ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 991
ทันทีที่เขาปล่อยเธอ มือของหญิงสาวก็เริ่มขยับยุกยิกอีกครั้ง
เจย์ลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บปวด “แองเจลีน เซเวียร์!” เขาคำรามอย่างเดือด
แองเจลีนตกใจมากกับรังสีของเขา
“ผมเป็นโรคกลัวเชื้อโรค ผมไม่ชอบเวลาคนอื่นมาสัมผัสเนื้อตัวผม” น้ำเสียงของเจย์อ่อนลง
แองเจลีนรวบรวมความกล้าและสัมผัสที่บาดแผลบนสะบักไหล่ของเขาพลางถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากที่มั่นใจว่ามันเป็นเพียงแค่แผลตื้น ๆ
จากนั้นเธอก็เติมหม้อน้ำอุ่นและสั่งให้เขาถอดเสื้อออก “ถอดเสื้อออก ฉันจะเช็ดหลังให้”
เจย์ไม่ขยับขณะที่สัมผัสของความสิ้นหวังแผ่ซ่านไปทั่วดวงตาดุจเหยี่ยวของเขา “แองเจลีน เซเวียร์ นี่คุณมีความคิดที่จะรักนวลสงวนตัวระหว่างชายหญิงบ้างไหม?”
แองเจลีนพูดว่า “ก็แน่นอนว่า หมอคงไม่มีความคิดที่จะสงวนระหว่างเพศในตอนที่พวกเขาช่วยเหลือผู้ป่วยหรอกนะ”
“แต่คุณไม่ใช่หมอนะ” เจย์ส่งเสียงอย่างเดือดดาล
“ครั้งหนึ่งฉันเคยทำงานในฐานะพยาบาลที่โรงพยาบาลแกรนด์
เอเซีย แผลของนายน่ะ มันตื้น และฉันก็รักษาได้” แองเจลีนกล่าวด้วยความไม่พอใจอันชอบธรรม
เจย์แหย่ว่า “คุณเป็นประธานของแกรนด์ เอเซียและคุณทำงานในฐานะพยาบาลมาก่อนงั้นเหรอ? นี่ฟังดูน่าขำเหมือนเรื่องที่คุณบอกว่าคุณอยู่ในสลัมก่อนที่จะเรืองอำนาจเลยนะ!” เขาไม่เชื่อเธอเลย
“หลังจากที่เสียโฉมจากการตกตึก หน้าของฉันก็เหมือนกับผีและนั่นก็ทำให้ผู้คนหวาดกลัว ฉันก็เลยใส่หน้ากากและซ่อนตัวในแกรนด์ เอเซียในฐานะพยาบาล” แองเจลีนกล่าวด้วยท่าทีที่สดชื่น
ตกตึก?
เจย์รู้ว่าเธอได้ทำศัลกรรมพลาสติก แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเหตุผลที่แสนเจ็บปวดเช่นนี้
เขาคิดว่าเธอพยายามที่จะสวยดูน่าประทับใจ
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาปวดใจกับเธอหลังจากที่รู้ถึงสิ่งที่เธอพบเจอมา
แองเจลียืนกรานที่จะถอดเสื้อของเขา ยิ่งเขาพยายามจะหยุดเธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเข้าใกล้เขามากเท่านั้น
กลิ่นหอมจากหญิงสาวทักทายจมูกของชายหนุ่ม และสายตาที่เหมือนกับเหยี่ยวของเจย์ก็เต็มไปด้วยความไร้หนทาง
เพื่อที่จะเลี่ยงสถานการณ์ที่น่าอายเช่นนี้ เจย์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากยอมจำนน
แองเจลีนถอดเสื้อยืดของเขา ร่างกายเซ็กซี่ มีเสน่ห์ เพรียวบางและไร้ที่ติของเขาก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของเธอแบบใกล้มาก ร่างกายที่ไร้ไขมันส่วนเกิน และเส้นขนของร่างกายอันสมบูรณ์แบบของเขาอาจจะกล่าวได้ว่าเป็นผลงานชิ้นเอกจากพระเจ้า
แองเจลีนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย
รูปหัวใจสีแดงสองดวงก็เริ่มประกายขึ้นในดวงตาของเธอ
ควันดำมืดได้พวยพุ่งบนหัวของเจย์ “อย่าคิดที่จะมองเชียว” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงที่ขุ่นเคือง
แองเจลีนบ่นพึมพำว่า “มันจะเสียของรังสรรค์จากพระเจ้าที่นายมีร่างกายแบบนี้แต่ก็ไม่ยอมให้คนอื่นมองไม่ใช่รึไง?”
เจย์จ้องเธออย่างเกรี้ยวกราด “คุณเองก็มีเรือนร่างที่งดงามไม่ใช่เหรอ? คุณอยากจะออกไปวิ่งแก้ผ้าข้างนอกสักสองสามรอบไหมล่ะ? นั่นก็เป็นการเสียรังสรรค์จากพระเจ้าเหมือนกัน ถูกไหม?”
แองเจลีนรู้สึกขายหน้าหลังจากการยอกย้อนของเจย์
เธอเงียบไปในทันทีและบีบผ้าเช็ดหน้าให้แห้งขณะที่เช็ดรอยเลือดบนหลังของชายหนุ่มอย่างอ่อนโยน
มือของเธอจะสัมผัสกับหลังของเขาเป็นครั้งคราว ส่งประจุไฟฟ้าไปยังหลังของเขาในทันที
แม้เขารู้ว่ามันเป็นเพียงการสัมผัสโดยไม่ตั้งใจ เขาก็ยังคงหน้าบูดบึ้งอยู่ดี
สัมผัสของเธอไม่ได้ทำให้เขาหงุดหงิด มันแย่กว่านั้น ที่จริงแล้วเขาชอบมันเล็กน้อย
นั่นก็ยิ่งทำให้เขาโกรธ!
หลังจากที่แองเจลีนเช็ดหลังของเขาเสร็จแล้ว เธอก็หยิบครีมรักษาที่เธอพกมาด้วยในกระเป๋าถือและใช่ปลายนิ้วทาครีมลงบนแผลของเขาอย่างอ่อนโยนเนื่องจากไม่มีสำลีก้าน
เธอทำมันอย่างอ่อนโยนมาก ๆ
อย่างไรก็ตาม คำพูดที่ออกมาจากปากของเธอดูหยาบและข่มขู่ “บอกฉันมาว่าไอ้สารเลวตัวไหนที่ใช้มีดแทงนาย? รอดูฉันขุดบรรพบุรุษของมันชึ้นมาเฆี่ยนได้เลย!”
“บรรพบุรุษของเขาเกี่ยวอะไรด้วย?” เจย์ยิ้มเล็กน้อย
แองเจลีนกัดฟันและพูดว่า “มันเป็นความผิดของพวกเขาที่ให้กำเนิดไอ้โง่สารเลวนั่นไงล่ะ”
