ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 1213

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1213

วันต่อมาเจย์ก็ปลุกโจเซฟินขึ้นมาแต่เช้าก่อนสั่งนั่นนี่เธออีกมากมายจนหูชาก่อนที่จะจากไปอย่างไม่เต็มใจ

โจเซฟินล้มตัวลงนอนบนโซฟาและหลับต่อในชั่วพริบตา

เมื่อโจเซฟินรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกหน เธอก็ตกใจกลัวจนแทบเสียสติเมื่อเห็นว่านาฬิกาบอกว่าเวลาเก้าโมงเช้าแล้ว

แม่ครัวที่เจย์จ้างมานั้นยืนกดกริ่งหน้าประตูมากว่าสองชั่วโมงแล้ว แต่โจเซฟินไม่รู้ตัว เธอรีบพุ่งตัวไปเปิดประตูวิลล่าอย่างร้อนรนและให้แม่ครัวเข้ามา แม่ครัวรู้ว่าเวลาให้เตรียมอาหารเช้าของเธอเหลือไม่มาก ดังนั้นจึงรีบร้อนเข้าไปในครัวเช่นกัน

โจเซฟินพุ่งขึ้นไปในห้องนอนของแองเจลีนชั้นบนและผลักประตูเปิดออก เธอเห็นแองเจลีนลืมตานอนมองเพดานอยู่

โจเซฟินรีบเข้าไปหาและคุกเข่าลงข้างเตียงแองเจลีน เธอรู้สึกโทษตัวเองอย่างมาก “ฉันขอโทษจริง ๆ พี่แองเจลีน ฉันนอนหลับเพลินไปหน่อย”

แองเจลีนยิ้มและบอกว่า “ฉันก็เดาว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นแหละ”

“พี่แองเจลีน ทำไมไม่เรียกหาฉันล่ะ? ถ้าพี่ชายรู้ว่าเก้าโมงแล้วพี่ยังนอนอยู่บนเตียงแล้วไม่ได้ทานอาหารตามเวลา เขาต้องฆ่าฉันแน่ ๆ ฮือออ”

แองเจลีนลูบหัวเธอเบา ๆ ราวกับว่าเธอเป็นสัตว์เลี้ยง “เด็กโง่ ก็อย่าให้เขารู้สิ”

โจเซฟินเขย่ามือของแองเจลีนอย่างซาบซึ้งใจ “พี่แองเจลีน พี่นี่เป็นนางฟ้าชัด ๆ ส่วนพี่ชายฉันก็เป็นปิศาจดี ๆ นี่เอง”

โจเซฟินช่วยแองเจลีนให้ลุกขึ้นแล้วอยากที่จะเปลี่ยนชุดให้เธอ แองเจลีนรู้สึกกระดากอายเล็กน้อย “ฉันทำเองได้ โจซี่”

โจเซฟินขอร้อง “ฉันขอร้องเถอะ พี่ให้ฉันช่วยเถอะนะพี่แองเจลีน ไม่อย่างงั้นถ้าเจย์รู้ว่าฉันแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย เขาต้องให้ฉันชดใช้แน่ ฮือออ”

แองเจลีนหัวเราะคิกก่อนบอกว่า “งั้นก็ได้”

โจเซฟินเปลี่ยนเสื้อผ้าให้แองเจลีนและรู้สึกประทับใจกับรูปร่างของแองเจลีน เธอวางมือบนส่วนเว้าส่วนโค้งของแองเจลีนพร้อมถอนใจอย่างทึ่ง ๆ “ให้ตาย พี่รักษารูปร่างไว้ได้ยังไงกันเนี่ย?”

เพราะว่าตรงนั้นมีสาว ๆ อยู่กันแค่สองคนและพวกเธอก็เป็นเพื่อนสนิทกัน แองเจลีนเลยเย้าแหย่โดยไม่ลังเลสักนิดว่า “ก็เพราะว่าพี่ชายเธอมีทักษะสูงส่งไงล่ะ”

โจเซฟินแทบจะพ่นเลือดออกมา “ถ้างั้นนี่คงไม่ใช่วิธีที่ฉันจะเรียนรู้ได้”

ในประเทศเอส เจย์เปิดโปรแกรมในมือถือที่ใช้ดูกล้องทันทีที่เครื่องบินลงจอด เมื่อเขาเห็นโจเซฟินลวนลามภรรยาตัวน้อยของเขา หัวเขาก็แทบจะระเบิดเพราะโทสะ

แต่เมื่อได้เห็นสาว ๆ ทั้งสองคนเย้าแหย่กันไปมาและได้ยินคำพูดล่อแหลมที่ออกมาจากปากแองเจลีน ความเย็นชาของเจย์ก็หายไปอย่างมาก

แต่เขาก็ยังอดรนทนไม่ได้และหยิบมือถือมากดเบอร์โจเซฟิน

โจเซฟินรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด “พี่ชาย?”

“ทำไมเธอถึงเพิ่งตื่นตอนนี้? แล้วแองเจลีนได้กินข้าวเช้าหรือยัง?” เขาใช้เสียงต่ำ ๆ ที่ดูมีเสน่ห์น่าดึงดูดของเขาแต่ว่าก็มีความเย็นชาอยู่ ซึ่งทำให้โจเซฟินกลัวแทบจวหกทันใด

โจเซฟินก็รู้บางเรื่องได้ทันทีและเริ่มที่จะตะโกนใส่โทรศัพท์ “พี่ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้คอยดูฉันอย่างนั้นเหรอ พี่ชาย?”

เจย์ตอบ “กล้องวงจรปิดมันติดเอาไว้ตั้งแต่ตอนสร้างบ้านแล้ว ไม่ได้ติดเอาไว้เพื่อดูเธอซะหน่อย”

แม้ว่ากล้องจะติดตั้งเอาไว้นานแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่เคยเปิดใช้งานมาก่อน เขาเพิ่งเปิดใช้หลังจากที่โจเซฟินมาที่บ้านเมื่อคืนนี้

โจเซฟินเชื่อที่เขาบอกแล้วก้มหัวอย่างอ่อนแรงก่อนบอกว่า “ถ้าฉันรู้ว่าที่สวนไร้กังวลมีกล้องวงจรปิด ฉันก็คงไม่มาหรอก”

เธอทำเรื่องผิดพลาดไปตั้งมากมาย และเจย์ก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอรอดตัวไปสักเรื่องได้แน่นอน เธอน่าจะตายไปซะตั้งแต่ตอนนี้เลย

“เธอพูดว่าอะไรนะ?” เจย์ขึ้นเสียง

โจเซฟินพูดอย่างโศกเศร้า “พี่ชาย ถ้าพี่มีกล้องอยู่ทั่วบ้าน แล้วฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ไหนได้?”

เจย์แค่นเสียง “ในห้องน้ำไม่มีกล้อง”

โจเซฟินยืนขึ้นและบอกว่า “ก็ได้ เข้าใจแล้ว”

“ไป ๆ ดูแลแองเจลีนได้แล้ว บาย” เจย์ทนไม่ได้ที่ต้องคิดว่าแองเจลีนถูกทิ้ง เขาเลยต้องตัดใจวางสายลง