ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 916
แผ่นหลังอันอบอุ่นและกว้างนี้จะเป็นของเจย์ได้อย่างไร?
เขาอุ้มเธอไปที่อพาร์ตเมนต์เช่าของโจเซฟีน เขาส่งข้อความสั้น ๆ ให้คนที่จะมาภายหลังว่า ‘ตาของพี่แอนเจลีนบอดไปแล้ว รีบกลับมาดูแลเธอโดยด่วน’
โจเซฟินไม่ตอบแม้หลังจากเวลาผ่านไปสักพักหนึ่งแล้ว
เมื่อไม่สามารถทิ้งแองเจลีนที่ตาบอดไว้ตามลำพังในอพาร์ตเมนต์ เจย์จึงตัดสินใจอยู่และดูแลเธอ
เขาเทชาให้แองเจลีนและทำอาหารให้เธอ
เมื่อกลั่นกรองผ่านกลิ่นน้ำหอมลาเวนเดอร์ที่เขาพ่นลงบนตัวเขา แองเจลีนก็พบว่ามีกลิ่นของเขาหลงเหลืออยู่ในห้อง มันทำให้เกิดความคิดที่แน่ชัดได้ว่าเจย์อยู่ตรงนั้นจริง ๆ
ขณะที่พวกเขากำลังกิน แองเจลีนพูดด้วยน้ำเสียงที่ลึกซึ้ง “ฉันขอจับหน้าคุณได้ไหมคะ? คุณใช้เวลาครึ่งวันเต็ม ๆ ในการดูแลฉัน และฉันอยากรู้ว่าผู้มีพระคุณที่ช่วยให้ฉันรอดหน้าตาเป็นยังไงค่ะ”
ช้อนส้อมในมือของเจย์ตกลงบนโต๊ะในขณะที่เขากำลังคิดคำตอบให้กับคำขอเล็ก ๆ น้อย ๆ ของแองเจลีนอย่างอ้ำอึ้ง
เขาลุกขึ้นยืน เดินไปที่โต๊ะกาแฟอย่างเงียบ ๆ แล้วหยิบกรรไกรที่วางอยู่บนนั้น เขาตัดผมสั้นจนยุ่งเหยิงอย่างรวดเร็ว
จากนั้นเขาก็กลับไปที่โต๊ะอาหารและจับมือของแองเจลีนอย่างระมัดระวัง ก่อนที่จะวางบนใบหน้าของเขา แล้วเขายังทำให้แน่ใจด้วยการบิดเบือนใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาให้เป็นใบหน้าที่บิดเบี้ยว
แองเจลีนลากนิ้วไปบนใบหน้าของเขา แองเจลีนรู้สึกว่ามีกระแสไฟฟ้าแล่นเส้นเลือดของเธอขณะที่ปลายนิ้วค่อย ๆ ไล่ไปที่แก้มของเขา
แองเจลีนรู้สึกตกใจมาก มีเพียงเจย์เท่านั้นที่ทำให้รู้สึกถึงความคุ้นเคยเช่นนี้
เธอเริ่มสั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้นดีใจ
เธอลากมือของเธอออกจากทรงผมที่ยุ่งเหยิงของเขาไปจนถึงใบหน้าที่บิดเบี้ยวของเขาก่อนที่จะวางมือไปที่ลูกกระเดือกที่เย้ายวนของเขา
เธอภาวนาขอให้ใจของเธอผิดไป
แต่กระนั้น จู่ ๆ เจย์ก็จับมือเธอแล้ววางกลับลงบนโต๊ะ ปฏิเสธการสัมผัสของเธอ
แองเจลีนเขินอายเล็กน้อยและถามว่า “ฉันแค่อยากรู้ว่าคุณเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”
เจย์เขียนคำตอบบนฝ่ามือของเธอ ‘ผู้ชาย’
แองเจลีนกล่าวว่า “คุณทำให้ฉันนึกถึง…”
ด้วยความลังเล เธอสะอึกคำที่จะพูดต่อไปว่า “คนรัก”
รอยยิ้มที่อ่อนหวานและเขินอายทำให้ใบหน้าของเธอดูงดงามขณะที่เธอพูดถึงเขา
เจย์ถึงกับอึ้ง มันเป็นการหลอกลวงทั้งหมด! การแสดงออกอย่างไม่แยแสที่เธอแสดงต่อหน้าเขาเมื่อไม่นานมานี้เป็นการเสแสร้ง!
เขาเขียนลงลนฝ่ามือของเธออีกครั้ง ‘เขาเป็นคนยังไง?’
หลังจากนั้นไม่นาน แองเจลีนก็ตอบว่า “เขาคือเจย์บีที่ดีที่สุดที่โลกจะสามารถมอบให้ได้”
เจย์เขียนอีกรอบ ‘ผมไม่เชื่อคุณ บนโลกใบนี้ไม่มีคนที่สมบูรณ์แบบเช่นนั้นหรอก’
แองเจลีนซ่อนรอยยิ้มไว้หลังเปลือกตาของเธอ น้ำเสียงของเธอนั้นชัดเจนเมื่อเธอพูดต่อ “จริงสิ เจย์บี้ที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้จะไม่มีอีกแล้ว…เขาตายไปแล้ว”
เจย์รู้สึกว่าเลือดถูกแช่แข็ง เขายืนนิ่งอยู่กับที่เป็นเวลานาน
เขาปล่อยมือของเธออย่างอ่อนโยนแล้วยืนขึ้น ขาของเขารู้สึกอ่อนแรง
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ชื่อผู้โทรแสดงเป็น โจเซฟีน เจย์จึงเปิดประตูและเดินออกไป
“ฮัลโหล?”
เสียงของเซย์น ดังออกมาจากลำโพงในขณะที่เขารับสาย
“น้องสาวของฉันเป็นยังไงบ้าง ท่านประธานอาเรส”
“เราจะพูดคุยกันมากกว่านี้เมื่อคุณมาถึง” เจย์ไม่มีแรงแม้แต่จะพูด
ความผิดหวังในตัวเขาของแองเจลีนได้ครอบงำเขาราวกับคำสาปที่กักขังเขาไว้
เขากลับมาหาแองเจลีนและเริ่มช่วยเธอทำความสะอาดในขณะที่เขาเองก็กดความเจ็บปวดภายในใจของเขาเอาไว้
จากนั้นเขาก็หันไปมองนาฬิกาที่ผนัง
ตอนนี้เป็นเวลา 19:09 น.
ตระกูลอาเรสจะพบกับจุดจบในอีกไม่กี่ชั่วโมง
