ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 968
หลังจากที่เจย์กินอาหารเสร็จ แองเจลีนก็โยนเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารและถ้วยลงถังขยะ จากนั้นเธอก็นั่งตรงหน้าเขา สายตาของเธอค่อนข้างเพ้อฝันราวกับว่าเธอกำลังจ้องสัตว์เลี้ยงของตัวเอง
“ระบบการย่อยอาหารของนายไม่ได้สุขภาพดีขนาดนั้น เพราะงั้นนายต้องจำไว้ด้วยว่าต้องกินข้าวตรงเวลา อย่ากินตามใจตัวเอง” เธอบ่น
เจย์จ้องเธอด้วยท่าทีที่ไม่พอใจ
มันอาจจะเป็นเพราะเขาห่วงเรื่องของเทมเพส ดังนั้น แม้แต่การขมวดคิ้วของเขาก็บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมด
จู่ ๆ แองเจลีนก็เอื้อมสัมผัสคิ้วของเขา เธอกล่าวอย่างอ่อนโยน “นายมีบางอย่างในใจใช่ไหม?
เจย์ตอบกลับอย่างปากร้าย “ถ้าคุณอยู่ให้ห่างจากผม ผมก็จะไม่มีอะไรในใจ”
แองเจลีน “…”
“ถ้ามีเรื่องแย่ ๆ เกี่ยวกับตัวฉัน ฉันจะพยายามอย่างที่สุดที่จะทำให้ดีขึ้น” เธอกล่าวพลางกัดฟันและฝืนยิ้มออกมา
เจย์เกลียดท่าทีที่เสแสร้งและอ่อนหวานของเธอ
“งั้นคุณก็กลับไปในท้องแม่และเกิดใหม่สิ” เขากล่าวอย่างโหดร้าย
แองเจลีนเดือดดาล เธอยกแขนขึ้น…
“นายวอนเอง ใช่ไหม” เธอกัดฟันด้วยความโกรธ
เจย์มองที่มือของเธอ คิดว่าไม่มีทางหนีจากตบที่เขากำลงจะโดนได้ เขาไม่คิดว่าแองเจลีนจะไม่ตั้งใจที่จะทำแบบนั้น ในที่สุด แขนของเธอก็กลับไปที่ข้างตัวขณะที่เธอข่มความโกรธไว้
เธอพึงพำอย่างไม่พอใจว่า “นายก็แค่เอาเปรียบฉันที่ทำดีกับนาย เพราะงั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมนายทำตัวหยาบคายมาก”
แองเจลีนเดินไปยังประตู
จู่ ๆ เจย์ก็เรียกเธอว่า “คุณเซเวียร์…”
แองเจลีนซัดและหน้าของเธอบูดบึ้ง แต่เมื่อเธอได้ยินเสียงที่อ่อนโยนของเขา รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธออีกครั้ง
“ฮะ?” เธอหันหลังและยิ้ม
เจย์มีสีหน้าเหมือนท้องผูก ปากของเขาขยับขณะที่ริมฝีปากของเบ้ เขาไม่พูดคำไหนออกมาเลย
แองเจลีนเดินกลับไปหาเขา “นายมีบางอยากจะถามฉันใช่ไหม?” เสียงของเธออ่อนโยน แต่ก็ยังมีนัยของความกังวล เธอดูไม่เหมือนขุนนางหรือหญิงผู้สูงศักดิ์เลย
เจย์ไม่รู้ว่าทำไม แต่คำว่า ‘ขอร้อง’ ไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมของเขาเลย แต่เขาก็ถามอย่างระมัดระวีง “ช่วยผมหน่อยได้ไหม?”
หลังจากที่เขากล่าวเช่นนั้น เขาก็เสียใจกับการกระทำของเขาและเสียใจกับมันอย่างมาก
แน่นอนว่านางมารร้ายคงจะไม่พลาดโอกาสที่จะทำให้เขาขายหน้า
แองเจลีนดูกังวล เธอถามเขาอยากจริงจัง “ว่ามาสิ”
เจย์มองเธอด้วยความประหลาดใจ สายตาที่กังวลของเธอทำให้เขาลืมเรื่องทุกอย่างไป
“ฉันมีน้องชายคนหนึ่งที่บ้าน แต่ตอนนี้เขาเป็นอัมพาตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ภรรยาของผมโทรหาผมวันนี้และบอกว่าอาการของเขากำลังแย่ เพราะงั้น ผมกำลังคิดว่าจะพาเขามาที่โรงพยาบาลแกรนด์ เอเซีย…”
สีหน้าของแองเจลีนเริ่มแย่ เขากล้าดียังไงถึงเรียกผู้หญิงคนอื่นว่าภรรยาของเขา? เธออิจฉาจนเธอรู้สึกข่มขื่นข้างใน
เจย์หยุดพูดเมื่อเขาเห็นท่าทีแบบนั้นบนหน้าของเธอ
“ผมขอโทษ” เขารู้สึกว่าเขากำลังจะสร้างปัญหาให้กับเธอด้วยคำขอนั้นเท่านั้น
แองเจลีนดึงสติ เธอรู้ตัวว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะอิจฉา
“เอาที่อยู่มาให้ฉันและฉันจะจัดการส่งรถพยาบาลไปในทันที” แองเจลีนกล่าว
เจย์จ้องเธอเขม็ง
เธอจะช่วยเขาทั้งอย่างนั้นงั้นเหรอ?
ไม่มีความละอายและไม่มีเงื่อนไขเลยรึ?
