วีรบุรุษไร้อาชีพ ~ถึงจะไม่มีสกิลก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร~ – ตอนที่ 47 เป็นข้อสอบที่ง่ายจริงๆ

“มันก็จริงตามที่พูดนั้นแหละค่ะ….” (คอลเล็ต)

เมื่อได้ยินคำพูดของผม คอลเล็ตก็ทำหน้าเศร้าออกมา

“แน่นอนว่า ถ้าหากต้องตายเพราะทำผิดพลาด มันก็น่าสิ้นหวังอยู่นะ…. บางที ถ้าหากผมสอบที่นี่ไม่ผ่าน ผมจะตายหรือเปล่านะ..?” (อาเรล)

ถ้าเป็นแบบนี้ คงต้องจริงจังแล้วล่ะ

“ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ!?” (คอลเล็ต)

เธอบอกว่าอะไรนะ ไม่มีอะไรแบบนั้นงั้นเหรอ?

“ทำไมคุณถึงดูผิดหวังล่ะ…? มันไม่เหมือนกับการทดสอบเอาชีวิตรอดหรอกค่ะ” (คอลเล็ต)

จนถึงตอนนี้ การสอบนั้นไม่มีความตึงเครียดเลย และผมก็คิดว่านั่นมันถูกแล้ว

“ยกตัวอย่างเช่น เธอจะตายอย่างงั้นเหรอถ้าหากว่าเธอสอบไม่ผ่าน?” (อาเรล)

“มันไม่เป็นแบบนั้นหรอกค่ะ?” (คอลเล็ต)

หลังจากตะโกน คอลเล็กก็หายใจออกด้วยเหตุผลบางอย่าง

“…เมื่อคุยกับคุณอาเรลแล้ว ฉันรู้สึกอายจังเลยค่ะ ที่กังวลเรื่องการสอบเข้า…” (คอลเล็ต)

หลังจากนั้นเธอก็กำหมัดมาไว้ข้างหน้า และตะโกนออกมา “สู้ๆ”

“ขอบคุณมากเลยค่ะ ฉันจะทำให้ดีที่สุดเลย!” (คอลเล็ต)

และเธอก็วิ่งเข้าไปยังสถานที่สอบ

“อืม ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ดูเหมือนว่าปัญหาจะได้รับการแก้ไขแล้ว” (อาเรล)

ผมก็ต้องรีบเหมือนกัน

ผมยังเหลือการทดสอบอีกสี่ที่

เวทสีเขียวเป็นเวทมนตร์ที่เกี่ยวกับอากาศและสภาพอากาศ

เมื่อเทียบกับเวทสีแดงและเวทสีน้ำเงินแล้ว มันค่อยข้างธรรมดามาก แต่มันเป็นเวทมนตร์ที่มีประโยชน์กับชาวนาและชาวประมง ดังนั้นมันจึงเป็นที่ต้องการอย่างมาก

นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ผู้คุมสอบของที่นี่มีมากพอๆกับสถาบันสีแดงและสีน้ำเงินเลย

“หืม ดูเหมือนจะถึงตาของคอลเล็ตแล้วนะ” (อาเรล)

เธอยืนอยู่ในสถานที่ที่กำหนดไว้ และตะโกนออกมา

“<ลมหมุน>!” (คอลเล็ต)

มันทำให้เกิดสายลมพัดเข้ามา

สายลมทำให้รถสี่ล้อที่มีใบเรือคล้ายเรือใบเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

Note : การสอบจะไม่เหมือนในมังงะนะครับ

“ผ่าน” (ผู้คุมสอบ)

“เย้~ สำเร็จแล้ว” (คอลเล็ต)

ดูเหมือนว่าสิ่งที่ต้องทำก็คือเคลื่อนย้ายรถสี่ล้อคันนั้น

……..ป-เป็นข้อสอบที่ง่ายจริงๆ

ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นข้อสอบที่ยาก นั่นก็เพราะว่าสีหน้าของคอลเล็ตที่แสดงออกมา แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย

ไม่สิ บางทีรถสี่ล้อคันนั้นอาจจะทำมาจากเหล็ก และมันต้องหนักมากแน่ๆ

…..ใช่แล้ว มันต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน

ผมไม่คิดเลยว่าเธอจะทำให้เกิดลมแรงขึ้นมาได้ บางทีนั้นอาจจะเป็นเพียงแค่จิตนาการของผมเอง

เมื่อคอลเล็ตสังเกตุเห็นว่าผมกำลังดูอยู่ เธอจึงวิ่งมาที่นี่

“ขอบคุณมากๆเลยค่ะ! ขอบคุณ คุณอาเรลที่ทำให้ฉันสอบผ่านได้!” (คอลเล็ต)

“อย่างนั้นเหรอ? งั้นก็ดีแล้วล่ะ” (อาเรล)

“ค่ะ!” (คอลเล็ต)

หลังจากนั้นสักพักก็ถึงตาของผม

“เอ๋? คุณอาเรลก็จะสอบด้วยเหรอค่ะ…?” (คอลเล็ต)

“ผมไม่ได้บอกไปก่อนหน้านี้แล้วงั้นเหรอ?” (อาเรล)

ผมไปยืนอยู่ในสถานที่ที่กำหนดไว้ ในขณะที่คอลเล็คกำลังตกใจอยู่

เอาล่ะ

ถ้าหากรถสี่ล้อคันนั้นทำมาจากเหล็ก ถ้าอย่างนั้นก็ต้องใช้เวทที่แรงประมาณนี้

“<ทอร์นาโด>” (อาเรล)

ลมหมุนซึ่งพัดในแนวนอนมุ่งตรงไปที่รถสี่ล้อ แล้วหลังจากนั้น—

“ตูม~!”

—มันถูกเป่าออกไปและแตกเป็นชิ้นเล็กๆ

……ดูเหมือนว่าที่จริงแล้ว รถสี่ล้อคันนั้นจะทำมาจากไม้

ผมออกจากสถานที่ของสอบของสถาบันสีเขียว และมุ่งหน้าไปยังสถานที่สอบถัดไป โดยมีคอลเล็คไล่ตามผมมาด้วย

“ม-ม-เมื่อสักครู่นี้ มันคืออะไรงั้นเหรอค่ะ!? ทำไมคุณถึงใช้เวทสีเขียวที่ทรงพลังแบบนั้นได้….!?” (คอลเล็ต)

ไกลออกไปหน่อยก็มีไคท์และคูฟาตามมา

“อา ได้โปรด! รอก่อน! ทำไมนายถึงต้องหนีไปคนเดียวด้วย!” (คูฟา)

“ใช่แล้ว อาจารย์! อย่าทิ้งผมเอาไว้สิครับ!” (ไคท์)

นั่นเป็นเพราะพวกนายทั้งสองคนทะเลาะกันตลอดเวลายังไงล่ะ

“ไคท์คุง คูฟาจัง…?? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้…” (คอลเล็ต)

เมื่อเห็นทั้งสองคนคอลเล็ตก็ดวงตาเบิกกว้าง หลังจากนั้นไคท์และคูฟาก็เข้ามาผม

“ถ้าอย่างนั้น อาจารย์จะเลือกอันไหนงั้นเหรอครับ? แน่นอนว่าต้องเป็นเวทสีแดงใช่ไหมครับ!” (ไคท์)

“ไม่ใช่สิ มันจะต้องเป็นเวทสีน้ำเงิน!” (คูฟา)

….จริงๆแล้วผมจะไม่เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง

แน่นอนว่า ผมจะฝึกจนชำนาญทั้งคู่

“พวกนายกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันนนน!!!” (คอลเล็ต)

ทันใดนั้นคอลเล็ตก็ตะโกนขึ้นมา

“!?” (ไคท์ | คูฟา)

มันเป็นเรื่องแปลกที่เธอจะตะโกนขึ้นมา ดังนั้นไคท์และคูฟาจึงตกตะลึง

แล้วคอลเล็ตก็ชี้มาที่ผมแล้วพูดว่า

“คุณอาเรลเลือกเวทสีเขียว…!” (คอลเล็ต)

……ดูเหมือนว่าแบบนี้น่าจะลำบากกว่าเดิม

หลังจากนั้นไม่นานลางสังหรณ์ของผมก็เป็นจริง ทั้งสามคนนั้นเริ่มทะเลาะกัน

“เธอกำลังพูดอะไรน่ะคอลเล็ต! เวทสีเขียวนั้นมันธรรมดากว่าเวทสีน้ำเงินอีก มันไม่เหมาะกับอาจารย์หรอก!” (ไคท์)

“เดี๋ยวก่อนนะ เวทสีน้ำเงินนั้นมันไม่ธรรมดาเลยนะ มันไม่เหมือนเวทสีเขียว! มันเป็นเวทมนตร์แห่งศิลปะที่หรูหราและสง่างามนะ!” (คูฟา)

“อย่ามาว่าว่าเวทสีเขียวธรรมดานะ! พวกนายรู้ไหมว่าเวทสีเขียวนั้นมีประโยชน์ต่อผู้คนมากแค่ไหนกัน…?! ถ้าหากไม่มีเวทสีเขียวล่ะก็ ทุกคนในหมู่บ้านจะต้องอดกินข้าว ฉันไม่สามารถเพิกเฉยต่อสิ่งนั้นได้หรอก!?” (คอลเล็ต)

ตอนนี้มันเปลี่ยนไปเป็นสามฝั่งแล้ว

แน่นอนว่าผมทิ้งพวกเขาเอาไว้ และมุ่งหน้าไปยังสถานที่สอบถัดไป

หลังจากนั้นผมก็สอบผ่านที่สถาบันสีเหลือง และสถาบันสีขาว และตอนนี้กำลังมุ่งหน้าไปยังที่สุดท้าย นั่นคือสถาบันสีดำ

“สถานที่แห่งนี้มันค่อยข้างดูซบเซาเลย” (อาเรล)

มันไม่เหมือนกันสถาบันอื่นๆ ดูเหมือนทั่วทั้งสถาบันจะถูกปกคลุมไปด้วยความมืดอันน่าขนลุก

ถึงแม้จะเป็นตอนกลางวัน แต่มันก็ยังมืดสลัวเหมือนตอนพลบค่ำ

“สถานที่นี้มันใกล้จะพังอยู่แล้ว” (อาเรล)

อาคารเรียนนั้นดูเก่า และมีรอยแตกตามกำแพงหิน นอกจากนั้นยังมีเถาวัลย์ปกถูกปกคลุมไปทั่ว และหน้าต่างก็มีแต่รอยแตกร้าว

ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจเลยว่า วัชพืชจะขึ้นที่นี่และที่ตรงนั้น นอกจากนี้ยังมีสิ่งลึกลับถูกทิ้งเอาไว้ตรงนั้นอีก

เวทสีดำนั้นเป็นเวทมนตร์ที่อันตราย ที่เกี่ยวข้องกับความมืด ความตาย และคำสาป

เรียกได้ว่าบรรยากาศตอนนี้มันเหมาะมากเลย

“หืม? แต่ที่นี่มันไม่เหมือนกับสถานที่สอบเลยนะ?” (อาเรล)