีบเร่งได้หยุดนิ่งไปชั่วขณะบนบันไดก่อนจะวิ่งขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก

…

ณ หอท่าเรือหอมหวน