ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 477
จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง เงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพิมพ์ว่า ‘เธออยากเจอเขาทุกวันไหม?’
โรสตอบโดยไม่ต้องคิดมากว่า ‘แน่นอน!’
จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง ตอบว่า ‘ฉันอธิษฐานขอให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง!’
โรสพิมพ์ว่า ‘ขอบคุณ!’
‘เธอไม่จำเป็นต้องคืนเงิน ฉันยอมรับความพ่ายแพ้ของฉัน’
โรสอึ้งไป หลังจากที่ได้อ่านคำตอบนั้น ‘ในเมื่อนนายไม่ได้มาเพื่อขอเงินคืน แล้วทำไมนายถึงขอฉันดวลเกมอีกล่ะ?’
จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง พิมพ์ว่า ‘ถ้าเธอไม่มีความสุขกับงานของเธอ เข้ามาคุยกับพี่ชายสุดที่รักที่นี่ได้นะ ฉันจะเป็นท่่ปรึกษาให้!’
…
โรสเบิกตากว้างและออกจากเกมอย่างโกรธเคือง
โจเซฟินนั่งอยู่ที่เก้าอี้ชิงช้าที่ระเบียงข้างนอก เมื่อเธอเห็นการเปลี่ยนแปลงในท่าทางของโรส เธอคายแอปเปิ้ลที่เคี้ยวไปแล้วครึ่งหนึ่งลงในถังขยะ
“พี่แองเจลีน เกิดอะไรขึ้น?
ความโกรธของโรสยังคงดูไม่สงบในขณะที่เธอส่งเสียงฮึดฮัด โดยกล่าวว่า “จักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดงแค่อยากจะเจ้าชู้กับฉันและพยายามเรียกตัวเองว่าพี่ชายสุดที่รักของฉัน!”
เมื่อได้ยินแบบนั้น โจเซฟินเกือบสำลักน้ำลาย…
‘พี่ชายเป็นคนรอบคอบ แต่เขาก็มีช่วงเวลาที่เขาจะล้มเหลวได้เช่นกัน
‘เขาเพิ่งเปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงของเขาต่อหน้าพี่สะใภ้ แต่ในขณะที่ใช้ตัวตนของคนแปลกหน้า แน่นอนว่าเธอจะต้องโกรธแน่ ๆ’
เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน โจเซฟินได้รับข้อความจากเจย์
‘ทำไมเธอถึงออกจากเกม?’
โจเซฟินเกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ‘พี่ใหญ่ฉลาดอยู่เสมอ แต่เขาก็มีช่วงเวลาที่โง่เขลาเช่นกัน เขาถึงขนาดไม่รู้ว่าเมื่อไหร่หรือทำให้พี่สะใภ้ขุ่นเคืองอย่างไรเลยหรือ?’
ด้วยเหตุนี้ โจเซฟินจึงส่งเตือนเขาผ่านทางข้อความหาเขา ‘ทำไมนายถึงเรียกตัวเองว่าพี่ชายสุดที่รักของเธอล่ะ? มันดูไม่เจ้าชู้เกินไปหน่อยเหรอ?’
เจย์ “…”
‘นั่นคือเหตุผลที่เธอออกจากเกมงั้นเหรอ?’
เมื่อเขานึกถึงตอนที่เธอวิ่งไล่ตามหลังเขาและเรียกเขาว่า ‘พี่ชายสุดที่รัก’ รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
โจเซฟินตอบว่า ‘ใช่ พี่สะใภ้เดือดจนหน้าแดงเลยล่ะ’
เจย์รู้สึกผิดหวัง ‘เธอมีความสุขมากเมื่อได้เรียกฉันด้วยคำนั้นในตอนที่เธอยังเป็นเด็ก’
จากนั้น เขาก็พิมพ์เพิ่มในข้อความถัดไปว่า “เป็นความจริงที่เธอไม่สามารถรักษาความเป็นเธอในตอนนั้นไว้ได้เมื่อเธอโตขึ้น!”
โจเซฟินหัวเราะคิกคัก ‘พี่ใหญ่ เธอไม่รู้ว่านายเป็นจักรวรรดิไร้อาทิตย์อัสดง!’
หัวใจของเจย์สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นในวัยเด็ก!
‘ดังนั้นคำนั้นจึงใช้ได้สำหรับฉันเท่านั้น!’
หลังจากที่เขาบอกโจเซฟินให้พักผ่อนแล้ว เจย์ถือโทรศัพท์ไว้ครู่หนึ่งพร้อมรอยยิ้มงี่เง่าบนใบหน้าของเขา
หัวใจที่อ้างว้างมานานเริ่มมองเห็นความหวัง
เขาหวังว่าพรุ่งนี้จะมาถึงเร็วกว่านี้สำหรับเขาที่จะเติมเต็มความปรารถนาที่จะได้พบเธอ
นอกหน้าต่างมองเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สวยงาม
ฤดูหนาวอันหนาวเหน็บได้เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว
ท้องฟ้าที่มืดมิดนั้นสว่างขึ้นด้วยการปรากฏตัวของดาวเหนือ
ดอกไม้บีโกเนียที่เบ่งบานอย่างสวยงามในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิเต้นรำไปมากับบรรยากาศในตอนกลางคืน
เจย์ยืนอยู่ข้างหน้าต่างมองชื่นชมดาวเหนือที่สวยงามอยู่นานก่อนจะกลับเข้าไปนอน ในไม่ช้า เขาก็เคลิ้มหลับเข้าสู่ดินแดนแห่งความฝัน
คืนนั้นเขาได้ฝันว่า…
ในความฝันนั้น เขาได้ยินเสียงกระจกแตก
เขาได้ยินโรสตกลงมาจากด้านบนสู่พื้น
ในความฝันนั้น เขามีพลังเหนือธรรมชาติที่ทำให้เขาไปถึงที่เกิดเหตุด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด เขาอุ้มโรสซึ่งนอนอยู่บนพื้นขึ้นมาแล้วเขาก็มองเห็นใบหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยเศษแก้ว
ในความฝันนั้น เธอยิ้มให้เขาอย่างสวยงาม เมื่อเธอลืมตาขึ้นมา เธอพูดออกมาด้วยความงุนงง “ขอบคุณนะ เจย์บี้”
