ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 502
โจซี่คร่ำครวญว่า “ไม่มีทางเป็นไปได้ เจย์ นายคือคนที่ลากฉันกลับบ้านและตอนนี้นายกำลังบอกให้ฉันกลับไปเนี่ยนะ? นายกลายเป็นคนไร้ศีลธรรมตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ฉันจะไม่กลับไป” โจเซฟินไม่พอใจ
“เธอต้องกลับไป” น้ำเสียงของเขาไม่มีที่ว่างสำหรับการปฏิเสธ
“งั้นฉันจะกลับพรุ่งนี้เช้า โอเคไหม?” เมื่อเป็นเวลาดึกมากแล้วเธอรู้สึกง่วงนอน โจเซฟินไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการล้มตัวลงนอนบนเตียง เธอรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นกับคำขอที่ไม่สุภาพของเจย์
เจย์ยังคงยืนอยู่และมีสีหน้าไม่ยอมแพ้
ดวงตาของโจเซฟินเต็มไปด้วยความเจ็บปวด “นายกำลังแสดงบทบาทในรายการโปรดอยู่ เจย์ ตั้งแต่เรายังเด็ก นายก็เล่นเป็นตัวเต็งด้วยท่าทางแบบนี้เสมอเลย”
เจย์ชะงักกับคำพูดที่ออกจากปากเธอ
คำกล่าวอ้างของโจเซฟินไม่มีมูลความจริง ในเมื่อเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตนี้ไปกับแองเจลีนเสียมากกว่า
เป็นผลให้เขาไม่รู้ถึงความรู้สึกของโจเซฟินด้วยซ้ำ
กระนั้น เขาก็ไม่เสียใจที่ทำเช่นนั้นกับใครก็ตาม เนื่องจากแองเจลีนมีค่าควรแก่ทุกห้องหัวใจของเขา
“มากับฉัน” จากนั้น เขาก็เดินหันหลังกลับไป
โจเซฟินเดินตามเขาไปในห้องทำงานที่ ๆ เจย์ต้องการบอกให้เธออ่านข้อความบางอย่างบนหน้าจอแล็ปท็อปของเขา
เมื่ออ่านข้อความจาก ‘ไล่ล่าเหล่าบุรุษด้วยการชักดาบ’ เธอพบว่าทุกบรรทัดเกี่ยวข้องกับตัวเธอเอง
ดวงตาของโจเซฟินพลันน้ำตาไหลออกมา
เจย์พูดเบา ๆ “โรสเป็นห่วงเธอมาก โรสจะนอนไม่หลับถ้าเธอไม่กลับไป”
โจซี่พยักหน้า เธอรู้สึกจุก ๆ จากอารมณ์ที่เธอรู้สึก “ฉันรู้ ฉันรู้… พี่สะใภ้ดีกับฉันเสมอมา”
ความทรงจำของโรสที่ช่วยชีวิตเธออย่างไม่เห็นแก่ตัวที่ อสังหาริมทรัพย์ ทัวร์มาลีน ผุดขึ้นในใจของโจเซฟิน
ตามด้วยความทรงจำที่โรสเสี่ยงชีวิตทุกอย่างเพื่อช่วยเธออีกครั้งในพื้นที่ซากปรักหักพังในคราวนั้นอีก
โจเซฟินพูดโวยวายออกมา “ฉันเป็นหนี้เธอมากเกินไป เจย์”
“นั่นเป็นหัวข้อสำหรับวันอื่น แต่ตอนนี้ส่งเธอกลับไปก่อนแล้วกัน” เจย์ขัดจังหวะน้องสาวของเขา
โจซี่พยักหน้า
ในเวลาประมาณตีหนึ่งที่เจย์ส่งโจเซฟินไปที่บ้านพักพนักงานของแกรนด์ เอเซีย
หลังจากที่โจเซฟินลงจากรถ เจย์ก็เรียกเธอว่า “โจซี่!”
โจเซฟินหันกลับมา
เจย์กล่าวต่อว่า “พี่สะใภ้ของเธอจะไม่มีวันพรากความรักที่ฉันสำรองไว้ให้แค่เธอ”
โจเซฟินยิ้ม “แน่นอน”
แล้วเธอก็จากไปอย่างมีความสุข
เมื่อเปิดประตูเข้าไปที่ห้อง โจเซฟินพบโรสนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง สายตาของอีกคนทำให้โรสเอาหมอนมาโปะที่หัวของเธอ “เธอไปไหนมา ยัยเด็กบ้า?”
โจเซฟินจับหมอนแล้วปีนขึ้นไปบนเตียงของโรสด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส “คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอนะ พี่สะใภ้ ฉันจะทำให้เป็นที่นอนอุ่น ๆ กับเธอเอง”
จากนั้นโรสก็ผล็อยหลับไปในไม่ช้า
ในวันต่อมา
โรสเตรียมอาหารเช้าขณะที่โจเซฟินยังคงนอนกรนอยู่
เมื่อเธอเตรียมตัวออกไปทำงาน โรสฝากข้อความสั้น ๆ ให้โจเซฟิน ‘เฮ้ โจซี่ เมื่อเธอว่างแล้วล่ะก็ ช่วยฉันถามหน่อยได้ไหมว่าเพื่อนของเธอคนนี้ในเกมทำธุรกิจกันรอยหน้าจอของเขาอยู่ที่ไหน? ฉันอยากจะไปเยี่ยมเขาเพื่อขอบคุณที่คุยกับฉันเมื่อคืนนี้!’
เมื่อตื่นขึ้นมาโจเซฟินได้อ่านข้อความนั้นถึงกับตกใจด้วยอาการอ้าปากค้าง
สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านคืออะไร? พี่สะใภ้ขี้อายของเธอเริ่มก้าวแรกเพื่อจะยอมพบปะผู้คนตั้งแต่เมื่อไหร่?
โจซี่โทรหาเจย์อย่างเบิกบานใจ “เจย์…”
เจย์ขัดจังหวะทันทีและพูดว่า “ฉันไม่ว่าง ฉันจะโทรกลับหาเธออีกครั้งภายหลังนะ”
โจเซฟินตอบกลับด้วยเสียงตะโกนอย่างทนรอไม่ไหว “พี่สะใภ้ต้องการพบนาย!”
เจย์ชะงัก
ในที่สุดเขาก็พึมพำหลังจากเงียบไปนาน “เธอพูดว่าอะไรนะ?”
โจเซฟินกล่าวว่า “ฉันคิดว่านายยุ่งอยู่ไม่ใช่เหรอ? ไปทำงานก่อนเถอะ!”
เจย์ขบกราม “พูดให้จบประโยคของเธอมาเลย โจเซฟิน อาเรส”
โจซี่หัวเราะเยาะและพูดว่า “ฉันก็แค่คิดว่านายบอกว่านายไม่ว่างไม่ใช่เหรอ? ฉันน่าจะรู้ว่าเรื่องที่เกี่ยวข้องกับพี่สะใภ้จะเป็นสิ่งสำคัญที่สุดของนายเสมอ
“อย่างไรก็ตาม พี่สะใภ้ฝากข้อความถึงฉันเมื่อเช้านี้พร้อมคำขอให้บอกว่าร้านติดฟิล์มกันรอยหน้าจอโทรศัพท์ของนายอยู่ที่ไหน? เธอบอกว่าเธอต้องการไปเยี่ยมนายเพื่อขอบคุณที่คุยกับเธอเมื่อคืนนี้”
ขอบคุณสำหรับการพูดคุยกับเธอเมื่อคืนนี้?
เจย์พลันยิ้ม “เธอเป็นเด็กน่ารักที่รู้จักตอบแทนน้ำใจของผู้อื่น ไม่เลวนี่ ไม่เลวเลย”
โจเซฟินหัวเราะชอบใจเป็นสองเท่า “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายโกหกเธอเรื่องการทำงานเกี่ยวกับติดฟิล์มกันรอยหน้าจอโทรศัพท์ ฉันอยากรู้ว่านายเริ่มทำเรื่องโกหกแบบนี้ได้ยังไง เจย์!”
