ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 958
อย่าลืมว่า ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยรักกันมาก ๆ
จู่ ๆ เซ็ตตี้น้อยก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของเธอ “คุณคะ หนูขอเวลาครู่หนึ่งนะคะ”
หลังจากนั้น เซ็ตตี้น้อยก็วิ่งลงไปยังชั้นล่างและทำชาเอิร์ลเกรย์ถ้วยโปรดของเจย์ให้เขาก่อนที่จะนำมันขึ้นมาชั้นบน
“คุณคะ ดื่มชาสักหน่อยนะคะ”
เจย์งงเล็กน้อยพร้อมกับยิ้ม “ขอบคุณนะ”
เจย์ยังคงตระหนักถึงสิ่งที่เขาทำอยู่ตรงนั้น หลังจากที่ดื่มชา เขาก็นั่งบนเก้าอี้เปียโนพร้อมกับมือเรียวทั้งคู่ของเขาวางบนแป้นงาช้าง เขาพูดว่า “ฉันคิดว่าฉันจะลองเล่นเพลง
Red Spider Lily นี่”
เซ็ตตี้น้อยดีใจมาก “เยี่ยมไปเลยค่ะ”
เจย์หลับตา ท่วงทำนองที่คุ้นเคยกำลังเล่นในหัวของเขา
บางทีมันอาจเป็นเพราะความจำที่พิเศษของเขาที่เขามีเนื้อเพลงทั้งหมดถูกจดจำในความคิด
บางทีมันอาจเป็นความทรงจำที่ห่างเหินที่นำทางมือของเขา ทำให้เขาเล่นทั้งเพลงได้อย่างไหลลื่น
เซ็ตตี้น้อยปรบมือให้กับเขา “คุณคะ คุณเล่นเพลงนี้ได้ดีมากเลย”
เมื่อเจย์เล่นเพลง Red Spider Lily ท่วงทำนองหนักแน่นและเต็มเปี่ยม ฟังดูมั่นใจและสง่างาม
มันเป็นครั้งแรกที่เซ็ตตี้น้อยได้ยินพ่อของเธอเล่นเพลงนั้น เธอเปล่งเสียงออกมาว่า “เพราะงั้น นี่คือวิธีที่ควรเล่นเพลง Red Spider Lily เหรอคะ?”
เจย์ยิ้ม “ทุกคนมีการตีความเพลงนี้ในแบบของตัวเอง ฉันคิดแบบนั้นเนื่องจากมันเป็นเพลงรัก มันก็ควรมีความั่นคงและเข้มงวดตามคำมั่นสัญญา”
เมื่อเขาพูดเช่นนั้น เขาก็หัวเราะกับตัวเอง “หนูยังเด็ก เพรางั้นหนูอาจจะไม่รู้ความหมายที่แท้จริงของเพลงนี้ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำไมหนูไม่สามารถดึงอารมณ์ที่ซื่อสัตย์และหนักหน่วงในเพลงออกมาได้ แต่ยังไงก็ตาม หนูก็เล่นได้ดีมากด้วยอายุเท่านี้”
เซ็ตตี้น้อยตอบกลับว่า “หนูรู้ค่ะ คุณแม่ของหนูบอกว่าเธอเขียนเพลงนี้ให้กับคุณพ่อ คุณแม่สารภาพรักกับคุณพ่อผ่านเพลงนี้ เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณแม่อาจจะอยู่ในเมืองที่พลุกพล่านหรือความโดดเดี่ยวของชีวิตหลังความตาย คุณแม่ก็จะไม่เลิกรักคุณพ่อของหนู”
มีรอยยิ้มในแววตาของเจย์
ความรู้สึกอ่อนไหวเล็ดลอดจากสายตาของเขา
เป็นครั้งแรกที่เขาได้พัฒนาความรู้สึกต่อผู้หญิงที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
เขาอยากที่จะเจอเธอ เขาอยากเจอหญิงที่รักคนนั้นที่แม้แต่โลกก็ไม่สำคัญ
เจย์มองไปรอบ ๆ แต่เขาก็ไม่เห็นรูปสักรูปของผู้หญิงคนนั้น เขารู้สึกท้อแท้เล็กน้อย
“คุณพ่อของหนูโชคดีมาก ๆ ที่มีคุณแม่ของหนูนะ” เจย์กล่าว
เซ็ตตี้น้อยท้าวคางและพูดกับเขาดูตาที่เป็นประกายว่า “แต่คุณแม่บอกว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับเธอคือการได้อยู่กับคุณพ่อของหนูค่ะ”
ความปรารถนาอย่างหนึ่งผุดขึ้นภายในตัวของเจย์
ทุกคนบนโลกคงต้องการความที่บริสุทธิ์เช่นนั้น
จู่ ๆ เขาก็นึกถึงภรรยาของเขามาริลีนและคิดว่าพวกเขาดูเหมือนคู่รักมากแค่ไหน แต่ลึก ๆ แล้ว พวกเขาถูกทำให้พลัดพรากจากกัน เขารู้สึกขายหน้าและละอายใจกับตัวเอง
เขาไม่เหมาะที่จะเป็นสามี
มาริลีนบอกเขาว่านับตั้งแต่อุบัติเหตุนั่น เขาจะอยู่ให้ห่างจากเธอ บางครั้ง เขาก็รู้สึกรังเกียจในตอนที่เธอสัมผัสเขา
เขารู้ว่ามันผิด ในหลาย ๆ ครั้ง เขาอยากจะชั่งใจและทำตัวให้ดี แต่ในแต่ละครั้งที่มาริลีนเข้าใกล้เขา เขาจะรู้สึกถึงความต้องการที่ควบคุมไม่ได้ที่จะขับไล่เธอไป
หลังจากเวลานานวันไป ความสัมพันธ์ของเขาก็เริ่มหวานขึ้น
แน่นอน ชายที่เห็นแก่ตัวและไม่มีความรับผิดชอบอย่างเขาไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างแม่ของเซ็ตตี้น้อย
เขารู้ตัวว่าความคิดของเขาเริ่มไปไกลและตัวสั่น ความคิดที่หยาบคายเกี่ยวกับคุณแม่ของเซ็ตตี้นั้นเข้ามาในหัวของเขาแบบนั้นได้อย่างไร?
ขณะที่เจย์และเซ็ตตี้น้อยกำลังพูดคุยกัน เขาก็ได้รับข้อความจากทอมมี่ชาวประมง ‘เบน นายควรมาที่นี่โดยเร็ว พวกชาวประมงหน้างานกำลังมีปัญหา”
“เซ็ตตี้ วันนี้เราควรพอแค่นี้นะ” เจย์กล่าวขณะที่ลุกขึ้นจากที่นั่ง
