ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1101
สตีเฟนมองเซร่าด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนหัวเราะอย่างชั่วร้าย “เธอพิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเป็นลูกสาวฉันจริง ๆ เธอนั้นทั้งอาฆาต เลือดร้อน บ้าคลั่ง แล้วก็ชั่วร้ายพอ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะรับเธอเป็นลูกสาว”
เซร่าอึ้งไป นี่มันเป็นตอนจบหักมุมแบบคาดไม่ถึงจริง ๆ
สตีเฟนบอก “ตระกูลเบลโดนพวกอาเรส เอนเตอร์ไพรส์กดหัวมานานหลายปีแล้ว แต่เราจะมีปัญญาทำอะไรได้ในเมื่อคนรุ่นหลังของตระกูลมีแต่พวกมือสมัครเล่น? เซร่า เธอมั่นใจไหมว่าจะสามารถล้มแกรนด์ เอเซียแล้วก็สร้างเบล เอนเตอร์ไพรส์ขึ้นมาใหม่กับฉันได้?”
มีความมุ่งมั่นทะเยอทะยานในดวงตาของเซร่า “ตลอดชีวิตของฉัน ฉันอยู่เพียงเพื่ออย่างเดียวเท่านั้น นั่นก็คือล้มแองเจลีนค่ะ คุณพ่อ”
สตีเฟนมองเห็นแววตามมุ่งมั่นที่ผุดขึ้นในดวงตาของเซร่าก่อนพูด “ฉันเคยได้ยินเรื่องเธอมาหมดแล้ว เธอพยายามจะเอาชนะแองเจลีน แล้วก็ต้องเสียพรหมจรรย์ไปอย่างไม่ตั้งใจตอนนั้น ฉันไม่โทษเธอหรอก ก่อนนี้ฉันก็แค่ทดสอบเธอ หวังว่าจะไม่ถือสา”
เซร่ายิ้ม “ไม่ค่ะ”
สตีเฟนพูด “ฉันได้ยินมาว่าแองเจลีนนั้นต้องทรมานจากอาการวิตกกังวลอย่างหนัก ถ้าเธอมีเรื่องสะเทือนอารมค์อาจจะส่งผลให้ตาบอดหรือเป็นอัมพาตได้”
“ส่วนเจย์นั้นก็ความจำเสื่อม นี่น่าจะเป็นโอกาสดีของเราที่จะเพิ่มรอยร้าวนี่ ตระกูลเบลจะต้องคว้าโอกาสที่สวรรค์มอบให้มาเพื่อล้มแกรนด์เอเซียและฟื้นเบล เอนเตอร์ไพรส์ให้รุ่งโรจน์อีกครั้ง”
เซร่าดีใจอย่างเหลือล้น เมื่อมีเบล เอนเตอร์ไพรส์คอยหนุนหลัง ไม่นานเธอจะต้องล้มแองเจลีนได้แน่
“ฉันพร้อมที่จะทำตามที่สั่งค่ะ คุณพ่อ”
“กลับไปที่ตระกูลเซเวียร์แล้วก็พยายามก่อเรื่องใหญ่ กวนน้ำให้ขุ่นเข้าไว้ อะไรก็ได้ที่ทำให้แองเจลีนเสียศูนย์ พอเธอหมดเรี่ยวแรงเธอก็จะทนไม่ไหวแล้วร่างกายก็จะทรุดหนัก ถึงตอนนั้นตระกูลเบลก็จะลงมือ”
ดวงตาของเซร่าเต็มไปด้วยความมั่นใจ “เข้าใจแล้วค่ะ คุณพ่อ”
คุณนายอาเรสรู้สึกโล่งใจในที่สุด เมื่อเห็นทั้งพ่อลูกเข้าใจกันได้
ที่ซีคามอร์ เอนเน็กซ์ เมืองนางแอ่น
หลังจากที่หายไปเจ็ดวันเจ็ดคืน จู่ ๆ เซร่าก็กลับมาที่ตระกูลเซเวียร์ ทำให้แอนไม่พอใจอย่างมาก
หล่อนชี้หน้าเธอแล้วตะคอกใส่ “แกไม่รู้จักบอกกล่าวอะไรเราบ้างเหรอไงก่อนจะเที่ยวออกไปไหนต่อไหนน่ะ? นี่แกยังเห็นฉันเป็นแม่อยู่ไหม?”
ดวงตาเซร่าแดงก่ำ “หนูต้องถามแม่ก่อนว่า แม่เคยทำเหมือนหนูเป็นลูกบ้างไหม?”
แอนพูดอย่างเกรี้ยวกราด “อ๋อ นี่แกรู้จักเถียงแล้วเหรอ? ฉันจะตีแกให้ตายเลย”
จากนั้นหล่อนก็หันไปรอบ ๆ มองหาไม้กวาดมาตีเซร่า
คุณหญิงเซเวียร์ส่ายหัวไปมา เธอกลัวว่าพวกเขาจะตีกัน “เข้าไปในครัวแล้วก็ช่วยพี่สะใภ้เธอเถอะ เซร่า”
เซร่าฮึดฮัดแล้วเดินเข้าไปในครัว
เชอร์ลีย์กำลังล้างผักอยู่ที่ระเบียงห้องครัว ไม่สนใจเซร่าเลยสักนิดเมื่อเธอเดินเข้าไปหา
ใบหน้างดงามของเซร่าบึ้งตึง “เห็นฉันแล้วไม่คิดจะทักทายกันเลยเหรอไงเชอร์ลีย์”
“ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ เซร่า” เชอร์ลีย์ตอบด้วยน้ำเสียงมึนตึง
เซร่าแค่นเสียง “ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่เชอร์ลีย์ เธอดูถูกฉันเพราะว่าแองเจลีนคอยหนุนหลังเธออยู่ใช่ไหมล่ะ?”
“ทำไมเธอถึงได้โง่นัก? แองเจลีนกับโจเซฟินรักกันเหมือนพี่น้อง เธอคิดว่าแองเจลีนจะทำดีกับเธอด้วยใจจริงเหรอไงหลังจากที่เธอแย่งผู้ชายของโจเซฟินไปแบบนั้น?”
เชอร์ลีย์พูดต่อ “เธอคอยยุแหย่ให้เราแตกคอกันใช่ไหมล่ะ? ถ้านี่เป็นวันที่ฉันได้พบแองเจลีน ฉันก็คงจะเชื่อเธอหรอก หึ แองเจลีนกับฉันอยู่ด้วยกันมาตั้งหลายปี เธอคิดว่าฉันไม่รู้เหรอไงว่าหล่อนเป็นคนยังไง?”
“หล่อนใจดี ถ่อมตัว กตัญญูแล้วก็ใจกว้างกับทุกคนรอบตัว ฉันขอแนะนำให้เธอไม่ต้องเสียเวลามากังวลแล้วก็หยุดคิดหาทางที่จะจัดการกับแองเจลีนซะดีกว่า หล่อนใจดีก็จริงแต่ไม่ได้เป็นไก่อ่อน ขี้ขลาดหัวอ่อน แล้วก็ไม่ใช่คนที่ยอมให้จูงจมูกได้ ถ้าเธอไปล้ำเส้นหล่อนรับรองว่าจบไม่สวยแน่”
เซร่ากัดริมฝีปาก “แล้วเธอเป็นใครกัน ถึงจะเที่ยวมาสั่งให้ฉันทำหรือไม่ทำอะไร?”
เซร่าชำเลืองมองไปทางขั้นบันไดชันที่อยู่ริมระเบียงด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏในแววตา ทันใดนั้นเธอก็ผลักเชอร์ลีย์ไปด้านข้าง ทำให้เสียหลักแล้วก็ตกไปจากระเบียง
“กรี๊ดดดดด”
ขณะที่เชอร์ลีย์กลิ้งตกบันไดหินแสนชันลงไปนั้น หัวของเธอก็ฟาดขั้นบันไดหินแข็ง ๆ ไปหลายต่อหลายที สำหรับคนที่ร่างผอมบอบบางเช่นเธอ มันเหมือนกับว่ากระดูกทั่วทั้งร่างเธอหักจนหมด
