ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 898
แองเจลีนหยุดโจเซฟินอย่างอ่อนแอ “โจเซฟิน อย่าทำให้มันยุ่งยากสำหรับเขา เขากำลังช่วยฉัน”
ในตอนนั้นโจเซฟินก็หยุดชกโคลและเชิญเขาเข้าไปในบ้านอย่างสงสัย
“เข้ามาสิ”
โคลวางแองเจลีนลงบนเตียงอย่างระมัดระวัง เหลือบมองไปที่ที่แคบ ๆ เขาขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะเยาะเยาะเย้ยโจเซฟิน “อาศัยอยู่ในที่เล็ก ๆ แบบนี้ คุณเป็นหอยทากหรือไง?”
โจเซฟินกลอกตาอย่างโหดเหี้ยม
โคลตกใจมากกับสายตาที่เฉียบคมจนเขาแทบจะเป็นลมเล็กน้อย
ทำไมผู้หญิงที่เกี่ยวข้องกับเจย์ถึงรังแกเขาเหมือนเป็นแมวป่วยให้ทุก ๆ ครั้งที่เจอล่ะ?
ความเหินห่างที่น่าจับใจของเจย์ก็เหมือนกับโคลนถล่มในแนวโน้มของชีวิตของการเสพสุรา ดูเหมือนว่าสาว ๆ ที่เขาพร่ำสอนคงจะไม่สนใจเขาอีกแล้ว ชายผู้มีเงินเป็นกอง
“นายช่วยออกไปตอนนี้ได้ไหม?” โจเซย์ฟินเริ่มสั่งให้เขาบอกลาเพื่อที่จะกำจัดเขา
โคลตกใจเล็กน้อย
โจเซฟินพูดอีกครั้งว่า “ฉันอยากจะช่วยพี่แองเจลีนเปลี่ยนเสื้อผ้า และอย่างที่นายเห็น ไม่มีที่ว่างให้ปิดบังเราจากการมองเห็นของนายในบ้านหอยทากนี้ได้”
โคออกไปอย่างขายหน้า
ทันทีที่เท้าหน้าของเขาเดินออกไป เขาก็ได้ยินเสียงประตูกำลังถูกล็อค
สีหน้าของโคลดูน่าเกลียดราวกับว่าเขากินมูลไปหนึ่งปอนด์
โจเซฟินเทน้ำร้อนให้กับแองเจลีนแก้วหนึ่งและยกมันขึ้นให้แองเจลีนจิบ
มันคงจะไม่เป็นไรถ้าโจเซฟินไม่ถาม แต่เมื่อเธอทำเช่นนั้น แองเจลีนก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดต่อมน้ำตาออกมา
“โจเซฟิน พี่ชายของเธอ…เขาโหดร้ายมาก เขาแอบวางยาฉันและกำจัดลูกของเรา” มือของแองเจลีนลูบท้องที่ว่างเปล่าขณะที่แววตาที่เปียกปอนเริ่มว่างเปล่าและไร้ชีวิตชีวา
โจเซฟินแข็งทื่อ แก้วในมือของเธอก็หลุดลงบนพื้น แตกออกเป็นชิ้น ๆ
“นี่มันเป็นไปได้ยังไง? นี่คือลูกของเขาและเธอใช่ไหม? เขาควรจะมีความสุขที่จนเขาเริ่มกระโดดโลดเต้นสิ ใช่ไหม? ทำไมเขา…?” โจเซฟินไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายของเธอจะทำเรื่องที่โหดร้ายเช่นนี้
แต่เมื่อมองไปที่ร่างกายที่อ่อนแอของแองเจลีนและมือของเธอที่เปล่งรัศมีของความเป็นแม่ขณะที่ลูบท้อง โจเซฟินไม่มีทางเลือกนอกจากเชื่อว่าเจย์ได้ทำผิดศีลธรรมจริง ๆ
โจเซฟินผิดหวังกับเจย์และผิดหวังกับทั้งตระกูลอาเรสด้วยเช่นกัน
“ตระกูลอาเรส แต่ละคนช่างเย็นชาและหน้าซื่อใจคดไร้ความปราณี” ความโกรธเป็นประกายในแววตาของโจเซฟิน
แองเจลีนยิ้มอย่างขมขื่น
ในตอนนี้ หัวใจของโจเซฟินอาจจะเป็นเหมือนกับเธอ
พวกเธอคิดว่ามันเป็นสิ่งที่รุ่งโรจน์ที่สุดที่จะยึดติดกับเจย์ แต่ตอนนี้พวกเธอได้ลิ้มรสกับความเจ็บปวดมากกว่าหลายพันเท่า
แองเจลีนอยู่ในบ้านเช่าของโจเซฟินเป็นเวลาสามวัน
โจเซฟินเสิร์ฟอาหารและเครื่องดื่มที่แสนอร่อยให้เธอ
แม้แองเจลีนจะรู้สึกขมขื่นอยู่ภายใน เธอไม่ยอมและไม่เต็มใจที่จะแสดงความเจ็บปวดออกมาทางสีหน้าของเธอ เธอไม่อยากให้คนอื่นสงสารเธอ
ร่างกายของเธอเริ่มฟื้นตัวขึ้นทุกวันและแรงกายของเธอก็ค่อย ๆ ฟื้นฟูขึ้นเช่นกัน
บางครั้ง เธอจะหยอกกับโจเซฟิน “เธอซื้อผลิตภัณฑ์เสริมอาหารให้กับฉันตั้งเยอะแยะ เธอยังมีเงินที่จ่ายค่าเช่าเดือนต่อไปอยู่ไหม?”
โจเซฟินบอกกับเธออย่างภูมิใจว่า “อย่าดูถูกฉันนะ พี่แองเจลีน ฉันจะบอกเธอไว้นะ ฉันไม่ใช่หญิงสาวจน ๆ ที่เล่นบทเล็ก ๆ แล้ว ตอนนี้ฉันกำลังแสดงละครที่มีชื่อเสียงของผู้กำกับ บางทีฉันอาจจะกลายเป็นที่นิยมในอนาคตเมื่อละครเรื่องนี้ถูกฉายก็ได้”
แองเจลีนมีความสุขกับโจเซฟินจากก้นบึ้งของหัวใจ “บอกฉันสิ เธอกำลังเล่นบทอะไร?”
โจเซฟินอายเล็กน้อย “ก็ยังคงเป็นคนรับเคราะห์”
แองเจลีนรู้สึกเสียใจกับเธออีกครั้งและเศร้าใจ
โจเซฟินปลอบเธอแทนว่า “โอ้ พี่แองเจลีน ไม่ต้องเสียใจเพื่อฉันหรอก ฉันจะบอกพี่ไว้นะ ในสายงานของฉัน มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะมีชื่อเสียงอย่างรวดเร็ว ตราบใดที่คุณดูดีและมีทักษะการแสดง คุณก็จะมือชื่อเสียงอย่างรวดเร็วแน่นอน”
“ตามนั้น” แองเจลีนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
