“ เจ้าด่าข้า?” ใบหน้าของชายที่ดูดุร้ายเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันจากนั้นเขาก็ถามด้วยเสียงทุ้ม
“แน่นอน อยากให้ข้าพูดอีกครั้งไหม” เย่เฉินส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูด
“เจ้าเพียงแสดงเป็นคนใจกว้าง! ยังดีที่เจ้าอยู่ในเมืองลกเอี๋ยง มิฉะนั้น ข้าจะบอกเจ้าให้ว่าเจ้าจะถูกเหล่าคนที่แสร้งเป็นชื่นชมเจ้าในตอนนี้ทุบตีอย่างโง่เขลา!” ชายหน้าตาดุร้ายมองมาที่เย่เฉินด้วยท่าทางที่น่ากลัวและตะโกนออกมา
เมื่อเย่เฉินได้ยิน ดวงตาของเขาหรี่ลง และเจตนาฆ่าที่รุนแรงก็ปรากฏขึ้นในทันที
แต่ทันใดนั้นเสียงตบก็ดังขึ้น
“เจ้าก็กำลังเสแสร้งอยู่เช่นกัน ไสหัวไป ออกไปให้พ้นหน้าข้าเดี๋ยวนี้!”
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินออกไปด้วยรูปลักษณ์ที่ทรงอำนาจ และเขาก็กระทืบชายที่ดูดุร้ายและเตะมันอย่างรุณแรง
ชายที่ดูดุดันที่ล้มลงไปแสดงสีหน้าราวกับกินอึเข้าไปในทันที
“ใครกล้า…” เขาที่ล้มนอนอยู่บนพื้นรีบลุกขึ้นทันทีและตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวแต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที
“หลิว…เช้าหลิว…คือ…ท่านเอง…” ชายที่ท่าทางน่ากลัวดตกใจเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของชายหนุ่ม จากนั้นก็กล่าวออกมาอย่างตะกุกตะกัก
หลิวเชามองชายคนนั้นด้วยท่าทางเหยียดหยามและกล่าวว่า
“ออกไปให้พ้น! เจ้าดื่มเหล้าจนเมาแล้วยังกล้าที่จะรบกวนท่านเย่เฉิน ข้าให้เวลาเจ้าสิบนาทีออกจาลกเอี๋ยงไปซะ อย่าให้ข้าเจอเจ้าอีกไม่เช่นนั้นเจ้าได้ตายแน่ เจ้าคงรู้นะว่าข้าหมายถึงโลกไหน!”
“ข้า… ข้าจะไปเดี๋ยวนี้… ” ชายหน้าตาดุร้ายรับหันหลังกลับเข้าไปในฝูงชนแล้วหนีจากที่นี่ทันที
“เย่เฉิน ได้เจอกันซักที ให้ข้าแนะนำตัว ข้าชื่อหลิว…” หลิวเชามองทเย่เฉินและพูดอย่างกระตือรือร้น
เพียงแต่เย่เฉินขัดจังหวะเขาก่อนที่เขาจะพูดจบ
“การแสดงจบแล้ว?” เย่เฉินมองไปที่หลิวเชาและถามอย่างแผ่วเบา
ทันทีที่คำพูดของเย่เฉินจบลง ใบหน้าของหลิวเชนก็แข็งค้างทันที จากนั้นเขาก็ยิ้มและถามว่า: “ท่านเย่เฉินทำไมข้าไม่เข้าใจสิ่งที่ท่านพูด“
“ข้าเคยได้ยินคำพูดหนึ่ง อยากรู้มั้ยว่ามันคืออะไร” เย่เฉินยิ้มอย่างสนุกสนานแล้วถาม
“มันคืออะไร?” หลิวเชาพยายามทำหน้ายิ้มแย้มแล้วถามออกมา
“อย่าเถียงกับคนโง่ เพราะมันจะทำให้ปัญญาของเจ้าอยู่ระดับเดียวกับมัน แล้วซักวันเจ้าจะกลายเป็นไอ้โง่เหมือนมัน” เย่เฉินพูดอย่างสงบโดยไม่ได้มองดูหลิวเชาเลยและหันหลังกลับเดินไปที่ชั้นสองของโรงเตี๊ยม
หลิวเชามองไปที่ด้านหลังของเย่เฉินใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงและสีน้ำเงินดูน่าเกลียดเป็นอย่างมาก
“บัดซบ! ดีนะที่ข้ายังไม่ได้ทำอะไรจนถึงตอนนี้ มารดาเถอะ ไอ้โง่คนนั้นเพิ่งกระโดดออกมาอวดเบ่ง”
“แน่นอน เจ้าไม่ได้ยินที่เย่เฉินพูดเหรอ อย่าโต้เถียงกับคนงี่เง่า คำพูดของเย่เฉินนั้นตรงไปตรงมา เขายังไม่ยอมรับอีกหลังจากได้ยิน ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าขำจะตายอยู่แล้ว”
“เจ้าเด็กคนนั้นต้องการจะเข้าหาเย่เฉิน มหาเทพเย่เฉินกลับไม่สนใจ เขาต้องการทำให้มหาเทพเย่เฉินรู้สึกขอบคุณ จากนั้นก็ขอให้มหาเทพเย่เฉินติดตามเขา มารดาเถอะ แผนเจ้าหนูนี้ไม่เลวเลย ”
“แผนเขาร้ายกาจมาก แต่ท่านเทพผู้ยิ่งใหญ่เย่เฉินนั้นเก่งกาจเกินไป เขาสามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็วเจ้าหนูนั้นก็กลายเป็นไอ้โง่ไปเลย“
“มารดามันเถอะ ข้าเกือบโดนเจ้าหมอนั้นหลอกแล้ว ไอ้โง่นั่นแสดงละครได้ดีมาก”
เหล่าผู้คนที่มุงดูอยู่พูดคุยกันอย่างออกรส
“เย่เฉิน! หยุดเดี๋ยวนี้!” หลินเชาที่ได้ยินการสนทนาของผู้เล่นรอบๆ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่เย่เฉินด้วยท่าทางโกรธเกรี้ยว
ในขณะนั้นเองเย่เฉินก็หยุดเดิน และยกมือขวาขึ้นโดยไม่หันกลับมา จากนั้นเขาก็ค่อยๆยกนิ้วกลางขึ้น
“ พรึบ … ฮ่าฮ่าฮ่า … ”
“มารดามันเถอะข้าขำจะตายแล้ว“
เหล่าผู้ชมต่างพากันหัวเราะออกมาดังลั่น
“ไอ้โง่!” หลินเชาไม่สามารถทนได้อีกต่อไปเขาด่าออกมาอย่างรุนแรงจากนั้นก็หันไปทางเหล่าผู้นำ
โรงเตี๊ยมหยูเล่ย
“เย่เฉิน ในเมื่อเจ้าอยู่ที่นี่ ข้าจะบอกเรื่องหนึ่งให้เจ้าฟัง” ผู้นำของเหล่าผู้เล่นกล่าวขึ้น
“ มีอะไร?” เย่เฉินขดริมฝีปากอย่างดูถูกและเดินขึ้นชั้นบนต่อไป
“ เย่เฉิน!” ใบหน้าเหล่าผู้นำเปลี่ยนไปทันทีที่เห็นเย่เฉินไม่สนใจพวกเขา แล้วตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
อย่างไรก็ตามเย่เฉินก็ยังไม่สนใจเขาและยังคงขึ้นไปชั้นบน
“เย่เฉิน! เจ้าช่างกล้าหาญยิ่งนะ ข้าบอกให้เจ้าหยุด!” เสียงที่โกรธเกรี้ยวดังขึ้นอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม เย่เฉินยังคงไม่หยุดเดิน ผ่านไปได้ครึ่งทาง เขาก็มอบพลังแห่งนิ้วกลางให้เหล่าผู้นำของผู้เล่นอีกครั้งโดยไม่ได้มองย้อนกลับไป
“แก!” ผู้นำของผู้เล่นใบหน้าแข็งค้างแล้วตะโกนด้วยความโกรธ
“สหายเย่เฉินโปรดรอสักครู่” จู่ๆก็มีเสียงถอนหายใจดังขึ้นมา
เย่เฉินเลิกคิ้ว แต่ก็ยังไม่หยุด
“สหายเย่เฉิน! ท่านต้องจำไว้ว่าท่านเป็นคนเอเชียและเป็นประชาชนของประเทศนี้ ท่านอย่าได้ลืมนี้ก็เพื่อประโยชน์ของท่านเอง!”
คำพูดนี้ช่างปลุกเร้าความรู้สึก และยังแสดงถึงความชอบธรรมที่สร้างแรงบันดาลใจให้แก่ผู้คน
เย่เฉินถอนหายใจเมื่อได้ยินดังนั้น
เมื่อทุกคนคิดว่าเย่เฉินจะหยุดเดินและกลับลงมามาหารือเกี่ยวกับข้อมูลความลับของโลกแห่งเกมหรืออาจจะเข้าร่วมกองกำลังบางแห่ง
เย่เฉินยกมือขวาขึ้นและค่อยๆ กำหมัด ชูนิ้วกลางที่งดงามโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง
