ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1028
เจย์จ้องแองเจลีนอย่างกวนโทสะ “นี่คุณขู่ผมเหรอ?”
มีแววความรู้สึกผิดฉายผ่านดวงตาของแองเจลีน
แต่เมื่อคิดว่าเขาต้องบริการรับใช้มาริลินที่บ้าน คลื่นความหึงหวงก็โถมใส่เธอ
เขาต้องบริการมาริลินตอนกลางคืนแล้วมาบริการเธอตอนกลางวันสิ!
แบบนี้ถึงจะเท่าเทียม!
“ก็ถ้าขู่แล้วจะทำไม?” แองเจลีนกล่าว
ดวงตาเจย์ดำทะมึน “ผมยอมให้เทมเพสตายโดยที่ยังเหลือศักดิ์ศรีอยู่ ดีกว่าจะต้องอยู่แบบอับอาย”
แองเจลีน “…”
เสียงเธออ่อนลงและความตึงเครียดบนสีหน้าก็จางลง เธอใช้น้ำเสียงประนีประนอม “แล้วคุณอยากทำอะไร?”
“ผมจะไปทำที่แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์”
แองเจลีนมองเขาอย่างฉุนเฉียว
ห้องประธานอยู่ที่ชั้นเก้า
แต่ห้องแผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์อยู่ที่ชั้นหก
พวกเขาอยู่ห่างกันตั้งสามชั้น
นี่หมายความว่า ถ้าเธอต้องการจะพบเขา เธอต้องลงไปใช่ไหม?
เมื่อแองเจลีนเห็นใบหน้าดื้อดึงของเจย์ เธอก็รู้สึกใจอ่อนยวบ แม้จะไม่เต็มใจแต่เธอก็เรียกเกรย์สันมาแล้วสั่ง “พาเบ็นไปที่แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์”
เจย์ยังไม่จากไปในทันทีแต่ยังยืนอยู่เหมือนมีบางอย่างที่อยากพูด
แองเจลีนมองเขาอย่างขมขื่น “มีอะไรอีกไหม?”
“ผมอยากได้บ้านที่เป็นสวัสดิการของพนักงาน”
แองเจลีนหยิบซองจดหมายขึ้นมาจากลิ้นชักและส่งให้เขา “นี่สำหรับคุณ”
เจย์รับซองมาและสัมผัสได้ว่ามีบัตรหลายใบอยู่ในนั้น อาจจะสำหรับน้ำและไฟของบ้านพัก
ตอนนั้นเองเจย์ถึงจากไป
แองเจลีนมองแผ่นหลังสูงสง่าชวนหลงใหลของเขา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นในแววตา
บ้านที่เธอให้เขาเป็นวิลล่าชั้นเดียว อยู่ในหมู่บ้านติดกับฮอไรซัน คัลเลอร์ ระเบียงบ้านของเขาอยู่ตรงข้ามกับวิลล่าของเธอที่ฮอไรซัน คัลเลอร์พอดี
และบ้านก็ห่างกันเพียง 100 เมตร ดังนั้นพวกเขาก็จะมองเห็นกันได้บ่อย ๆ
เธอก็จะสามารถแอบดูเขาได้ตอนนั้น
‘ฮ่าฮ่าฮ่า’
เกรย์สันพาเจย์เดินชมเพื่อให้เขาปรับตัวเข้ากับที่ทำงานที่แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์
แม้ว่าพนักงานของแผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์จะเป็นพวกวิศวกรและเป็นพวกผู้ชายพูดน้อย แต่เมื่อมีของประหลาด ๆ โผล่มาพวกเขาก็สามารถหยาบคายได้อย่างมากเหมือนกัน
เมื่อคนจากแผนกลอจิสติกส์ส่งคนมาที่แผนกรักษาความปลอดภัยทางไซเบอร์เพื่อทำความสะอาด พวกพนักงานก็เริ่มนินทา
“พวกเขาต้องจ้างพวกราชวงศ์หรือชนชั้นสูงมาแน่เลย ถึงปฏิบัติต่างไปขนาดนี้”
“ฉันสงสัยว่าเจ้าคนจากราชวงศ์หรือชนชั้นสูงเนี่ย น่าจะไปสะดุดตาคนหยิ่งทะนงแถมบ้าอำนาจแบบประธานเซเวียร์แนเลย”
“แล้วตกลงหมอนั่นเป็นใครกัน?”
ขณะที่พวกเขากำลังถกเถียงกันนั้น เจย์ก็เปิดประตูเดินเข้ามา เหมือนมีก้อนน้ำแข็งยักษ์ตกลงมาจากฟ้า เขาเปลี่ยนให้บรรยากาศในห้องทำงานเย็นเยียบทันที
“นายไม่คิดว่าหนาวไปหน่อยเหรอ?” พนักงานคนหนึ่งกอดอกห่อตัว
“มันรู้สึกเหมือนเมื่อหลายปีก่อนเลย นายว่าไหม?”
เกรย์สันทำเสียงดังเพื่อให้พวกเขาหยุดพูด “แค่ก แค่ก”
พนักงานทั้งหมดต่างพากันหันไปมองทางประตู เมื่อเห็นเจย์ยืนอยู่ข้างเกรย์สันทุกคนต่างอึ้งตะลึงงัน
ห้องทำงานที่มีเสียงซุบซิบหึ่งเมื่อกี้ ตอนนี้เงียบสนิทจนได้ยินเสียงเข็มตก
