ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 846
เจย์เดือดดาล “แองเจลีนเธอมันหน้าด้านมาก”
เขาเสียสติ เขาจับข้อมือลองเธอและลากเธอเข้าไปในห้องนอนห้องข้าง ๆ
แองเจลีนงุนงง เขาอยู่บนรถเข็น เขามีออร่าที่รุนแรงมากเช่นนี้ได้อย่างไร?
“ปล่อยฉันนะ” แองเจลีนดิ้นรนที่จะออกจากเงื้อมมือของเขา วินาทีต่อมา มือของของเธอถึงตรึงไว้บนเสาเตียง
เจย์มองเธออย่างเดือดดาล “เด็กเลวนี่เป็นลูกของใคร?”
แองเจลีนเห็นถึงความบ้าคลั่งในแววตาของเขา จู่ ๆ เธอก็หัวเราออกมาอย่างไร้กังวล “ท่านอาเรส อย่าบอกนะว่าคุณยังคงกังวงลเรื่องของฉัน ฉันควรทำไงดี? มีผู้ชายมากมายที่ฉันไม่รู้เลยจริง ๆ ว่าเด็กคนนี้เป็นของลูกใคร”
เจย์อยากจะบีบคอเธอให้ตาย อย่างไรก็ตาม เขาจำได้ว่าคอของเธออ่อนไหวมาก เมื่อเขาคิดถึงเรื่องที่เธอกำลังอาเจียนออกมาอย่างรุนแรงเมื่อกี้ เขาก็ใจอ่อน
เขาทำแบบนั้นกับเธอไม่ได้อีกแล้ว
เขาดึงมือกลับ “แองเจลีน เธอวอนเองนะ” เขากล่าวอย่างโกรธเคือง
แองเจลีนหัวเราคิกคักอย่างเฉยเมย “ท่านอาเรส คุณคิดว่าเด็กคนนี้เป็นของคุณใช่ไหม? อย่าลืมสิว่า เราก็ทำแบบนั้นด้วยเหมือนกัน?”
เจย์มองเธอด้วยสีหน้าเย็นชา
แองเจลีนกำลังยิ้มอย่างสดใส อย่างไรก็ตาม หัวใจของเธอกำลังกระโจนออกจากปาก เธอกังวลมาก
เธอพยายามที่จะเตือนเขาเช่นนี้ เขาเป็นผู้ชายที่ชาญฉลาด ดังนั้นเขาควรจะรู้ความจริงได้โดยเร็ว
“พักผ่อนดี ๆ” จู่ ๆ เขาก็พูดสองคำนี้อย่างเรียบเฉยก่อนจะจากไป
แองเจลีนตกใจ ชายคนนี้จะออกเป็นทั้งอย่างนี้งั้นเหรอ?
เธอกำลังอุ้มท้องลูกของเขา เขามีความสุขใช่ไหม?
ชายคนนั้นเก่งมากในการปิดบังความรู้สึกของตัวเอง
เจย์เดินออกจากห้องนอนไป และฟินน์ก็เดินเข้ามาหาเขา
เขาวางมือข้าง ๆ ปากและกระซิบกับเจย์ว่า “ท่านครับ เราได้ถามกอร์ดอนแล้วและนี่เป็นครั้งแรกของเขาที่เจอกับคุณเซเวียร์ อีกทั้ง ในตอนที่พวกเขาอยู่บนฟลอร์เต้นรำ พวกเขาก็แค่แกล้งจูบกันโดยใช้ภาพหลอกตา กอร์ดอนพูดว่าคุณเซเวียร์คือคนที่ขอให้เขาทำแบบนี้เพื่อคุณ”
เจย์ “…”
มีนัยของความสำนึกผิดทางสีหน้าอันหล่อเหลาของเขา
“ฉันโดนผู้หญิงคนนั้นหลอกซะแล้ว” เขากล่าวขณะที่เขาเข้าใจทุกอย่าง
ฟินน์มองไปที่ประตูห้องนอนและพูดว่า “ท่านครับ ผมคิดว่าคุณเซเวียร์ก็แค่แกล้งทำเป็นเย็นชาใส่คุณ เธอยังคงรักคุณครับ”
เจย์หลับตาและพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “เธอเรียนรู้มันจากฉัน”
ฟินน์ทนเรื่องนี้ไม่ได้อีกแล้ว “ตอนนี้คุณมีนักเรียนคนใหม่แล้ว ดูเหมือนนักเรียนคนนั้นจะเหนือกว่าอาจารย์ซะด้วยนะครับ”
เจย์จ้องฟินนอย่างเฉียบคม อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาดูเคร่งขรึม ความเย็นชาทั่วร่างกายของเขาได้ละลายไปแล้วเพราะเขากำลังอารมณ์ดี
“เมื่อกี้ ผู้หญิงคนนั้นอ้วก พาหมอมาที่นี่และตรวจเธอซะ” เจย์กล่าว
ฟินน์ได้ยินเรื่องที่แองเจลีนทำให้ท่านประธานขายหน้าเมื่อก่อนหน้านี้ขณะที่เขายืนดูด้านนอก “ท่านครับ คุณเซเวียร์ท้องจริง ๆ ใช่ไหม?”
เจย์หัวเราะและพูดว่า “ฉันเกือบจะเชื่อเธอแล้ว แต่ จากที่ดู มันอาจจะเป็นแค่การแสดง เธอได้รับบาดเจ็บมาก่อน เพราะงั้น แทบจะไม่มีทางที่เธอจะตั้งท้องได้อีกครั้ง”
ฟินน์เดินออกไป
เจย์ไปที่ห้องอ่านหนังสือ เมื่อเขาเปิดแฟ้ม เขาก็ได้ยินเสียงอาเจียนจากห้องข้าง ๆ
เขารู้สึกกระวนกระวาย เขาปิดแฟ้มและไปที่ห้องข้าง ๆ
แองเจลีนได้อาเจียนลงทั่วพื้น เมื่อเธอเห็นเขา เธอมองเขาอย่างรู้สึกขอโทษและพูดว่า “อย่างน้อยที่คุณช่วยได้คือเอาถังขยะมาให้ฉัน ฉันจะบอกคุณไว้นะ อาการแพ้ท้องของฉันจะแย่มากในตอนที่ฉันท้อง”
เจย์ยืนอยู่ที่เดิมขณะที่หน้าเสีย
ผู้หญิงคนนี้บอกว่าเธอมีอาการแพ้ท้องอย่างรุนแรง เธอทรมานมากใช่ไหมในตอนที่เธอตั้งท้องเจนสันและที่เหลือ?
ถ้าเธอตั้งท้องอีกครั้ง เขาไม่อยากจะให้เธอทรมานกับความเจ็บปวดไปทั้งตัวอีก
เขารินน้ำอุ่นให้กับเธอแก้วหนึ่ง แต่เธอส่ายหน้า “น้ำอุ่นไม่มีประโยชน์ ฉันต้องการน้ำบ๊วยเปรี้ยว ๆ”
