ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 827
แอนเริ่มโวยวาย “ทำไมชีวิตฉันถึงยุ่งยากแบบนี้? เมื่อฉันยังวัยรุ่น คุณท่านก็ห้ามไม่ให้ฉันก้าวเข้าไปในคฤหาสน์เซเวียร์ ฉันทนทุกข์ทรมานกับลูก ๆ ของฉันอยู่ที่นั่นมาก ตอนนี้ฉันแก่แล้วและในที่สุดก็มีสถานะเป็นของตัวเอง ครอบครัวเซเวียร์ก็กลับมาล้มละลาย ฉันสูญเสียบ้านไปและฉันต้องอยู่ใต้หลังคาของคนอื่นเพื่อรับความทุกข์ทรมานจากลูกหลานที่ผลักไสฉันออกไป ฉันไม่อยากมีชีวิตแบบนี้อีกแล้ว”
หลังจากพูดอย่างนั้น แอนก็รีบวิ่งไปอย่างโกรธจัดเพื่อเอาหัวโขกกำแพง
ท่าทางของจอร์จเปลี่ยนไปเมื่อเขาเริ่มตะโกนว่า “หยุดเธอซะ!”
เซร่าและเซธวิ่งเข้าไปหยุดเธออย่างทันที เซร่าร้องไห้หนักมาก “คุณแม่ ถ้าคุณไม่อยากมีชีวิตอยู่ แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันและเซธล่ะ?”
เจย์ขมวดคิ้วและมองดูการแสดงอันน่าสยดสยองของครอบครัวนี้ เขาเริ่มรู้สึกปวดหัว
เมื่อแองเจลีนสร้างการแสดง เธอจะทำตัวงุ่มง่ามและทำตัวน่ารัก ๆ เพื่อพยายามที่จะได้รับการกอดโอ๋ เธอน่ารักจนใจจะละลาย
เมื่อครอบครัวนี้สร้างการแสดงขึ้นมา เขารู้สึกขยะแขยงจนอยากจะอ้วก
เขากังวลเล็กน้อย ตามระดับการแสดงของพวกเขา แองเจลีนดูสง่างาม ในขณะที่ แอนดูหยาบคายอย่างสุดจะทน
เจย์เริ่มรู้สึกปวดหัวอีกครั้ง เขาสามารถจินตนาการได้ว่าจอร์จจะต้องรู้สึกอย่างไร
สายตาของจอร์จจับจ้องไปที่คุณนายเซเวียร์ เขาพูดด้วยน้ำเสียงประจบประแจง “ควินเนลลา เธอคิดยังไง?”
คุณนายเซเวียร์ยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันจะให้คุณตัดสินใจเอง”
แองเจลีนโกรธมากจนเริ่มกระทืบเท้า เธอพ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิงกับบุคลิกที่อ่อนน้อมและอ่อนแอของแม่ของเธอ
จอร์จพูดอย่างหนักแน่นว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น เราจะขายบ้านนี้”
หลังจากที่เขาพูดจบ ก็มีเสียงของชายคนหนึ่งที่ประตูดังชัดขึ้นมา
“คุณกำลังขายคฤหาสน์เซเวียร์เหรอ? ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ ผมต้องการอยากจะซื้อที่นี่พอดี”
โคลก้าวเข้ามาในสถานที่นี้
ในคราวนี้ เขาพาผู้ติดตามมาด้วย นั่นคือ คาร์สัน
เมื่อคาร์สันเห็นแองเจลีน เขาทักทายเธอ ในขณะที่เขาพยายามจะประจบเอาใจเธอ “สวัสดีครับนายหญิง”
แองเจลีนเกือบสำลักน้ำลายของตัวเอง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเรียกเธอแบบนั้น?
เจย์จ้องคาร์สันอย่างเขม็งด้วยแสงจ้าแห่งความตาย เมื่อคาร์สันเห็นการจ้องมองที่น่าสะพรึงกลัวของเจย์ เขาก็ถอยห่างออกไปและยืนใกล้ ๆ โคลมากขึ้น
โคลเป็นปีศาจที่ไม่แแสดงออกใด ๆ ในสายตาเมื่อเขาต้องการฆ่า แต่ทำไมระดับการต่อสู้ของเขาถึงอ่อนแอเหมือนมือสมัครเล่นเมื่อเขาอยู่ต่อหน้าเจย์?
แองเจลีนถามอย่างหยาบคายเมื่อโคลมาโดยไม่ได้รับเชิญ “โคล คุณเข้ามาที่นี่ได้ยังไง?”
โคลตอบอย่างหน้าไม่อายว่า “ประตูไม่ได้เปิด เราเลยปีนเข้ามา”
แองเจลีน “…”
โคลยิ่งดื้อดึงมากขึ้นหลังจากที่เขาพูดแบบนั้น “ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยปีนข้ามประตูนี้มาก่อนสักหน่อย”
เขายังคงจำครั้งสุดท้ายที่เขามาที่นี่ได้ และแองเจลีนที่ปฏิเสธจะเปิดประตูให้เขา
อืม… แองเจลีนพูดไม่ออก
เจย์มองเจนสัน เจนสันรู้สึกสั่นเทา ราวกับว่าพ่อของเขามีอะไรจะบอกเขา
โชคดีที่หัวใจสองดวงนี้ระหว่างพ่อและลูกชายเต้นเป็นหนึ่งเดียวกัน เจนสันรู้ว่าพ่อของเขาต้องการจะพูดอะไรในตอนนี้
พ่อของเขาต้องการให้เขาฉกกลับคืนมา
เมื่อโคลเดินเข้าไปในบ้าน เขาทำเหมือนว่าที่นี่เป็นสถานที่ของเขา เขาหยิบแก้วชาบนโต๊ะกาแฟและเริ่มดื่ม
หลังจากที่เขาดื่มชาแล้ว เขาก็หันไปมองจอร์จ “ที่นี่ราคาเท่าไหร่? คุณเป็นคนขายหรือเปล่า?”
จอร์จตกอยู่ในสภาวะพิจารณาอย่างลึกซึ้ง
แอนเริ่มต่อต้านโคล “ถึงบ้านหลังนี้จะเก่า แต่บ้านเก่าก็มีค่า คุณสามารถขายบ้านหลังนี้ได้หลายหมื่นล้านเลยนะ”
โคลเป็นคนนอกและไม่เก่งเรื่องธุรกิจ ครอบครัวของเขามีเงินมากกว่าที่เขาจะใช้ได้อยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่คิดก่อนที่จะพูดออกมา “แจ้งราคามาเลย”
“1 แสนล้าน” แอนเสนอราคาแพงมาก
เจนสันเดินไปข้างหน้า แม้ว่าเขาจะอายุยังน้อย แต่เขายังคงได้รับความรู้สึกอันเฉียบคมของพ่อในโลกธุรกิจ
“ตระกูลเซเวียร์อยู่ในช่วงเริ่มต้นเมื่อ 30 ถึง 40 ปีที่แล้ว ย้อนกลับไปตอนนั้น มูลค่าตลาดของบ้านหลังนี้ยังไม่ถึง 1 แสนล้าน บ้านหลังนี้จะมีมูลค่าไม่เกินสองสามพันล้าน ตอนนี้ราคาในตลาดดูเหมือนจะสูงขึ้น สถานที่นี้จะมีมูลค่ามากถึง 3 หมื่นล้านครับ”
จอร์จรู้สึกประหลาดใจ การประมาณราคาบ้านหลังนี้ของเจนสันนั้นแม่นยำอย่างมาก
