ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 527
ในเวลากลางคืน หลังจากที่ทุกคนหลับกันไปหมดแล้ว เจย์เลือกที่จะเดินมาที่ห้องนอนบนชั้นสองที่ดูว่างเปล่าเงียบเหงามาเป็นเวลานานแล้ว
ในตอนนั้น เมื่อเขาพบกับโรสในห้องนอนนี้ สีหน้าของเธอก็ไม่ค่อยจะดีนักเมื่อดูเหมือนว่าเธอพูดโกหกกับเขา โดยเธออ้างว่าเธอเดินหลงทางจนมาถึงห้องนี้ แต่เขาเชื่อในคำพูดเธอเสมอ ดังนั้นเขาจึงไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
เมื่อมองย้อนกลับไป ณ เวลานั้น โรสรู้ดีว่ามีบางอย่างผิดปกติในบ้านหลังนี้ แต่เธอกลับไม่ไว้ใจเขาและเธอพลาดโอกาสที่ดีที่จะเอ่ยขอความช่วยเหลือจากเขา
ส่งผลให้เธอประสบอุบัติเหตุตกจากตึกในครั้งหลังจากวันนั้น
เมื่อแสงสลัวจากโคมไฟส่องอยู่บริเวณตามทางเดิน เจย์เดินมาที่ประตูห้องนอน
ขณะที่เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องมืด จากนั้นเขาได้เปิดไฟฉายของโทรศัพท์มือถือขึ้น ลำแสงของไฟฉายพุ่งเข้ามาในห้อง ความมืดในห้องก็สว่างขึ้นทำให้พื้นที่ของทุกมุมในห้องสว่างเห็นได้ชัดกว่าเดิม
นี่เป็นเพียงห้องนอนธรรมดา ๆ ที่มีเตียง ฉากกั้น กระถางธูปเย็นเยียบและภาพวาดที่แขวนอยู่บนผนัง
การตกแต่งนั้นเรียบง่าย แล้วสิ่งนี้จะทำให้โรสรู้สึกมืดมนได้ยังไง?
เมื่อแสงจากไฟฉายของโทรศัพท์มือถือพุ่งผ่านกรอบภาพวาด จู่ ๆ ก็มีบางอย่างแวบเข้ามาในตาของเขา จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าภาพวาดนั้นดูแปลกไปเล็กน้อย
เขาส่องไฟฉายของโทรศัพท์มือถือไปใกล้ ๆ กับกรอบรูปและพบว่ากรอบรูปนั้นหุ้มด้วยกระดาษน้ำมันใสเป็นชั้น ๆ กระนั้น เหมือนมีฟองอากาศที่ขอบ ทำให้สะท้อนกับแสงภายใต้แสงไฟฉายนั้น
เจย์ฉีกกระดาษน้ำมันออกและทันใดนั้น มีภาพอื่นซ่อนอยู่ในกรอบรูป ในที่สุด สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่ภาพเหมือนเป็นภาพคู่รักที่สวยงามมาก
ดวงตาของเขาตกตะลึง
ภาพเหมือนของชายผู้นี้ถูกทำลายอย่างโหดร้ายทำให้สีของภาพเละจนดูออกได้ไม่ชัดเจนนัก
อย่างไรก็ตาม ภาพเหมือนของผู้หญิงคนนั้นกลับเข้าตาเจย์อย่างชัดเจน
แม้จะแสดงให้เห็นเพียงโปรไฟล์ของเธอ แต่ก็ยังสามารถเห็นได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่สวย ผู้หญิงคนนั้นมีผมสีน้ำตาลยาวตามธรรมชาติ ริมฝีปากของเธอบางและยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ภาพเหมือนของผู้หญิงคนนี้ทำให้เจย์ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดในตอนนี้
ริมฝีปากบางและโค้งงอเล็กน้อยเหล่านี้แสดงความรู้สึกเย่อหยิ่งโดยไม่มีเหตุผล มันเป็นเหมือนรูปฉบับถ่ายสำเนาถอดแบบตัวเขาเลย
จิตใจของเขาวุ่นวายกับคำถามที่เขาถามตั้งแต่ยังเด็กว่า ‘เจย์ ทำไมนายดูไม่เหมือนแม่ของนายเลย?’
‘หน้าตาของพ่อกับแม่ก็ดูธรรมดา แล้วพวกเขาให้กำเนิดหนุ่มหล่อหน้าตาแบบนายได้ยังไง?’
เจย์รู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งในร่างกายของเขาค่อย ๆ จางหายไป ขณะที่เขานั่งทิ้งตัวไปบนเก้าอี้ข้าง ๆ เขา
บางทีเขาอาจไม่ใช่ลูกของแม่จริง ๆ ก็ได้?
แสงในความมืดเผยออกมาจากดวงตาแห่งนกอินทรีของเจย์ การค้นพบนี้ทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัยเป็นพิเศษ
สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกไม่ปลอดภัยเพิ่มขึ้นไปอีกก็คือภาพวาดที่เขาเพิ่งสัมผัสได้ไม่นานมานี้ เขาคิดว่า ถึงแม้หอท่าเรือหอมหวนของเขาจะมีระบบรักษาความปลอดภัยระดับเฟิร์สคลาส แต่ก็ยังมีคนที่สามารถเข้าและออกจากห้องของเขาได้อย่างอิสระ
นี่มันน่ากลัวเกินไป
เป็นเวลาหลายปีแล้วที่หอท่าเรือหอมหวนมีคนอื่น ๆ มาอยู่ร่วมด้วยแต่เขาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
ในที่สุดเขาก็รู้สาเหตุที่แท้จริงของพฤติกรรมของเจนส์ มันถูกปรากฎขึ้นเป็นฉาก ๆ ที่กระจัดกระจายจากเจนส์ที่เคยเล่าให้เขาฟัง แล้วนั่นไม่ใช่แค่จินตนาการของเด็ก แต่เป็นเรื่องจริง
เจนส์บอกว่ามีช้างตัวเล็กอยู่ในคฤหาสน์มองมาที่เขาตลอดเวลาและเขาก็รู้สึกกลัว
เจย์รู้สึกตกใจอย่างมากหลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว เขารู้สึกได้เพียงว่าความประมาทเลินเล่อที่มีต่อเจนส์เป็นสิ่งที่ผิดพลาดมาก
เด็กชายยังเป็นเด็กตัวน้อย แต่เขาก็ขอร้องให้เจนสันกล้าหาญและอย่าไปกลัวกับเรื่องพวกนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า สิ่งนี้ทำให้เจนส์ไม่สามารถเปิดเผยความลับที่เขาเก็บไว้ในใจได้อีก หลังจากเหตุการณ์นั้นเจนส์ได้ปิดใจมาหลายปีและเด็กน้อยคนนี้ก็ได้ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรควิตกกังวล
เขาเป็นพ่อที่แย่จริง ๆ
เจย์รีบเดินไปที่คฤหาสน์ของเจนส์ ตั้งแต่คฤหาสน์หลังนั้นถูกทำลาย เขาก็ไม่มีแรงที่จะสร้างมันขึ้นมาใหม่
ลูกช้างในคฤหาสน์ได้อยู่ตรงริมหน้าต่าง เมื่อเจย์เดินเข้าไปตรวจตรงดวงตาลูกช้าง เขาแปลกใจที่พบว่าดวงตาของลูกช้างถูกคนอื่นมาใส่อย่างอื่นแทนที่ไปแล้ว แม้ว่าดวงตาของช้างจะเป็นสีขาวเหมือนหยก แต่ดวงตาหยกที่โปร่งใสนั้นกลับกลายเป็นสีทึบขึ้น
หัวใจของเจย์ทรุดลงเล็กน้อย ดูเหมือนว่าหอท่าเรือหอมหวนจะมีความลับที่ไม่ธรรมดาซ่อนอยู่
มันจำเป็นสำหรับเขาที่จะต้องตรวจสอบเรื่องราวเบื้องหลังของสิ่งเหล่านี้
“นายท่าน!”
