ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1157
เวลาห้าวันที่จะมีการประชุมผู้ถือหุ้นในครั้งต่อไปตอนนี้ได้ผ่านไปแล้วสองวัน
แต่ว่าแกรนด์ เอเซียก็ยังหาทางออกให้กับปัญหาที่มีไม่ได้
สมาชิกของหน่วยภูตผีต่างก็ตามหาเจย์ไปทุกหนทุกแห่ง แต่ราวกับว่าเขาหายตัวไปในอากาศไม่เหลือร่องรอยใด จนพวกเขาตามหาตัวไม่เจอ
เจย์เป็นคนฉลาด หากเขาไม่ต้องการให้ใครหาตัวเจอแน่นอนว่าก็ไม่มีใครเจอสินะ?
แองเจลีนถอนใจอย่างหมดปัญญาก่อนเปิดผ้าห่มขึ้นขณะที่เธอพยายามขยับขา เธอกัดฟันแน่นพร้อมกับค่อย ๆ ขยับขาไปข้างเตียงละปล่อยให้ขาห้อยลงมา
เธออยากจะใช้พลังใจต่อสู้กับความเจ็บป่วยและบังคับตัวเองให้ยืนขึ้นได้อีกครั้งในเวลาสั้นที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
แต่เมื่อเธอลงจากเตียงได้สำเร็จ แองเจลีนก็ตระหนักได้ว่าร่างกายเธอตอนนี้อ่อนยวบเหมือนเป็นเยลลี่ สุดท้ายเธอก็ล้มลงนั่งกองอยู่กับพื้น
“แองเจลีน” เซย์นร้องเรียกเมื่อเขาถือกระติกน้ำเข้ามา เมื่อเขาเห็นแองเจลีนนั่งอยู่กับพื้น เซย์นก็โยนกระติกไปด้านข้างและเดินเข้าไปหาแองเจลีนก่อนอุ้มเธอขึ้น
แองเจลีนห้ามเขาไว้ “ไม่ต้องอุ้มฉันหรอก ปิดประตูด้วย ถึงฉันจะต้องคลานฉันก็จะคลานไปจนกระทั่งยืนเองได้”
เซย์นน้ำตาปริ่ม “ทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วย?”
แองเจลีนพูด “พี่ชาย ถ้าห่วงฉันจริงก็ออกไปเถอะ”
เซย์นหันหลังพร้อมน้ำตาไหลพราก
เขาได้ยินเสียงของล้มและเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของแองเจลีนดังอยู่ด้านหลัง
แองเจลีนพยายามอย่างมากที่จะเก็บกักอารมณ์และพยายามที่จะไม่สติแตก
เกรย์สันผลักประตูเข้ามาและเห็นแองเจลีนนอนอยู่บนพื้นขณะที่เซย์นยืนอยู่ด้านข้าง ไม่ทำอะไรทั้งนั้น
เกรย์สันรู้สึกโมโหมาก “เซย์น เซเวียร์ นี่คุณยังเป็นคนอยู่ไหม? ทำไมคุณถึงไม่ช่วยท่านประธานขึ้นมา?”
เซย์นเดินมาข้างหน้าและดึงเกรย์สันเข้ามาหา ทั้งสองต่างก็ยืนหันหลังให้กับแองเจลีนอยู่ เซย์นบอกว่า “อย่ามอง”
เกรย์สันรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น สีหน้าเขาแสดงให้เห็นความรู้สึกนับถือ
เขาผลักมือของเซย์นออกและพูดว่า “คุณเซเวียร์ เราเจอตำแหน่งของนายท่านอาเรสแล้วครับ”
แองเจลีนกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้น แต่เธอยิ้มเมื่อได้ยินข่าว “ช่วยฉันลุกขึ้นเร็ว”
เกรย์สันและเซย์นต่างก็รีบมาช่วยเธอ
แองเจลีนชี้ไปที่เขาทั้งคู่และเตือนว่า “อย่าหลุดปากอะไรเรื่องที่ได้เห็นไปล่ะ”
เซย์นและเกรย์สันต่างก็พยักหน้า
แองเจลีนถอนใจอย่างโล่งอกก่อนพูดเข้าประเด็น “เกรย์สัน เขาอยู่ที่ไหน?”
เกรย์สันตอบ “เขาตระเวนไปทั่วเมืองอิมพีเรียล เขาคงจะตามหาเรื่องราวในอดีต คนของเราเจอเขาเดินข้ามสะพานสายรุ้งจากนั้นเขาก็ไปที่เปปเปอร์รัซซี่”
แองเจลีนน้ำตาเอ่อคลอ “สะพานสายรุ้งเหรอ?”
พวกเขาทั้งสองต่างก็มีความทรงจำสวยงามที่สะพานนั่น การไปที่แห่งนั้นจะทำให้ความจำเขากลับคืนมาได้ไหม?
แต่แองเจลีนก็ได้สติกลับมาก่อนสีหน้าฉายแววกังวล “เปปเปอร์รัซซี่เหรอ?”
“ใช่แล้วครับ” เกรย์สันตอบอย่างกังวลใจเช่นกัน “เปปเปอร์รัซซี่เป็นบริษัทของพวกตากล้องปาปารัซซี่ที่ไม่มีจรรยาบรรณใด ๆ ข่าวต่าง ๆ ที่พวกเขาแพร่ออกมาก็เพราะว่ามีผลประโยชน์หรือได้ค่าจ้างเท่านั้น เมื่อก่อนท่านประธานอาเรสเกลียดบริษัทนี้มาก แต่ตอนนี้เขาไปที่นั่นเพื่อถามเกี่ยวกับอดีตของตนเอง ผมกลัวว่าเขาจะรู้บางอย่างที่เป็นผลเสียกับเรา”
สีหน้าแองเจลีนเคร่งเครียด “เกรย์สันมีบางอย่างที่คุณไม่รู้ เปปเปอร์รัซซี่นั่นเป็นของเบล กรุ๊ป พาฉันไปที่นั่นเร็ว”
“ครับ”
ที่เปปเปอร์รัซซี่
