ขอสายลมพารักคืนใจเธอ – บทที่ 24 ล่าช้าสองสามวัน

　　ตอนบ่าย

หานซางซื้อของมาใส่ให้เต็มตู้เย็นเลย เธอบอกฉันว่าแต่ละอย่างจะกินยังไง เสร็จแล้วก็เดินมาข้าง ๆ ฉัน และบอกว่า “คุณดารัณคะ ยอดค้างชำระของโรงพยาบาลเกินกำหนดไปหลายวันแล้วนะคะ ทางบัญชีโทรมาตามทุกวันเลยค่ะ คุณดารัณจะลองโทรตามคุณลู่หน่อยไหมคะ”

ทุเรียนที่อยู่ในมือฉัน ฉันกินไม่กี่คำ ไม่ชอบกลิ่นทุเรียนจริง ๆ จึงทิ้งลงถังขยะไปเลย ฉันเห็นหานซางยังยืนอยู่อย่างเรียบร้อย ฉันจึงทำท่าบอกให้เขานั่ง แล้วฉันก็เช็ดมือให้สะอาดก่อน ถึงจะคุยกับหานซางต่อ ฉันถามว่า “ทางคุณลู่เขาเกินกำหนดมากี่วันแล้ว”

“ประมาณสองสามวันแล้วค่ะ” เธอหยุดพูดสักครู่ แล้วก็พูดต่อว่า “ก็ไม่นานนะคะ แต่ด้วยที่ยอดมันค่อยข้างเยอะ ก่อนหน้านี้ทางบริษัทวางแผนไว้แล้วว่าจะเอายอดนี้ไปบุกเบิกตลาดใหม่ ตอนนี้เงินมาไม่ทัน ก็มีผลกระทบต่อยอดรายได้ของไตรมาสหน้าค่ะ”

ฉันพยักหน้า เงินสดของบริษัทเราหมุนเวียนอยู่อย่างรวดเร็ว ไม่ว่าลูกค้าเจ้าไหนล่าช้านิด ๆ หน่อย ๆ ก็จะมีผลกระทบไม่มาก็น้อยทั้งนั้น ยอดของคุณลู่ก็เยอะ เงินก้อนนี้ถึงจะไม่เอาไปลงทุนธุรกิจใหม่ เอาไปฝากไว้ที่ธนาคารสองสามวันก็ได้ดอดเบี้ยตั้งเยอะแล้ว”

ฉันหยุดพูดก่อน สักครู่ แล้วพูดต่อว่า “คุณลู่เป็นคนที่รักษาคำพูด หลายวันที่ผ่านมานี้ฉันก็อยู่แต่บ้าน ก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย ฉันรับผิดชอบเอง เดี๋ยวหานซางไปบอกฝ่ายบัญชีด้วยว่า ไว้ฉันหายดีก่อน จะรีบกลับไปจัดการเรื่องนี้”

“ค่ะ” เธอตอบฉัน แล้วก็ไปทำกับข้าวให้ฉันกิน

ฉันเปิดมือถือมาก็เห็นมีข้อความส่งมาจากคุณนายลู่ เขียนว่า “คุณดารัณเป็นยังไงบ้างคะ ปัญหาเรื่องการเงินของฉางเซิงแก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ รอบนี้ต้องขอบคุณคุณดารัณมากเลยนะคะ”

ดูท่าทางปัญหาทางคุณลู่ก็ไม่ไม่น่าเป็นปัญหา ฉันก็ไปทำงานได้แล้ว ฉันตอบข้อความคุณนายลู่ไป แล้วก็โทรหาคุณลู่นัดเวลาชำระหนี้แล้วก็เซ็นสัญญาส่งมอบงาน

พอฉันธุระเสร็จ หานซางก็ทำกับข้าวเสร็จพอดี เธอยังติดธุระต้องรีบไปทำ ฉันก็เลยไม่ได้บอกให้เธอกินข้าวกับฉัน เห็นเธอแบบรีบ ๆ ฉันก็บอกเธอว่า “ฉันก็พักผ่อนเพียงพอแล้ว พรุ่งนี้ไม่ต้องมาแล้วนะ อยู่ทำงานที่บริษัทแล้วกัน พรุ่งนี้ฉันนัดกับคุณลู่แล้ว เดี๋ยวจะไปจัดการเรื่องเงินหน่อย”

เธอมองฉัน แลดูเหมือนจะเป็นห่วงฉันมาและพูดว่า “คุณดารัณแน่ใจเหรอคะ เขาบอกว่าหลังทำแท้งลูกต้องพักผ่อนเป็นครึ่งเดือนไม่ใช่เหรอคะ คุณดารัณเพิ่งพักผ่อนมาไม่กี่วันเอง”

ฉันยิ้มให้เธอ และบอกว่า “เธอดูสภาพฉันสิ เหมือนเป็นคนป่วยตรงไหน และอีกอย่าง ปัญหาเรื่องคุณลู่ ถ้าฉันไม่ไปจัดการเอง เรื่องนี้ยิ่งล่าช้าไปอีก เดี๋ยวจะทำให้บริษัทต้องขาดทุนเท่าไร ถึงตอนนั้นอาธิปเขาจะไม่ใช่แค่ทำตัวเฉยชากับฉันง่าย ๆ แล้วแหละ”

อันที่จริง ฉันไม่ได้ทำแท้งจริง ๆ ถ้าขืนนั่งอยู่บ้านไปเป็นวัน ๆ แบบนี้ อู้งานไปหลายอย่าง เดี๋ยวท้องก็โตขึ้นทุกวัน ๆ ถ้าฉันยังไม่ตัดขาดดับอาธิปให้เรียบร้อย กลัวว่าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เข้าไปอีก

ตอนนี้ฉันก็ต้องรีบจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย และหาเวลาไปจากที่นี่

เห็นฉันพูดมาแบบนี้ เธอก็ถอนหายใจ และพูดว่า “ได้ค่ะ แต่คุณดารัณต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะคะ”

หานซางกลับไปแล้ว ฉันก็กลับมากินข้าวต่อ กินข้าวคนเดียวไม่อร่อยเลยจริง ๆ แต่ตอนนี้ก็มืดแล้ว ฉันก็ขี้เกียจออกไปข้างนอกอีก

รีบ ๆ กินข้าวเสร็จแล้วฉันก็ขึ้นไปที่ห้องนอน อาธิปไม่กลับมา ฉันก็ไม่มีงานทำ สองวันนี้ฉันก็อ่านหนังสืออยู่บ้าน หาบ้านเช่าที่เมืองจิ้งเฉิงในอินเทอร์เน็ต ถ้าต่อไปจะอาศัยอยู่ที่จิ้งเฉิง แม่ลูกสองคนต้องหาที่ที่อยู่ได้สบาย

อยู่ ๆ ก็มีสายโทรเข้ามาแบบกะทันหัน ฉันตกใจ เห็นเป็นสายของน้ำทิพ ยกหูขึ้นมายังไม่ทันได้พูดอะไร หูฉํนก็จะระเบิดแล้ว

“อีดารัณ มึงไปทำแท้งแล้วเหรอ!!!”