ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 777
แองเจลีนหัวเราะคิกคัก “นายพูดว่าอะไรนะ ท่านอาเรส? ไม่มีวันไหนที่ฉันฝันว่าจะไม่ได้พบนายอีกครั้งหรอกนะ”
รอยยิ้มที่เบิกบานของเธอทำให้ตัวของเจย์สั่นสะท้าน
“ฉันเคยเตือนเธอก่อนหน้านี้แล้วนะ แองเจลีน เซเวียร์ อย่าเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับผู้ชายลึกลับนั่น” น้ำเสียงของเจย์เข้มขึ้น
ดวงตาของแองเจลีนเบิกกว้างด้วยความขุ่นเคือง “อย่างกับว่าฉันต้องการให้นายมาเตือนฉันอย่างนั้นแหละ ท่านอาเรส แม่ของฉันไม่เคยอนุญาตให้ฉันใช้เวลาอยู่กับคนที่ลึกลับตั้งแต่ฉันยังเป็นเด็ก ลืมไปได้เลยพวกผู้ชายลึกลับนั่น แล้วเธอยังไม่ยอมให้ฉันอยู่ใกล้ผู้หญิงที่ดูลึกลับอีกด้วย”
“เธอยังจะแสร้งทำเป็นซื่ออยู่อีกเหรอ?” น้ำเสียงแหลม ๆ ของเจย์
ทันใดนั้น จิตใจของแองเจลีนสั่นไหว และเธอรู้ว่าเธอไม่สามารถปิดบังสถานการณ์ได้อีกต่อไป
เธอพึมพำอย่างเงียบ ๆ “แล้วเด็กคนไหนไม่ตัดสินใจแบบโง่ ๆ บ้างล่ะ ท่านอาเรส?”
สิ่งที่ซ่อนอยู่ในคำพูดของเธอคือการที่เจย์ทำแบบเดียวกันนี้ เมื่อตอนที่เขายังเด็ก
คำพูดของเธอทำให้เจย์นึกถึงสิ่งที่เคยทำเมื่อตอนที่เขายังเด็กและตอนที่ตกหลุมรัก
จูบเธอตอนที่เธอเป็นไข้ เพราะเขาอดไม่ได้ที่จะจบลงด้วยความเย็นชาของตัวเอง
เขาไปเยี่ยมเธอเกือบทุกสุดสัปดาห์เมื่อเธอไปเรียนต่างประเทศ เพราะเขาไม่สามารถทนรับความคิดถึงอย่างรักใคร่ในใจของเขาได้
มีช่วงเวลาที่ดื่มชาขิงกับเธอ ในขณะที่เธอมีประจำเดือน
…
อดีตช่างดูตลกเหลือเกินเมื่อนึกถึงมัน
การแสดงสีหน้าที่หล่อเหลาของเจย์เริ่มเข้มขึ้นในช่วงเวลานั้น เพราะเขาตระหนักได้ว่าความรักของโคลที่มีต่อ โรส ลอยล์เป็นเหมือนแบบจำลองของเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา นั่นคือการหลงรักอย่างบ้าคลั่ง
“เธอชอบเขาไหม?” มือของเจย์จับราวจับของรถเข็น หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเมื่อเขาถาม
เขาไม่รู้ว่าเขาจะเผชิญกับอนาคตอย่างไรหากเธอตอบว่าใช่ในคำถามนั้น
แองเจลีนเอียงหน้าลงมอง ในขณะที่เธอตอบด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัดและไม่พอใจ “ฉันค่อนข้างแน่ใจว่านายคงรู้ดีว่าฉันชอบใครกันแน่ ท่านอาเรส”
ด้วยคำตอบของเธอ เจย์รู้สึกว่าหัวใจที่ส่ายไปมาของเขาเริ่มเต้นตามปกติอีกครั้ง
เมฆมืดครึ้มเหนือศีรษะของเขาดูเหมือนจะหลีกทางให้แสงแดดส่องมาเช่นกัน
น้ำค้างแข็งในดวงตาของเขาละลายหายไปในขณะที่เสียงของเขาสดใสขึ้นเมื่อริมฝีปากของเขาแยกออกเพื่อพูดอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าไปจีบคนอื่นอีกเลย”
เขากลัวว่าเธอจะลงเอยด้วยการแสดงท่าทางไร้ยางอายต่อหน้า โคล ยอร์ก ทั้งที่เธอไม่ได้มีความรู้สึกต่อเขา เจย์อยากให้เธอเป็นตัวของตัวเองที่น่ารักและกระฉับกระเฉง
เขากังวลว่าเธอจะปฏิบัติต่อโคลเหมือนที่เธอปฏิบัติต่อเขาที่ดูมีความเจ้าชู้อยู่ตลอดเวลา
ทว่า คำพูดของเขาลงเอยด้วยการเติมเชื้อเพลิงให้กับเปลวไฟเพิ่มความโกรธของแองเจลีนไปอีก
“ฉันไม่ได้จีบเขา” เธอตะโกนพร้อมกับกำหมัดแน่น
แม้ว่าเธออาจยอมรับว่าเธอได้แสดงท่าทีไร้ยางอายต่อหน้าเจย์ในบางครั้งก็ตามและอาจพูดโดยไม่คิด แต่นั่นมันเป็นเพียงเพราะเธอยังชอบเจย์
ไม่ต้องพูดถึงความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของพวกเขาและการที่เธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่อายุยังน้อย มันเป็นเรื่องปกติที่เธอต้องการจีบเขาอย่างไม่อาย เพราะเธอรักเขามาทั้งชีวิต
ถึงอย่างนั้น ผู้ชายคนอื่น ๆ เธอก็หลีกเลี่ยงพวกเขาด้วยการใช้ชีวิตในแบบของเธอเอง
ด้วยความโกรธที่ผุดขึ้นถึงขีดสุดของแองเจลีน เจย์ตระหนักได้ว่าบางทีเขาอาจใช้คำพูดผิดไปและลงเอยด้วยการทำร้ายเธอ
“ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ในแกรนด์ เอเซียล่ะ?” เขารีบเปลี่ยนเรื่องทันที
แองเจลีนยังคงโกรธเคือง ตอบอย่างเฉยเมยว่า “จะพาน้องสาวกลับบ้าน”
เจย์ขมวดคิ้ว “ฉันไม่คิดว่าพ่อของฉันจะปล่อยหล่อนไปนะ”
แองเจลีนกล่าวอย่างแน่วแน่ว่า “ฉันสัญญากับคุณปู่ว่าจะพาเธอกลับบ้าน ดังนั้นฉันจะทำ ฉันจะเอาเรื่องสกปรก ๆ ทั้งหมดของเขาออกไปบอกสื่อ หากเขาพยายามจะหยุดฉัน”
เจย์ตอบว่า “เรื่องอื้อฉาวของเขากำลังเป็นที่นิยมอยู่แล้ว ฉันเกรงว่าคำขู่แบบนี้จะช่วยได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น”
