ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 876
ใครก็ตามที่อยากได้เธอจะต้องตาย
อย่างไรก็ตาม เขาพูดอย่างเฉยเมยว่า “ตอนที่ผมเป็นหนุ่ม ผมกระตือรือร้นอย่างมากเพื่อความสำเร็จที่รวดเร็วและผลประโยชน์ในทันทีจนเมื่อผมได้มาเจอผู้หญิงสวยเช่นนี้อย่างแองเจลีน ผมจึงรีบลงหลักปักฐาน ในตอนนี้ผมมีประสบการณ์ในชีวิตมากขึ้น ผมจึงรู้ตัวว่าเมื่อก่อนผมช่างไร้เดียงสา”
ทันทีที่เซย์นรีบเข้ามา เขาก็ได้ยินเสียงของเจย์ที่กำลังใส่ร้ายน้องสาวของเขาในที่สาธารณะแล้ว สายตาของเซย์นแดงก่ำด้วยความโกรธ เขากำหมัดและพุ่งเข้าไปหาเจอเพื่อสู้กับเขา
ฟินน์สังเกตเห็นการมาถึงของเซย์นสักพักแล้ว แต่เพราะประธานอาเรสกำลังพูดอยู่ เขาจึงไม่พยายามที่จะหยุดเซย์นเลย
จากนั้นฟินน์หันรถเข็นอย่างแนบเนียน ทำให้เซย์นกระโจนใส่อากาศ
“เจย์ อาเรส เจ้าขยะสารเลว! แกกล้าดียังไงถึงทิ้งน้องสาวของฉันหลังจากที่เริ่มต้นความสัมพันธ์? ฉันจะสู้กับแก!” เซย์นลุกขึ้นและกระโจนเข้าหาเจย์อีกครั้ง
ในตอนนี้ บรรดาแขกที่อยู่โต๊ะของแขกหันไปมองที่เซย์น
ในขณะที่เซย์นพยายามที่จะกระโจนใส่เจย์ มือข้างหนึ่งของฟินน์ถูกไขว้ไปด้านหลังอย่างกล้าหาญในขณะที่อีกมือของเขาสามารถกำราบเซย์นได้อย่างง่ายดาย ฟินน์ต่อว่าอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมใช้แขนทั้งสองข้างล็อคคอของเซย์น “นายท่านเซเวียร์ คุณพยายามจะทำอะไร?”
ตาของเซย์นเป็นสีเลือดด้วยความโกรธ ในตอนนี้ มันเหมือนกับว่าเขาได้สูญเสียความมีเหตุผลทั้งหมดไปแล้ว เขาถีบขาของตัวเองไปที่เจย์และตะโกนเสียงดังว่า “เจย์ อาเรส แกรู้ไหมว่าน้องสาวของฉันรักแกมากแค่ไหน! ความรู้ผิดชอบชั่วดีของแกถูกสุนัขกินไปแล้วงั้นเหรอ? ถึงเธอจะอยู่ในอุบัติเหตุทางรถยนต์ แม้ว่าเธอจะตาย เธอก็ยังคิดถึงแก เธอรักแกอย่างหมดหัวใจด้วยชีวิตและจิตวิญญาณ เพราะงั้นแกทำให้เธอผิดหวังได้ยังไง? แกทำได้ยังไง?”
เซย์นเตะหญ้าขึ้น และดินก็กระเด็นโดนหน้าของเจย์
เจย์ปัดมันออกอย่างอ่อนโยน จากนั้นจ้องสายตาที่เย็นชาเหมือนน้ำแข็งไปที่เซย์น “ฟินน์ จัดหนักให้เขาที”
จากนั้นหมัดของฟินนก็อัดลงบนเซย์นอย่างรุนแรง ในตอนที่แองเจลีนวิ่งเข้ามาจากห้องน้ำ เธอจึงเห็นแค่เซย์นกำลังงอตัวเป็นลูกบอลหลังจากที่ถูกฟินน์ซัด
อย่างไรก็ตาม เซย์นยังคงสาปแช่ง “เจย์ อาเรส ฉันขอแช่งให้แกตายอย่างสยดสยอง!”
แองเจลีนรู้สึกได้แค่ว่าหัวใจของเธอ ดวงที่เต้นเพื่อเจย์เท่านั้น ดูเหมือนจะต้องหยุด จู่ ๆ เธอก็โวยวายออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ฟินน์ หยุดเดี๋ยวนี้!”
แองเจลีนดึงเซย์นขึ้นมาและจ้องไปที่เจย์อย่างขมขื่น “ฉันจะยอมรับว่าฉันอ่อนแอจนที่ฉันยอมให้นายทำลายตระกูลของฉันแบบนี้”
เจย์แสดงท่าทีเยาะเย้ย “เธอรู้ก็ดีแล้ว”
เกรย์สันเพิ่งจะมาถึง เจย์ออกคำสั่งว่า “เกรย์สัน คนคนนี้กำลังทำตัวไม่ให้เกียรติฉัน พาเขากลับไปที่บ้านและทรมาณเขาอย่างช้า ๆ”
แองเจลีนโกรธ “อย่ากล้าเชียวนะ”
เกรสันดันก้าวเล็ก ๆ เข้ามาและหันไปทางแองเจลีนในทันที จากนั้นเขาทำให้เธอหมดสติและพาเซย์นไป
เขาทิ้งแองเจลีนที่หมดสติไว้บนพื้น
เชอร์ลี่ย์กรีดร้องและวิ่งเข้ามา “น้องแองเจลีน!”
เชอร์ลี่ย์จ้องเจย์อย่างเกรี้ยวกราด “คุณหยามเธอมากด้วยการทำกับเธอแบบนี้”
เจย์พูดอย่างเยือกเย็นว่า “ถ้าคุณไม่อยากลงเอยเหมือนกับเธอ ก็ออกไปจากที่นี่ทันทีซะ”
เชอร์ลี่ย์รีบออกไปพร้อมกับแบกแองเจลีนไว้บนหลัง
สายตาที่เย็นชาของเจย์กวาดไปรอบฝูงชนขณะที่ออร่าที่โหดร้ายของเขาบังคับให้พวกเขาหันหน้าหนี ไม่มีใครกล้ามองเขาต่อ
งานแต่งงานก็ยังดำเนินต่อไป…
อย่างไรก็ตาม เจย์รู้สึกเบื่อและทำการผลักของเขาเพื่อออกไป
เมื่อโคลเห็นว่าแองเจลีนกำลังออกจากฉากนั้น จากนั้นเขารีบพูดว่า “หยุดสู้กันได้แล้ว หยุดสู้กันได้แล้ว”
ฟินน์ไม่มีเจตนาที่จะสู้ต่อแล้วเช่นกัน ดังนั้นเขารีบไล่ตามเจย์ไปและออกจากทุ่งดอกไม้แห่งความโรแมนติกไป
เกรสันแบกเซย์นที่โชกเลือดบนหลังของเขาไปยังรถโรลส์รอยซ์ เซย์นกำลังจะตาย แต่เขาก็เป็นเหมือนกับเหล่าแมลงสาปที่ไม่มีวันตาย ยังคงสาปแช่งเจย์ไม่จบไม่สิ้น
