ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 1222

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1222

ตอนนี้เหลือความหวังเลือนลางแค่อย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือความหวังที่ว่าพวกแก๊งในท้องถิ่นจะสามารถหาข้อมูลที่น่าเชื่อถือมาให้ได้

สามวันต่อมา ลูกสาวของหัวหน้าแก๊งในท้องถิ่นคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาหาเจนสันในโรงแรมอย่างดุดันพร้อมทั้งกลุ่มของบอดี้การ์ด

“ใครกันที่อยากเจอพ่อฉัน?” เด็กสาวคนนี้ดูอายุยังน้อยแต่เธอสวมแว่นกันแดดและริมฝีปากสีแดงสดก็คาบบุหรี่เอาไว้ แม้รูปร่างหน้าตาของเธอจะดูสวยแต่มีท่าทางที่ดูนักเลงไม่เบา

มีกลุ่มบอดี้การ์ดเดินตามเธอมาด้านหลัง

เจนสันนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา เขามองแขกที่ไม่ได้รับเชิญนิ่ง ๆ

เซย์นนั้นปฏิบัติกับทุกคนที่มาเป็นแขก ดังนั้นเขาจึงถามอย่างกระตือรือร้น “ไม่ทราบว่าพ่อของคุณคือใครครับ?”

“รอย คอมเรด”

ตอนนั้นสตอร์มก็กระซิบกับเจนสัน “นายน้อย รอย คอมเรดคือหัวหน้าแก๊งในท้องถิ่นของประเทศเอส เขาเข้าไปอยู่ในกระทรวงพาณิชย์แต่จริง ๆ เขาแอบทำธุรกิจกับพวกนักเลงและพวกค้าของเถื่อน”

สตอร์มอาศัยในประเทศเอสมาสามปี และเพื่อที่จะหาตัวร็อบบี้น้อยเขาก็ปลอมแปลงเป็นหลากหลายตัวตนรวมถึงการติดต่อกับพวกใหญ่ ๆ ในประเทศนี้มากมาย เขาจึงรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของผู้มีอิทธิพลที่นี่เป็นอย่างดี

“ผมเชิญคุณคอมเรดมาเป็นแขก ไม่ใช่คุณ” เจนสันพูดกับเด็กสาวด้วยท่าทางเย็นชา

เด็กสาวเห็นเสน่ห์ที่โดดเด่นของเจนสัน และเพราะว่าเขาดูเป็นผู้ใหญ่ทำให้เธอเข้าใจผิดว่าเขาน่าจะอายุสัก 16-17 ปี

เธอรู้สึกใจกระตุกและใบหูก็กลายเป็นสีแดงก่ำอย่างไม่รู้ตัว “ถ้าคุณอยากเจอพ่อฉัน ก็ต้องผ่านฉันไปก่อน”

เจนสันเปลี่ยนทีท่าจากนิ่ง ๆ ไม่สนใจเป็นสนอกสนใจขึ้นมา และเขาก็โยนภาพร่างที่สตอร์มวาดขึ้นให้เด็กสาวดู จากนั้นก็สั่งว่า “คุณจะมาต่อรองกับผมได้ต่อเมื่อคุณมีข้อมูลเกี่ยวกับชายคนนี้เท่านั้น”

เด็กสาวเม้มปากและหัวเราะหึ “ถ้าไม่ใช่เพราะว่าคนของคุณกำลังตามหาหมอนี่อยู่ ฉันก็คงไม่มาต่อรองกับคุณถึงที่นี่หรอก”

เจนสันสนใจขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้ยิน “เอาล่ะ งั้นก็มาตกลงกัน คุณต้องการอะไรถึงจะยอมร่วมมือกับเรา?”

เด็กสาวพูดด้วยท่าทางมั่นใจ “คุณแค่ต้องสู้ให้ชนะฉันแค่นั้น”

เซย์นไม่รู้ว่าเจนสันต่อสู้ได้ ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “เจนสันของเราไม่ต่อสู้หรอก”

เจนสันยืนอย่างสบาย ๆ “กี่กระบวนท่าล่ะ?”

เด็กสาวตะลึงไปเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าเจนสันจะเย่อหยิ่งขนาดนี้

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าความมั่นใจในตัวเองของเธอนั้นกำลังโดนท้าทาย ขณะเดียวกันจิตวิญญาณการต่อสู้ของเธอก็ตื่นตัว “ถ้าฉันล้มคุณไม่ได้ในสิบกระบวนท่า ก็ถือว่าฉันแพ้”

เจนสันพูดอย่างขุ่นใจ “สามกระบวนท่า ถ้าผมเอาชนะคุณไม่ได้ในสามกระบวนท่าถือว่าผมแพ้”

เด็กสาวตื่นเต้นมาก เธอยื่นกำปั้นออกมาทันใด

เจนสันหลับตาลง และเมื่อการมองเห็นของเขามืดบอดลง การได้ยินของเขาก็เฉียบคมอย่างมาก

เด็กสาวเหวี่ยงหมัดออกมาพร้อมกวาดขาเตะ เจนสันกระโดดขึ้นทันทีและเหยียบลงบนหลังของเธอ ก่อนจะตีลังกากลับหลัง จากนั้นเขาก็วาดลูกเตะ 540 องศา ทำให้เด็กสาวปลิวคว้างเหมือนใบไม้ร่วงก่อนที่จะหล่นกระแทกพื้นเสียงดังสนั่น

เซย์นปิดตาไม่กล้ามอง เจนสันขอให้คนอื่นเข้ามาช่วยเพราะเขาเองก็ไม่ได้ออมมือให้แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงก็ตาม

เด็กสาวลุกขึ้นมาอย่างอับอายพร้อมจ้องเจนสันเขม็ง เธอรู้สึกปลาบปลื้มกับทักษะการต่อสู้ที่เหนือชั้นของเขามาก

เจนสันพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณแพ้แล้ว ตอนนี้ก็ช่วยบอกข้อมูลของชายคนนั้นมา”

เด็กสาวแค่นเสียงเย็นชาก่อนเดินไปที่ประตู

เซย์นพูดกับเจนสัน “ทำไมถึงอัดเด็กผู้หญิงซะหนักขนาดนั้นล่ะเจนส์? ผู้ชายควรจะต้องเป็นสุภาพบุรุษหน่อยนะ”

เจนสันย้อน “ชายหญิงเท่าเทียมกัน”

เซย์น “…”

“แต่เธอขอให้เขาช่วยแล้วทำไมถึงทำตัวไร้มารยาทกับเขาแบบนั้น แล้วเขาจะบอกข้อมูลเธอไหมล่ะ?”

เจนสันชำเลืองมองเด็กสาวและพูดสบาย ๆ “ลูกสาวของหัวหน้าแก๊งค์ผู้มีเกียรติก็ต้องรักษาสัญญาของตัวเองใช่ไหม?”

เด็กสาวโดนเจนสันทำให้ไม่สบายใจและบอกอย่างไม่เต็มใจว่า “ไม่ต้องห่วง ฉันยอมจ่ายตามที่บอกแน่”

เด็กสาวเงียบไปชั่วครู่ก่อนพูดต่อว่า “คนที่คุณตามหามีชื่อรหัสในประเทศนี้ว่า… ปีศาจ เราเคยติดต่อกับเขาครั้งหนึ่ง เรารู้แค่ว่าเขากำลังมองหาสมบัติชิ้นหนึ่งอยู่ อ้อ แล้วเขาก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรโลกาวินาศ”