เมื่อได้เริ่มสู้กับนักดาบแรงค์ A คนแรก การประลองถัดมาก็เป็นนักดาบแรงค์ A ทั้งหมด
คนที่สองคือนักดาบคู่
และคนที่สามคืออัศวินศักดิ์สิทธิ์
นักดาบคู่นั้นเป็นอาชีพระดับสูงของนักดาบ ที่สามารถใช้สกิลนิโตริวได้ (สกิลระบำดาบ)
มันค่อนข้างลำบาก แต่ผมก็สามารถเอาชนะเขาได้โดยไร้รอยแผล
นอกจากนี้อัศวินศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นอาชีพระดับสูงที่ไม่ใช่ประเภทของนักดาบ แต่เป็นประเภทอัศวิน และความได้เปรียบของอาชีพนี้ก็คือจำนวนพรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ที่มากกว่าคนทั่วไป จากสกิล<เสริมการป้องกัน>
เพราะแบบนั้น เขาจึงเป็นคู่ต่อสู้ที่เป็นปัญหาอย่างมากในกฎการแข่งขันนี้
แต่ผมก็สามารถเอาชนะเขาได้โดยไม่โดนโจมตีอยู่ดี
แต่ว่า อะไรคือ<เสริมการป้องกัน>นะ…..
บางทีสกิลนั้น อาจเป็นสกิลที่ผมไม่สามารถเรียนรู้ได้ก็เป็นไปได้?
“ส-สุดยอดเลยอาเรลซัง! เหลืออีกแค่คนเดียว! คาดไม่ถึงเลยว่าจะจัดการไปได้เก้าคน…. งั้นช่วยจัดการคนสุดท้ายให้เหมือนคนอื่นๆด้วยนะ!”
เสียงเชียร์ของลิเลียดังมาจากขอบสนาม
“ฮ-เฮ้ยๆ…ถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้ เขี้ยวมังกรจะต้องชนะแน่…”
“ถ้าเป็นแบบนั้น เราก็จะสูญเสียเงินก้อนใหญ่…”
“เชี่ยเอ้ย เราน่าจะลงฝั่งนั้นด้วย…!”
“ไม่แน่หรอก ดูนั่นสิ คนถัดไปของดาบทมิฬที่ออกมาเป็นนักดาบระดับท็อปในแรงค์ A เลยนะ”
[และนักดาบคนที่สิบจากดาบทมิฬก็มาถึงแล้ว! ปรมาจารย์ดาบ มาซามูเนะ!]
คู่ต่อสู้คนสุดท้ายขึ้นมาบนเวที
เขาเป็นชายวัยกลางคน ที่ใส่เสื่อผ้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“ดูเหมือนว่าคนสุดท้ายก็เปรียบเสมือนปราการสุดท้ายล่ะนะ”
ดาบที่อยู่ตรงเอวของเขา ดูเหมือนจะไม่ใช่ดาบตรงที่คนทั่วไปใช้กัน แต่ว่าใบดาบนั้นมีลักษณะโค้งนิดหน่อย
ใบดาบนั้นกว้างพอประมาณ แต่บางกว่าเรเปียร์
“คาตานะสินะ”
“ใช่แล้วขอรับ อาชีพของกระผมคือปรมาจารย์ดาบ เป็นอาชีพระดับสูงของซามูไร ซึ่งเป็นนักดาบจากดินแดนทางตะวันออกขอรับ”
เมืองแห่งดาบนี้เป็นไปตามที่คาดเลย
แม้กระทั่งนักดาบจากตะวันออกยังมาที่นี่เลย
“อา เป็นคู่ต่อสู้ที่น่าสนใจจริงๆ”
ผมถือดาบขึ้นมาเพื่อเตรียมพร้อมต่อสู้
แต่ว่าคู่ต่อสู้ก็ไม่ได้ชักดาบออกมาจากฝัก เขาเพียงย่อเอวไปข้างหน้าเล็กน้อย
“ไม่ชักดาบออกมางั้นเหรอ?”
“นี่เป็นหนึ่งในกระบวนท่าของกระผมขอรับ”
……….อ๋อ เข้าใจแล้ว
ไม่มีช่องว่างเลยแม้แต่น้อย
ถ้าหากผมเคลื่อนไหวโดยไม่ระวัง ดาบของคู่ต่อสู้จะต้องฟันผมก่อนแน่นอน
ทักษะซากิโยมิที่ผมได้ฝึกฝนได้แจ้งเตือนให้ระวังท่าทางของเขา
“คุณนี่ช่างมีไหวพริบที่ดีจริงๆ…เป็นอย่างที่ข้าน้อยคิดเอาไว้เลยขอรับ ว่าไม่สามารถชนะได้ด้วยเพลงดาบครึ่งๆกลางๆ ดังนั้นข้าน้อยจะแสดงสกิลสั่งตายของข้าน้อยให้เห็นเป็นรางวัล”
“สกิลสั่งตายงั้นเหรอ?”
บางทีมันคงจะเป็นเทคนิคที่จะถูกปล่อยออกมาเมื่อดึงดาบออกจากฝักดาบ
ผมไม่คิดว่าเขาจะชักดาบออกมา ถ้าผมไม่เข้าไปในระยะของเขา ถ้าหากผมลดการป้องกันลงและเดินเข้าไปล่ะก็ ผมก็คงจะแพ้ไปแล้ว
สกิลนี้เป็นสกิลที่รับมือได้ยากมากเมื่อเห็นครั้งแรก
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นสกิลที่พิเศษอะไร
แย่หน่อยนะ
ผมเดินเข้าไปใกล้คู่ต่องสู้
“คุณช่างกล้ามากที่กระโดดเข้ามาในพื้นที่แห่งความตาย แม้ว่าคุณจะทราบมันอยู่แล้วหรือขอรับ”
และเมื่อผมอยู่ห่างจากเขาเพียงสองเมตร
จิตสังหารที่ถูกซ่อนเอาไว้ถึงตอนนี้ ก็พุ่งออกมาจากทั่วทั้งร่างของนักดาบตะวันออก
ทันใดนันก็เกิดแสงวาบขึ้นในพริบตา และร่ายของผมก็ถูกผ่าครึ่ง
แต่นั่นเป็นเพียงแค่ภาพติดตาของผม
ผมได้ทิ้งภาพติดตาเอาไว้ตรงหน้าเขา จากนั้นผมก็ไปที่ด้านข้างของนักดาบคนนั้นและฟันลงไป
“ประมาทไปนะขอรับ”
“!”
อย่างไรก็ตามนักดาบตะวันออกไม่ได้สับสนกับภาพติดตานั้น เขารู้ว่าร่างจริงของผมอยู่ตรงไหน
หลักฐานก็คือดาบนั้นยังไม่ถูกชักออกมาจากฝัก
“—–<เพลงดาบอิไอ>”
สกิลสั่งตายของซามูไรถูกปล่อยออกมา
การฟันที่เหนือธรรมชาตินั้นอยู่ห่างจากจมูกของผมเพียงไม่กี่มิลลิเมตร
แน่นอนว่าคู่ต่อสู้ที่เป็นถึงปรมาจารย์ดาบ ไม่ได้กะระยะผิดแต่อย่างใด
นั่นเป็นเพราะว่าผมสามารถคาดเดาเวลาได้ ดังนั้นผมจึงสามารถหลบการฟันได้ในวินาทีสุดท้าย
“เป็นไปไม่ได้ คุณสามารถหลบดาบของกระผมได้…หรือขอรับ”
“แน่นอนว่ามันเร็วมาก แต่แย่หน่อยนะ ผมชินกับดาบของคุณแม่ที่เคลื่อนไหวเร็วกว่านี้”
แต่ว่าเทคนิคเมื่อกี้มันคืออะไรกัน ขนาดผมใช้สกิลซากิโยมิเพื่ออ่านมันแล้ว
ผมยังไม่ค่อยเข้าใจมันเลย
แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้รู้ว่าพื้นที่แห่งความตายอยู่ตรงไหน ในตอนที่สกิลยังไม่ถูกใช้งาน
และอย่างที่ผมคาดเอาไว้ เขาไม่หลงกลภาพติดตาของผม และตัดสินใจใช้สกิลสั่งตายในตอนจบ
“เพื่อเป็นการขอบคุณที่นายได้แสดงอะไรดีๆให้เห็น ผมจะแสดงหนึ่งในสกิลสั่งตายให้นายดูล่ะกัน”
———“วายุโหมกระหน่ำ”
บางทีเขาอาจจะมองเห็นราวกับว่ามีแสงวาบจำนวนนับไม่ถ้วน
สกิลสั่งตายของเจ้าหญิงแห่งดาบ <วายุโหมกระหน่ำ>
มันเป็นการแทงด้วยความเร็วแสงที่เหมือนกับพายุ
เมื่อผมใช้เทคนิคนี้ออกมาแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะหลบมันได้
การแทงด้วยดาบจำนวนมหาศาลพุ่งเข้าไปทั่วทั้งร่างกาย ทำให้พรคุ้มกันศักดิ์สิทธิ์ของคู่ต่อสู้หายไปในทันที
[ผู้ชนะ อาเรล! เนื่องจากผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดของดาบทมิฬพ่ายแพ้ ผู้ชนะคือเขี้ยวมังกร]
ด้วยการประกาศนั้น ทำให้เกิดการปั่นป่วนขึ้นมาในลานประลอง
“ชนะปรมาจารย์ดาบที่เป็นถึงระดับท็อปในแรงค์ A ได้เลยรึ…”
“ยิ่งไปกว่านั้น ชนะทั้งสิบคนเนี่ยนะ…!?”
“ไอ้พวกดาบทมิฬเอ้ย! มาแพ้แบบนี้ได้ไง! น่าละอายจริงๆ!”
“รู้ไหมว่าพวกเราลงเงินกันไปเท่าไหร่! เอาเงินกูคืนมานะเว้ยย~!”
บางคนตกใจสุดขีด และเสียงโวยวายส่วนใหญ่ก็มาจากพวกที่พนันข้างดาบทมิฬ และยังมีเสียงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังดังออกมามากขึ้นเรื่อยๆ
“ไชโย~! สุดยอดไปเลยคุณอาเรล!”
ลิเลียกระโดดด้วยความดีใจ
Note : ถ้าใครต้องการสนับสนุนค่าไฟหรือค่ากาแฟสามารถโดเนทได้ตามด้านล่างครับ
