ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 960
ผู้หญิงคนนี้คือราชินีของเหล่านางปีศาจ สำหรับกฏที่ว่าผู้ชายห้ามแตะต้องผู้หญิง อาจจะมีเธอแค่คนเดียวที่เป็นข้อยกเว้น
แองเจลีน “…”
แองเจลีนโกรธ ดังนั้นเธอจึงตะคอกใส่เกรย์สัน “เกรย์สัน ตาบอดรึไง? นายไม่เห็นรึว่าสองคนนี้กำลังยั่วโมโหท่านประธานของนายอยู่? ลากพวกเขาออกไปสิ!”
เกรย์สันมีสีหน้าที่แย่ เขาเดินไปหาเจย์และพูดกับเขาอย่างเป็นกันเอง “คุณครับ วันนี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดี ถ้ามีเรื่องอื่นอีก ผมแนะนำให้คุณมาวันพรุ่งนี้อีกครั้งนะครับ”
เจย์ตอบกลับว่า “มันต้องเป็นวัยหมดประจำเดือนของเธอแน่ที่เธออารมณ์ไม่ดีในทุก ๆ วันแบบนี้”
แองเจลีนซีด “นายคิดว่าเพราะนายมีหน้าตาแบบนั้นแล้วฉันจะไว้ชีวิตนายงั้นเหรอ?”
เจย์หน้าซีด
เขารู้ว่าแองเจลีนมองเขาเป็นเทพอโดนิสสักอย่างที่ผลักไสได้ นี่คือความอัปยศโดยตรงสำหรับชายที่มีอำนาจอย่างเจย์
เกรย์สันเห็นว่าทั้งคู่กำลังจะปะทะกันในการต่อสู้อย่างเต็มรูปแบบ ดังนั้นเขาจึงรีบแยกสถานการณ์ เขาพูดกับเจย์ด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรว่า “คุณปิแอร์ ฮาเนสปลอมแปลงข้อมูลประจำตัวของเขา เพราะงั้นจึงมีปัญหาเรื่องการกำกับดูแลหน้างาน ชาวประมงคนอื่น ๆ อยู่ข้างในก็เพื่อช่วยสืบสวน ไม่ใช่เพราะท่านประธานอยากที่จะขังพวกเขาไว้ที่นั่นโดยไม่มีสาเหตุ”
เมื่อเจย์ได้ยินเช่นนั้น เขาก็มองแองเจลีนอย่างสงสัย
มันชัดเจนว่าแองเจลีนรู้สึกขุ่นเคืองเขาที่ทำให้เธอรู้สึกแย่ ดังนั้นเธอจึงโกรธในทุก ๆ ครั้งที่เธอเห็นเขา เธอมักจะอยากเอาคืนเขาอยู่เสมอ
“เกรย์สัน ไปทักทายกับคนที่สถานีตำรวจหน่อย ปล่อยให้พวกเขาขังพวกชาวประมงงั่งนั่นไว้จนกว่านรกจะเยือกแข็ง จนถึงตอนนั้น อย่าปล่อยพวกมันออกมา”
เจย์มองแองเจลีนอย่างตะลึงงัน “เธอมันอ่อน!”
แองเจลีนย้อนว่า “นายยังไม่ได้ชี้แจงข้อเท็จจริงก่อนที่จะสอบสวนฉันเลย เพราะงั้นนี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่นายจะได้”
ทอมมี่น้ำตาคลอ “ท่านประธานหญิงครับ ได้โปรดเมตตาและปล่อยพวกเขาไปเถอะครับ พวกเราชาวประมงใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก กลับไปที่บ้านเราก็ได้เงินไม่พอ ตอนนี้การที่พวกเราจากบ้านมาทำงาน เราอยู่ในความวุ่นวายนี้แล้ว พวกเขาทุกคนถูกขังก่อนที่จะได้ทำงานอะไรหรือได้เงินเงินเลย ฮืออ ฮือออ…”
แองเจลีนรู้สึกขมขื่นในใจหลังจากที่ฟังเรื่องน่าเศร้าของทอม
นี่คือความยากลำบากของชีวิตของชาวประมงอย่างนั้นรึ?
เจย์พูดกับทอมมี่ว่า “อย่าร้อง ไม่มีประโยชน์ที่จะร้องไห้ต่อหน้าสัตว์เลือดเย็น”
เจย์หันหลังเดินจากไปขณะที่พูดเช่นนั้น
แองเจลีนส่งเสียงออกมา “หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”
เจย์มองกลับหลังและจิกตาให้กับแองเจลีนด้วยสายตาที่ชั่วร้าย
“อะไรเหรอ? คุณจะสร้างปัญหาให้พวกเราเพิ่มรึไง?”
แองเจลีนตอบกลับว่า “นายจะไม่ช่วยพวกชาวประมงหรือไง?”
เจย์ตอบกลับอย่างปกติ “ตัวฉันไม่ได้มีไว้ขาย”
แองเจลีน “…”
“ใครอยากได้ตัวนายกัน? ฉันก็แค่ถามว่านายอยากให้ชาวประมงอยู่ทำงานรึเปล่า”
เจย์มองแองเจลีนด้วยความรอบคอบและระมัดระวังมาก
ทอมมี่พยักหน้าหลายครั้ง “ท่านประธานหญิงครับ คุณจะยอมให้พวกชาวประมงอยู่ทำงานเหรอครับ?”
แองเจลีนตอบกลับว่า “มีหน้างานของฉันที่ต้องการคนงาน ยังไงก็ตาม ชาวประมงพวกนี้ก็รับมือยาก ถ้านายอยากให้พวกเขาทำงานที่นี่ ฉันมีหนึ่งเงื่อนไข”
เจย์หรี่ตา
แองเจลีนรู้ว่าความคิดของเขากำลังออกนอกทาง ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “นายจะต้องอยู่ดูแลพวกเขา ถ้าเกิดปัญหากับพวกเขา นายจะต้องเป็นคนรับผิดชอบ”
ทอมมี่ดีใจมาก “ถ้าอย่างงั้น เราก็จะไม่เสียงานของเราไป”
