ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 878
“ตระกูลอาเรสอาจจะต้องเผชิญหายนะแบบเดียวกันในอนาคต” เจย์กล่าว
เซย์นยิ้มขณะที่หน้าของเขาบูดบึ้ง “ฮี่ฮี่ นาสกำลังพูดเรื่องตลกระดับโลกหรือไง? เจย์ ที่จริงนายไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลไร้สาระเพื่อทิ้งน้องสาวของฉันก็ได้ใช่ไหม?”
ฟินน์กล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ท่านประธานอาเรสไม่ได้โกหกคุณ”
เซย์นมองบรรดาชายที่อยู่ในรถที่จู่ ๆ ก็เริ่มเคร่งขรึม ผู้ชายเหล่านี้คือผู้คนที่หยิ่งยโสที่สุดในเมืองอิมพีเรียล ถ้าไม่ใช่ปัญหาใหญ่ พวกเขามักจะดูนิ่งและผ่อนคลายอยู่เสมอ
เสียงของเซย์นเริ่มสั่น “นายคือเจ้าชายที่กุมเมืองอิมพีเรียลไว้ในมือเดียว ยังจะมีอะไรที่นายแก้ไขไม่ได้อีกล่ะ?”
เจย์พูดว่า “ศพของผู้สูงอายุในหมู่บ้านจันทร์สว่างคือคนแก่ที่เกษียณอายุจากอสังหาริมทรรัพย์ทัวร์มาลีน เธอคือคนที่บอกปู่ของฉันให้นำแม่แท้ ๆ ของฉันไปขังไว้ในวังใต้ดินเป็นเวลาหลายปี”
“เมื่อฉันพาแม่ออกมาได้หลังจากนั้น ฉันตั้งใจที่จะให้พ่อพาเธอไปในที่ที่ไกลออกไป แต่พวกเขาก็ได้รับอุบัติเหตุหลังจากที่ออกไปและพวกเขาทั้งคู่ก็ถูกฆ่า”
“แม่ของฉันคือลูกสาวของหัวหน้าของกองบัญชาการโลกาวินาศ ฉันคิดว่านายอาจะไม่รู้ว่ากองบัญชาการนั้นดำรงอยู่แบบไหน แต่โศกนาฏกรรมของการสังหารหมู่ของเมืองพระอาทิตย์ที่สร้างความแตกตื่นไปทั่วโลกกว่าทศวรรษที่แล้วคือการกระทำของเขา”
“ตระกูลอาเรสได้ยั่วยุชายคนนี้ และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบหนี ฉันไม่กลัวตายหรอกแต่ฉันต้องปกป้องภรรยาและลูก ๆ ของฉัน”
เซย์กลัวมากจนเขาทรุดลงกับที่นั่งในทันที
“ช่างน่าสะพรึงกลัว โศกนาฏกรรมในหมู่บ้านจันทร์สว่าง… ฉันเคยได้ยินมาว่าแม้แต่มดก็ไม่เหลือ”
“ผู้กระทำผิดต้องใช้อาวุธชีวเคมีขั้นสูงบางอย่างแน่” เจย์กล่าวอย่างสงบ
เซย์กลัวมากจนเขารู้สึกว่าวิญญาณของเขากำลังออกจากร่าง
เขาพูดตะกุกตะกักว่า “งั้น นายจะปกป้องแค่น้องสาวของฉันไม่ได้ นายต้องปกป้องทั้งตระกูลเซเวียร์ ดูสิ นายและน้องสาวของฉันแต่งงานกันและมีลูกด้วยกัน พ่อของฉันก็คือพ่อตาของนาย แม่ของฉันก็คือแม่ยายของนาย และฉันก็คือพี่เขยของนาย ความสัมพันธ์เหล่านี้ใกล้ชิดกันมาก ๆ เพราะพวกมันเป็นนักฆ่าที่บ้าคลั่ง พวกมันจะไม่ปล่อยพวกเราไปอย่างแน่นอนด้วยเหมือนกัน”
เกรสันเปล่งเสียงทางจมูกอย่างเยือกเย็น “นายน้อยเซเวียร์ มันคงจะเพียงพอถ้าคุณมีความกล้าจากหนึ่งในสิบของน้องสาวของคุณ”
เซย์นตัวสั่น “น้องสาวของฉันบ้าระห่ำเสมอ แต่เธอก็คงจะกลัวเหมือนกันเมื่อเธอเจอกับเรื่องแบบนี้”
เกรสัน “…”
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่สามารถยิงธนูใส่ประธานอาเรสจะกลัวความตาย
เจย์พูดว่า “ฉันบอกความจริงกับนายในวันนี้ด้วยความหวังว่านายจะดูแลแองเจลีนเป็นอย่างดีเพื่อฉัน” จู่ ๆ เซย์นก็นึกถึงฉากที่แองเจลีนและเจย์ร้องไห้กันทั้งคู่ในตอนนี้พวกเขายังเด็กและพูดว่า “นายก็รู้ว่าฉันเป็นคนที่ไม่สามารถจัดการกับความรับผิดชอบใหญ่ได้เลย นายอย่าพึ่งฉันดีกว่า”
เจย์เมินเรื่องไร้สาระของเซย์นและสารภาพอย่างเคร่งขรึมว่า “เจนสันได้ถูกส่งไปยังวิทยาลัยเยาวชนในตำนาน มันเป็นโรงเรียนที่ถูกจัดการอย่างเป็นส่วนตัว เจนสันจะได้รับอนุญาตให้ออกมาก็ต่อเมื่อเขาเรียนจบหลักสูตรต่าง ๆ แล้ว ถ้าแองเจลีนถามเรื่องเจนสัน นายต้องบอกกับเธอแบบนี้”
เซย์นตกตะลึงงัน “เจนส์อายุแค่แปดขวบ เขาจะไม่อายุราว ๆ 30 หรอกรึในตอนที่เขาเรียนจบหลักสูตร?”
เกรย์สันมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ “ครูยิมสอนคณิตศาสตร์ให้คุณรึไง? อายุจบการศึกษาระดับมหาวิทยาลัยโดยปกติแล้วคือ 21 เจนส์เป็นอัจฉริยะและสามารถจบการศึกษาได้ก่อนหน้านั้นมาก”
เซย์นนึกถึงเรื่องเลวร้ายบางอย่างและกรีดร้องออกมาในทันที “ถ้าอาการของเขากำเริบอีก เขาจะไม่สามารถเรียนได้อีก ถ้าเขาไม่สามารถเรียนจบหลักสูตรของมหาวิทยาลัยในช่วงชีวิตของเขา เขาต้องอยู่ที่นั้นไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?”
“ฉันมีความมั่นใจอยู่บ้างในตัวเจนสันของฉัน” เจย์กล่าวด้วยท่าทีที่เยือกเย็น
