ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 965
แองเจลีนรีบปิดไมค์ของโทรศัพท์และมองเจย์อย่างรู้สึกผิด
สายตาของเจย์มีร่องรอยของการเยาะเย้ย
แองเจลีนรู้ว่าเรื่องโกหกของเธอถูกเปิดโปง ดังนั้นเธอจึงไม่ปิดมันต่อไป
“ฉันจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้” เธอพูดใส่โทรศัพท์
เจย์โบกมือให้กับเธออย่างสง่างามและทั้งหมดที่เขาพูดกับเธอก็คือ “คุณออกไปจากนี้ตอนนี้ก็ได้นะ”
แองเจลีนมองเขาอย่างเกรี้ยวกราด “เฮ้ ฉันช่วยนายเมื่อคืนนี้ นายไม่มีอะไรจะพูดกับฉันหน่อยเหรอ?”
เจย์เงยหน้าและแววตาสีดำและทรงเสน่ห์เบิกกว้างยิ่งกว่าท้องฟ้ายามราตรี ไม่มีใครรู้ได้ถึงความรู้สึกของเขา
“ถ้าคุณอยู่ให้ห่างจากผม ที่จริงแล้ว ผมจะขอบคุณยิ่งกว่า” เขาบ่น
แองเจลีนโกรธ “สารเลวเอ๊ย! ไม่มีสำนึกเลยรึไง? ถ้าฉันไม่ช่วยนายไว้ ศพของนายน่าจะนอนตากแดดให้ทุกคนได้เห็นไปแล้ว”
เจย์ย้อนว่า “มันก็ดีกว่าที่ปล่อยให้คนคิดว่าผมกำลังถูกคุณกักตัวไว้”
ในความเป็นจริง เธอทำให้เขาวุ่นวายมากโดยการเข้าไปใกล้เขา
เขาเป็นชายที่ภูมิใจที่ให้ความสำคัญของชื่อเสียงตัวเองมากกว่าสิ่งอื่นใด เขาจะยอมให้ตัวเองถูกผู้หญิงร่ำรวยขังเอาไว้ได้อย่างไร?
เจย์สังเกตเห็นว่าแองเจลีนเงียบไป เขาคิดว่าเธอกำลังคิดเรื่องการกระทำและไตร่ตรองถึงมโนธรรมของเธอ
กลับกัน แองเจลีนเดินเข้ามาหาเขาและพูดด้วยความมั่นใจว่า “พี่เบน ฉันจะทำให้นายรักฉันสักวันหนึ่ง มากกว่าชื่อเสียงชีวิตของนาย”
เจย์อึ้งกับความมั่นใจและความดื้อรั้นของเธอ
หลังจากที่แองเจลีนกล่าวเช่นนั้น เธอก็หันหลังจากไป
เมื่อพยาบาลเข้ามาในห้องเพื่อมอบยาให้กับเจย์ เธอก็เห็นเขานอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาที่ซีดเผือด ดูเหมือนว่าข้าวต้มจะไม่ถูกแตะเลย
ความอยากอาหารของเขาถูกทำให้เสียไปท่ามกลางความโกรธ ทั้งหมดก็เป็นเพราะแองเจลีน
พยาบาลคนนั้นยังคงแหย่เขาว่า “คุณต้องมีความสุขและโชคดีจริง ๆ ที่มีท่านประธานถูกใจคุณแบบนี้”
เจย์คิดที่จะตายด้วยในตอนนั้นด้วยซ้ำ
“เธอเป็นคนดียังไงเหรอ?”
ในตอนที่พยาบาลคนนั้นเอ่ยถึงประธานเซเวียร์ ตาของเธอก็เป็นประกายเหมือนดวงดาว “ท่านประธานดูดี และมีรูปร่างที่ยอดเยี่ยม โดดเด่นด้วยตัวเองอยู่ข้างนอกนั้น และทำอาหารได้เองเมื่อกลับบ้าน ธุรกิจของเธอก็เติบโตทุกที่ เพราะงั้น เธอจึงมีส่วนสนับสนุนเศรษฐกิจของประเทศ เธอเป็นสินทรัพย์ของครอบครัวและประเทศ เธอชอบคุณด้วยหัวใจทั้งหมดที่ให้ได้ เพราะงั้นคุณถึงโชคดี”
เจย์ขมวดคิ้วหนักขึ้น เขาจ้องพยาบาลคนนั้น “แต่เธอไม่ใช่สเป็คของผม”
พยาบาลคนนั้นมีรอยยิ่มที่มีเลศนัยบางอย่าง “คุณมีทรัพยากรทุกอย่างที่จะสร้างโอกาสให้กับคุณ เพราะงั้น คุณก็ทำแบบนั้น แต่อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะ”
จากนั้น พยาบาลคนนั้นก็หยิบรีโมทมาเปิดโทรทัศน์และจงใจเปลี่ยนเป็นช่องของแกรนด์ เอเซีย
“ถ้าคุณเบื่อ คุณดูโทรทัศน์ก็ได้นะคะ”
เจย์มองหน้าจอด้วยสีหน้าที่เบื่อหน่าย
ห้องประชุมใหญ่กว่าโรงภาพยนต์และมีคนเกือบ 1,000 อยู่ที่นั่น ทุก ๆ คนสวมสูทผูกเน็คไท พวกเขาแต่ละคนสวมชุดสีทึบ
เจย์ไม่เจอเงาของผู้หญิงคนหนึ่งที่ไหนได้เลย
ประธานยังไม่มาปรากฏตัว ดังนั้น บรรดาผู้ชายในห้องประชุมก็ฉะกันในหมู่พวกเขาเอง ภาพนั้นดูเกินควบคุมเล็กน้อย
