ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 947
ในตอนนั้นเอง ท่านประธานแกรนด์เอเซีย แองเจลีน กำลังนั่งอยู่ในห้องทำงาน เธอเดือดดาลด้วยความโมโห
“ฉันจ่ายเงินไปหลายร้อยล้านเพื่อสร้างอสังหาริมทรัพย์ทัวร์มาลีน ไม่ใช่เพื่อให้คุณมาสร้างโครงการตึกกระจอกงอกง่อยนี่ มีพายุเข้าเมื่อคืนแล้วกำแพงก็ถล่มลงมาแบบนั้น ใครก็ได้ช่วยอธิบายให้ฉันฟังทีว่านี่เกิดบ้าอะไรขึ้น?”
“ใจเย็น ๆ นะครับ นายหญิงเซเวียร์ นี่เป็นความผิดของนักออกแบบเองครับ พิมพ์เขียวมีบางอย่างผิดพลาดไปน่ะครับ”
“นักออกแบบอยู่ที่ไหน? ฉันต้องการเจอเขาเดี๋ยวนี้ อย่าได้ตกลงรับงานยาก ๆ สิถ้าคุณไม่มีทักษะความสามารถที่จะทำมัน” แองเจลีนโกรธจัด
ชาวประมงหลายคนลากเบ็นไปที่ห้องทำงานที่ซึ่งประธานกำลังกล่าวตักเตือนอยู่ ด้วยระยะที่ไกลพอสมควร เบ็นก็สามารถได้ยินเสียงตะโกนที่เกรี้ยวกราดของท่านประธานได้ “นักออกแบบกำลังทำอะไรอยู่? กินอึอยู่เหรอไง? นี่เขาทำพลาดกับโครงสร้างง่าย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?”
เมื่อผู้จัดการฮาเนสพาเบ็นเข้ามา ชาวประมงหลายคนเตะเบ็นที่หลังเข่า ทำให้เขาล้มลงกับพื้นตรงหน้าแองเจลีน
แองเจลีนมักจะรู้สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัวเธอเสมอ เบ็นก้มหน้าลง ใบหน้าที่ดูดีของเขาเย็นชาราวกับรูปปั้นน้ำแข็ง แองเจลีนจ้องมองเขาอย่างเหยียดหยาม แต่สิ่งที่เธอสามารถมองเห็นได้ก็คือผมสีดำยุ่งเหยิงของเขา
“นายเป็นคนวาดพิมพ์เขียวใช่ไหม?” แองเจลีนถาม
เบ็นไม่ตอบ
ดวงตาสโมคกี้อายของแองเจลีนคมเข้มขึ้นมาฉับพลัน “ฉันกำลังถามคำถามนายอยู่นะ ตอบฉันสิ นี่นายโง่หรือหูหนวกกันแน่?” น้ำเสียงของเธอนั้นเยือกเย็นและเฉียบคม
“เปล่าครับ” เบ็นเค้นคำพูดสองคำออกมาระหว่างฟันของเขา
เมื่อแองเจลีนได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอก็ตกตะลึงราวกับว่าเธอถูกฟ้าผ่าลงมา
ผู้จัดการฮาเนสขึ้นเสียงว่า “นายกำลังโกหกเบ็น นายตอบแทนฉันแบบนี้เหรอหลังจากที่ภรรยาของนายขอร้องให้ฉันพานายออกมาที่เมือง?”
เบ็นหลับตาลง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง
ผู้จัดการฮาเนสเอาครอบครัวของเขามาข่มขู่ ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนคำตอบและพูดว่า “ผมวาดแค่บางส่วน”
ผู้จัดการฮาเนสกล่าวว่า “แล้วมันก็เกิดปัญหาขึ้นตรงจุดที่นายเป็นคนวาดนั่นแหละ”
เบ็นชายตาขึ้นมองอย่างเยือกเย็นไปที่ผู้จัดการฮาเนสด้วยนัยน์ตาที่คมเข้มและล้ำลึก
ผู้จัดการฮาเนสรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าสายตาของเบ็นที่จ้องมองมาจะน่ากลัวได้เพียงนี้
เมื่อเกรย์สันเห็นใบหน้าของเบ็น เขาก็เกือบทรุดลงไปอยู่ที่พื้นด้วยความตกใจ
นี่คือท่านประธานของเขา!
เจย์ อาเรส!
เกรย์สันระงับอารมณ์พุ่งพล่านขึ้นในใจของเขาและจ้องไปที่แองเจลีนด้วยความสับสน
เมื่อแองเจลีนได้ยินผู้จัดการฮาเนสพูดว่าเจย์แต่งงานแล้ว หัวใจของเธอก็เริ่มบิดเป็นเกลียว
“ไนโตรกลีเซอรีน เกรย์สัน?” แองเจลีนกุมหัวใจที่เจ็บปวดของเธอไว้และร้องขอความช่วยเหลือ
เกรย์สันพูดกับหนึ่งในบอดี้การ์ดภูตผี “ไปเอาไนโตรกลีเซอรีนมา”
เมื่อผู้จัดการฮาเนสเห็นว่าเบ็นได้ทำให้ท่านประธานโกรธจนถึงขั้นที่เธอมีอาการโรคหัวใจกำเริบ เขาพยายามที่จะประจบประแจงแองเจลีนและก้าวไปข้างหน้าอย่างดุดัน เขายกมือขึ้นเตรียมจะตบลงที่ใบหน้าของเบ็น
เกรย์สันก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและยกมือขึ้นจับมือของผู้จัดการของฮาเนส แล้วด้วยแรงผลัก ร่างของผู้จัดการฮาเนสก็ถูกโยนขึ้นไปในอากาศราวกับแมลงเม่าที่ไร้น้ำหนักก่อนจะตกลงมาอย่างแรง
เบ็นรู้สึกประหลาดใจ ขณะที่เขาก็มองเกรย์สันอย่างสงสัย
เกรย์สันปกป้องเขา ท่าทีของเขาชัดเจนมาก
ความเจ็บปวดรุนแรงที่หัวใจของแองเจลีนก็ค่อย ๆ กลับสู่สภาวะที่เบาลง เธอจ้องไปที่เจย์และนึกในใจว่า ‘ฉันกินอะไรไม่ลงและต้องทนทุกข์ทรมานทั้งวันทั้งคืนก็เพราะคุณ ตอนนี้เราก็ได้พบกันแล้วหลังจากที่แยกจากกันมานานแสนนาน แต่คุณกลับโยนระเบิดลูกใหญ่ใส่ฉันโดยการแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น’
“มัดนักออกแบบคนนี้ไว้และพาเขาไปที่แกรนด์เอเซียเกรย์สัน ฉันต้องการสอบถามเขาดี ๆ หน่อย”
เกรย์สันยังคงตะลึงงันและดูไม่มั่นใจเล็กน้อย “คุณอยากให้ผมมัดเขาจริง ๆ เหรอครับ?”
แองเจลีนมองไปที่เกรย์สันอย่างดุดัน แล้วเธอก็ลดเสียงของเธอให้เบาลงและกระซิบว่า “มัดหลวม ๆ แล้วกัน”
เกรย์สันเข้าใจแล้ว “ครับ นายหญิงเซเวียร์”
ทีมภูตผีเจอผ้าฝ้ายเนื้อดีผืนหนึ่ง แล้วจึงมัดมือของเจย์ไว้ด้านหลังของเขา
และแล้ว… ก็เกิดเป็นความอึดอัดใจขึ้นมา
พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะปฏิบัติกับพ่อเลี้ยงของเขาด้วยความเคารพหรือปฏิบัติกับเขาในฐานะคนที่ทำความผิดพลาดอย่างร้ายแรงกันแน่
