ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 765

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 765

แองเจลีนพลันลืมตาขึ้นและเห็นเจย์จ้องมาที่เธอ มีรังสีอันเย็นเยียบเล็ดลอดออกมาจากรูม่านตาของเขา

“เธอคิดจะทำอะไร?” เขาดุเธอด้วยน้ำเสียงมืดมน

แองเจลีนตกใจและมองไปที่เขาด้วยสายตาเหมือนลูกหมา เธอทำหน้าน่าสงสาร

เจย์ไม่อยากมองเธออีกแล้วแม้แต่วินาทีเดียว เพราะกลัวว่าเขาจะติดอยู่ในสายตาที่อ่อนโยนของเธอ

เขาเปิดประตูทันที “ฟินน์”

ฟินน์ลากชายคนนั้นพาไปเตะท้องและสั่ง “คุกเข่าซะ”

เจย์สอบปากคำชายคนนั้นด้วยสีหน้าซีดเผือก “ใครส่งแกมาที่นี่”

ชายคนนั้นนิ่งเฉย เขามองไปที่ชายที่นั่งรถเข็น เขาคิดว่าเจย์ไม่มีอะไรมากไปกว่าคนพิการคนหนึ่ง เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเจย์จะมีรัศมีของคนสูงศักดิ์และไม่เหมือนผู้ชายทั่วไป

ไม่ต้องพูดถึง สำหรับผู้ช่วยของเขาดูเหมือนแค่หนอนหนังสือ เขาประหลาดใจที่ผู้ช่วยกลับมีทักษะศิลปะการต่อสู้

บางทีวันนี้พวกเขาได้เข้าไปยุ่งผิดคนเสียแล้ว

“พวกแกเป็นใคร?” เขาถามฟินน์

“เจ้าชายทายาทแห่งเมืองอิมพีเรียลไงล่ะ นายเคยได้ยินเกี่ยวกับเขาไหม?” ฟินน์ ได้ตอบกลับ

ใบหน้าของชายผู้นั้นซีดไปทันทีที่ได้ยินชื่อนั้น เขาเริ่มสะอื้นและอ้อนวอน “ผมขอโทษครับ เราไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร ดังนั้นเราจึงทำผิดต่อท่านประธานอาเรส”

ไม่มีใครในพื้นที่นั้นที่ไม่เคยได้ยินชื่อนี้ นั่นคือชื่อของปีศาจที่โหดเหี้ยม ป่าเถื่อน และไร้ความปราณีของนักฆ่า

แองเจลีนจึงรู้ว่าคนเหล่านี้ไม่ได้มาหาเจย์ พวกเขาจ้องที่จะเข้ามาหาเธอเท่านั้น

“โยเซมิตี ไอ้คนสารเลวนั่นใช่ไหมที่ทำแบบนี้?” แองเจลีนตะคอก

การแสดงออกบนใบหน้าของชายคนนั้นช่างน่ากลัว เขาพูดกับเจย์ว่า “ท่านประธานอาเรส นี่เป็นเรื่องของตระกูลไททัสและตระกูลเซเวียร์ เราหวังว่าคุณจะไม่ทำสิ่งนี้ เนื่องจากวันนี้ผมทำให้คุณขุ่นเคือง ท่านประธานอาเรส ผมจะขอโทษคุณอย่างแน่นอนในอนาคตอันใกล้นี้”

สายตาของเจย์เย็นชา “แกเข้ามาอยู่ในพื้นที่ของฉันและทำให้มันยุ่งเหยิง ตอนนี้แกคาดหวังให้ฉันปล่อยแกไปงั้นเหรอ? แกคิดว่าตำแหน่งของฉันในฐานะเจ้าชายทายาทแห่งเมืองอิมพีเรียลเป็นเรื่องตลกเหรอ?”

ผู้ชายคนนั้นกลัว “ท่านประธานอาเรส ผมรับรองได้เลยว่าเราไม่มีเจตนาที่จะล่วงเกินคุณเลย คนที่เราตามหาคือคุณเซเวียร์คนนี้ เราได้รับคำสั่งจากเบื้องบน ซึ่งจะต้องทำให้เธอพิการภายในคืนนี้ให้ได้”

“อะไรนะพูดอีกทีซิ?” เจย์กัดฟัน อากาศเย็นเดือดพล่านมาจากภายในตัวเขา

“คุณท่านไททัสบอกให้พวกเราทำลายคุณเซเวียร์และถ่ายรูปเพื่อประกาศต่อสื่อ เพื่อ…” ชายผู้นั้นไม่กล้าพูดต่อเมื่อเขาเห็นดวงตาที่แดงก่ำของเจย์

“ครอบครัวไททัสจ่ายให้แกเท่าไหร่?” เจย์ถามด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร

“เสร็จงานแล้วจะได้ หนึ่งล้าน”

เจย์ขมวดคิ้ว “คุณเซเวียร์คนนี้คือแม่ของลูกฉัน แต่เธอมีค่าแค่ล้านเดียวเหรอ? นี่มันไม่เป็นการดูหมิ่นไปหน่อยเหรอ?”

ผู้ชายคนนั้นกลัวจริง ๆ “ถ้าคุณเซเวียร์เป็นผู้หญิงของคุณ ท่านประธานอาเรส เราขอโทษด้วย เรารู้ว่าเราผิดไปแล้วครับ”

“ฉันจะให้เงินแกสองล้าน และแกจะต้องไปทำตามที่โยเซมิตีบอกกับแก ไปทำให้ยูมิลูกสาวที่รักของเขาเป็นอัมพาต แกจะว่ายังไง?” เจย์กล่าว

ชายคนนั้นหยุดนิ่งงัน เขาไม่สามารถรุกรานทั้งตระกูลอาเรสหรือตระกูลไททัสได้

“ท่านประธานอาเรส ผมไม่กล้ารับงานนี้อีกแล้ว”

“แกคิดว่าแกมีทางเลือกด้วยเหรอ?” เจย์ถามอย่างเย็นชา

เม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนศีรษะของชายผู้นั้นทันที “โปรดยกโทษให้เราด้วย ท่านประธานอาเรส”

เจย์กล่าวว่า “ทำตามที่ฉันบอก และเมื่อแกทำเสร็จแล้ว แกสามารถกลับมารับรางวัลของแกได้ ถ้าแกกล้าที่จะหนี แกจะลงเอยในท้องฉลาม”

เมื่อเจย์พูดจบ เขาก็มองฟินน์

ฟินน์บีบปากของชายผู้นั้นทันที ยัดเยลลี่ขนาดเท่าถั่วเข้าปากของเขาแล้วปิดปาก เมื่อเขาแน่ใจว่าเยลลี่ลงไปที่หลอดอาหารแล้ว เขาก็อธิบายว่า “นี่เป็นเครื่องติดตาม ในอีกสามวันข้างหน้า ทุกย่างก้าวที่แกทำจะอยู่ภายใต้การดูแลของเรา ถ้าแกไม่กลับมารายงานหลังจากนั้น เราจะเอาชีวิตแก”

“ออกไปได้แล้ว” เจย์ตะคอก

ชายคนนั้นรีบวิ่งหนีหางจุกตูดออกไปทันที