ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 643
“คิดว่าจะออกไปได้หลังจากมีอะไรกันเสร็จแล้วงั้นเหรอ?” มุมปากของเจย์ขดขึ้นในขณะที่เขามองไปยังผู้หญิงที่โค้งคำนับอย่างสุภาพและยอมรับความผิดพลาดของเธอหลังจากที่ทำผิดไป
แองเจลีนเงยหน้าขึ้นพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่ได้เป็นแบบนั้น ถ้านายเต็มใจที่จะยอมให้ฉันรับผิดชอบ ฉันก็จะดูแลนายได้เหมือนกัน”
เจย์จ้องมองไปที่ชุดของเธอ “เธอใช้บัตรของฉันเพื่อจ่ายค่าชุดนี้ ใช่ไหม?”
แองเจลีนหน้าแดงทันที
เธอเพิ่งพูดอย่างไม่เห็นแก่ตัวว่าเธอจะดูแลเขา แต่ความเป็นจริงก็ตบหน้าเธออย่างรุนแรง สุดท้ายคือคนที่ถูกดูแลอยู่ก็เป็นเธอ
“ทำความสะอาดสถานที่นี่ซะ” เจย์พูดอย่างโกรธเคืองขณะที่มองไปรอบ ๆ ตัวเขา
แองเจลีนพยักหน้าอย่างจนตรอก “ได้สิ”
เมื่อเธอทำความสะอาดเสร็จแล้ว เจย์บอกว่า “พาฉันกลับไปที่ห้องของฉันหน่อย ฉันอยากอาบน้ำ”
แองเจลีนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องแต่งตัวให้เขา แล้วเข็นเขากลับไปที่ห้องและช่วยเขาอาบน้ำ
“เธออยากอาบน้ำด้วยไหม?” เขาถามทันที
แองเจลีนกำลังจะขอร้องให้เขาปล่อยเธอให้ได้ใช้ห้องน้ำอยู่พอดี เธอไม่คิดว่าเขาจะถามคำถามนี้โดยไม่จำเป็นต้องบอกก่อน เธอดีใจมากจนไม่สามารถหยุดพยักหน้าได้เลย
“ขอบคุณนะ ท่านอาเรส!”
“เธอมีเสื้อผ้าไหม?” เขาถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ในตอนนั้นเองที่แองเจลีนนึกขึ้นได้ว่าเธอทิ้งกระเป๋าเดินทางไว้ที่บ้านของโจซี่เมื่อเธอออกจากแถวโรงเรียนอนุบาลเอ๊กซ์พริเมนทรัลตอนเหนือเมื่อเช้าวันนั้น
“ท่านอาเรส ขอยืมเสื้อผ้ามาเปลี่ยนหน่อยนะ” เธอขอร้อง ยอมละทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมด
เมื่อมองสายตาที่อ่านไม่ออกนั่น ส่องประกายผ่านดวงตาของเจย์ “ช่วยอาบน้ำให้ฉันก่อน”
แองเจลีนไม่คิดอะไรมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอจึงรีบเดินตามเขาเข้าไปในห้องน้ำ
อ่างอาบน้ำที่มีขนาดใหญ่มากจนเหมือนสระว่ายน้ำขนาดเล็ก
เจย์จับข้อมือของแองเจลีนทันทีหลังจากที่เขาลงไปในอ่าง เขาดึงข้อมือเธอเบา ๆ แล้วเธอก็ตกลงไปในอ่างอาบน้ำทันที
“ท่านอาเรส นายกำลังทำอะไร?” เธอเผลอสำลักน้ำเข้าไปเต็มปาก ขณะที่เธอโผล่ขึ้นมาจากน้ำ เธอพยายามจะลุกขึ้นหนี แต่เจย์กักตัวเธอไว้แน่นในอ้อมแขนของเขา
“อย่าขยับนะ” เขาสั่ง
“มันสนุกมากหรือไงที่แกล้งฉันน่ะฮะ?” เขาถามด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของเขา
แองเจลีนเกือบจะน้ำตาไหล “ท่านอาเรส ฉันขอโทษ”
“มันสายเกินไปแล้วที่จะเสียใจในตอนนี้”
เขาแกล้งเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในท้ายที่สุด เธอนอนหมดแรงอยู่ในอ่างอาบน้ำ เธอจ้องมองไปบนเพดานอย่างไร้ชีวิตชีวาในขณะที่เธอถอนหายใจ “กลายเป็นว่านายต้องกลับมาตอบสนองความโปรดปรานของนายในไม่ช้าก็เร็วนี้สินะ”
“เธอเพิ่งรู้ตัวเหรอ?” เจย์พูดแซว
แองเจลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง เธอครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะถามอย่างกะทันหันว่า “ท่านอาเรส นายยกโทษให้ฉันแล้วหรือยัง?”
เจย์เอนหลังพิงอ่างและหลับตาลงอย่างผ่อนคลายในขณะที่คลื่นน้ำในอ่างซัดกระทบใบหน้าของเขา
เขายังคงไม่ตอบ แต่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูสงบอย่างผิดปกติ
แองเจลีนเผยรอยยิ้มกว้างออกมา รอยยิ้มของเธอสวยงามราวกับดอกไม้
จากนั้น เธอก็จุ่มตัวเองลงไปในอ่างน้ำเหมือนนางเงือกและว่ายไปหาเขาก่อนที่จะพูดเบา ๆ ว่า “ที่รัก!”
เจย์ได้เปิดตาที่เต็มไปด้วยความรักอันเย้ายวนของเขา ผมสีเข้มของเขาเปียกปอน น้ำพลันหยดลงบนใบหน้าที่สง่างามสมบูรณ์แบบของเขาและเพิ่มความกดดันให้เขามากขึ้นไปอีก
เขามองเธออย่างแน่วแน่ก่อนจะพยักหน้าที่หมายความว่าเป็นการตอบรับ
แองเจลีนมีความสุขราวกับเป็นเด็กน้อย โดยคว้าคอเขาไว้อย่างกะทันหันขณะที่เธอกดริมฝีปากลงไปสัมผัสที่ปากเขา
“ที่รัก!”
“ต่อไปนี้ฉันจะเป็นผู้หญิงที่ดี”
“ดีเลย”
เมื่อพวกเขาออกจากห้องน้ำ แองเจลีนตระหนักได้ว่าเธอมีปัญหา เธอไม่มีเสื้อชั้นในที่สะอาดอยู่เลย
เธอสวมเสื้อคลุมอาบน้ำที่เผยให้เห็น ขายาวสีขาวซีดของเธอ การเห็นเธอในร่างแบบนี้ทำให้เลือดในร่างกายของเจย์พุ่งพล่านอย่างที่สุด
ในท้ายที่สุด เจย์ได้โทรหาโจเซฟินและให้เธอนำเสื้อผ้าของแองเจลีนมาให้
แองเจลีนเปลี่ยนชุดเป็นชุดที่โจเซฟินนำมาให้และเตรียมแต่งตัวออกไปที่ห้องอาหารกับเจย์เพื่อรับประทานอาหารเย็นกับลูก ๆ
โจเซฟินปฏิเสธที่จะเดินจากไปและคนรับใช้จึงต้องเตรียมจานอีกชุดหนึ่งให้เธอได้ร่วมรับประทานอาหารด้วย
แองเจลีนดูอารมณ์ดีตลอดเวลาในมื้อเย็นนี้ ด้วยดวงตาและคิ้วของเธอโค้งงอเผยให้เห็นความสุขและเธอไม่สามารถหยุดตัวเองจากการหัวเราะคิกคักได้
ดังนั้น เซ็ตตี้น้อยจึงถามร็อบบี้น้อยว่า “นายคิดว่าคุณลอยล์ถูกพ่อทรมานจนเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า?”
