ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 1241
เซย์นยังไม่ยอมแพ้ เขาถามว่า “แล้วรู้เหรอว่าองค์กรโลกาวินาศอยู่ที่ไหน?”
คำถามของเขาทำให้ทุกคนได้คิด
บางทีการหาองค์กรลึกลับที่ชั่วร้ายนั่นอาจจะยากกว่าการหาตัวร็อบบี้น้อยซะอีก
แองเจลีนพยักหน้าและบอกว่า “ฉันคิดว่าฉันรู้”
ทุกคนตะลึงจนพูดไม่ออก
“เกรย์สัน ไปหยิบเซฟฉันมา” แองเจลีนสั่ง
“ได้ครับ” เกรย์สันหันหลังออกไป
หลังจากรอพักใหญ่ หลังจากที่เกรย์สันกลับที่แกรนด์ เอเซีย เมื่อเขากลับมาพบทุกคนอีกครั้งเขาก็ถือกล่องเล็ก ๆ ไว้ในมือ
“ในนั้นมีอะไร?” เจย์ถาม
เกรย์สันเปิดกล่องไม้และเผยให้เห็นจดหมายปึกหนึ่ง
ดวงตาเหยี่ยวของเจย์หดเล็กพร้อมกับแผ่รังสีคุกคามออกมาทั่วร่าง
ตลอดหลายปีที่เขาไม่อยู่ มีคนติดต่อกับผู้หญิงของเขาตลอดด้วยวิธีการโบราณแบบนี้เหรอ?
เชอะ โรแมนติกไปไหม?!
“ใครเขียนจดหมายพวกนี้?” สายตาของเจย์จ้องที่รูปกุหลาบบนซองจดหมาย เสียงเขาเยียบเย็นจนสามารถแช่แข็งวัวทั้งตัวให้ตายได้
เกรย์สันกลัวจนไม่กล้าตอบ
สุดท้ายแองเจลีนก็เป็นคนอธิบาย “จดหมายพวกนี้มาจากโคล เจย์บี้เร็วเข้า ดูสิว่ามีที่อยู่ของพวกโลกาวินาศอยู่บนนั้นไหม?”
เจย์อยากจะฆ่าโคลให้ตายเสียตอนนั้น แต่เขายังคงสติไว้ได้เพราะว่าแองเจลีนไม่เคยอ่านจดหมายพวกนี้
แต่แองเจลีนขอให้เกรย์สันอ่านให้เธอฟัง…
ใบหน้าของเกรย์สันยิ่งซีดเผือด นายท่านอาเรสที่แสนขี้หวงและเป็นคนคิดมากจะทนเรื่องที่ว่า มีชายอื่นมาเข้าหาภรรยาเขาด้วยเจตนาที่โจ่งแจ้งแบบนี้ได้อย่างไรกัน?
เจย์เปิดจดหมายและเริ่มอ่านตั้งแต่ฉบับแรก…
ทุกคนสังเกตเห็นได้ว่าสีหน้าของเขายิ่งมืดทะมึนไปราวกับมีหมึกดำทั้งขวดสาดใส่หน้าเขา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนท้ายที่สุดสีหน้าเขาก็ดำคล้ำราวก้นหม้อ
เกรย์สันหลั่งเหงื่อเย็น
เจย์นั้นเป็นคนเดียวที่เกรย์สันเคยชื่นชมนับถือ แต่หลังจากที่อ่านจดหมายของโคล เกรย์สันก็เริ่มจะนับถือความกล้าของโคลแทน
โคลถึงขนาดเขียนมาในจดหมายอย่างตรงไปตรงมา [เจย์ตายแล้วแองเจลีน เธอยังสาวอยู่ ไม่จะเป็นต้องครองตัวเป็นม่ายหรอก จริง ๆ นะ]
[ฉันจะรอเธออยู่ที่องค์กรโลกาวินาศ แองเจลีน ฉันต้องแต่งงานกับเธอให้ได้]
ในจดหมายพวกนั้น มีคำจาบจ้วงพวกนี้เยอะมากจนนับไม่ถ้วน
ยิ่งไปกว่านั้น เขาถึงกับเกี้ยวพาอย่างโจ่งแจ้งในจดหมาย [แองเจลีน ผิวเธอขาวราวหิมะ เธอสวยมากจนฉันลุ่มหลง]
หลังจากอ่านจดหมาย เจย์โมโหเดือดจนเขาฟาดมันลงบนโต๊ะกาแฟเสียงดัง เขาขบกรามกรอดเหมือนกับว่ากำลังฉีกโคลออกเป็นชิ้น ๆ
“ไอ้คนหื่นกาม”
เจนสันส่ายหน้าพร้อมถอนใจ เห็นได้ชัดว่าพ่อมุ่งความสนใจไปที่คำหวานของโคลตอนที่เขาอ่านจดหมาย
เจนสันถาม “มีที่อยู่ของพวกโลกาวินาศเขียนไว้ไหมครับพ่อ?”
เจย์พูดเสียงลอดไรฟัน “เขาเชิญแม่ของลูกไปที่องค์กรซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ว่าไม่ได้เขียนที่อยู่ระบุมาอย่างชัดเจน”
เจนสันถอนใจอ่อนแรง “เฮ้อ คนโง่คลั่งรักอีกคน”
ในความคิดของเซ็ตตี้น้อย คำว่า “คลั่งรัก” นั้นเป็นเหมือนคำชม ดังนั้นเธอจึงพูดอย่างไม่พอใจว่า “เขาเป็นพวกหื่นกามแล้วก็บ้าต่างหาก เขาไม่ใช่พวกคลั่งรัก”
เจนสันพูด “เขาเป็นคนที่เปิดเผยที่อยู่ของเขาเพื่อที่จะได้แต่งงานกับผู้หญิง ถ้าเขาไม่ใช่พวกคลั่งรักแล้วเขาจะเป็นอะไรได้ล่ะ?”
เซย์นแอบมองเจย์ที่กำลังหึงหวงจนหน้าเขียว “เขาก็เหมือนพ่อนายใช่ไหมล่ะ?”
พวกเขาต่างก็ทำได้ทุกอย่างเพื่อความรัก
เจย์จ้องเซย์นอย่างดุร้าย…
การเปรียบเทียบเขากับคนหน้าด้านอย่างโคลถือว่าเป็นการดูถูกเขา
