ก็ไม่รู้ว่าเขากินไปเท่าไร ฉันประคองเขาเดินโยกไปโยกมาลงไปชั้นล่าง น้ำทิพย์ยืนกอดอกอยู่ตรงเค้าน์เตอร์และมองดูฉัน ถามว่า “ให้ช่วยเปล่า”
ฉันส่ายหัว แล้วมองไปที่เธอพร้อมถามว่า “เขาเช็คบิลยัง”
น้ำทิพย์เหลือบตามองฉันแบบเหยียบหยาม บอกว่า “เขาเกือบยึดครองผับฉันไปแล้ว ยังจะเช็คบิลบ้าบออะไรอีก”
ตัวอาธิปทับอ่อนแรงไปหมด ต้องอาศัยฉันประคองไว้ ฉันเลยไม่ได้ไปพิจารณาความหมายของน้ำทิพย์ให้ดี ๆ ฉันก็พยักหน้า แล้วก็พยุงตัวอาธิปออกไปจากผับ
หมดแรงไปเท่าไรถึงยกตัวเขาขึ้นรถได้ ฉันขึ้นรถแล้วนั่งพักไว้ตั้งนาน ถึงหายเหนื่อย หลังเหงื่อแตกเลย เสื้อเปียกไปหมด
ฉันรู้แล้วว่าทำไมมีแต่คนพูดว่าคนท้องละเอียดอ่อน เรื่องแค่นี้ ก็หมดแรงเหมือนกระดูกตัวจะแหลกเหลวไปหดม
ฉันมองดูผู้ชายที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ดวงตาสีดำนั้นหลับไว้ ไม่มีความดุเดือนและเย็นชาเหมือนตอนกลางวัน ตอนนี้ด้วยแสงที่ไม่ค่อยสว่างตอนกลางคืน กลับดูอ่อนโยนขึ้นเยอะ หน้าตาหล่อ ๆ หน้าคม ๆ เป็นลูกทรงรักของพระเจ้าจริง ๆ เลย รวยและหล่อ หุ่นก็ดี สุดยอดจริง ๆ
ในขณะที่ฉันกำลังคิดอะไรไปเลื่อนเปื่อย จู่ ๆ เขาก็ลืมตาขึ้นมา และเราสองคนก็สบสายตากัน ฉันแอบตะลึงใจ ทำตัวไม่ถูกเลย
“อื๊ม” ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว ในหัวของฉันนเต็มไปด้วยกลิ่นเหล้าฉุนจัดและกลิ่นบุหรี่เฉพาะตัวของผู้ชายคนนี้ สักพักเขาก็กัดปลายลิ้นฉัน ฉันเจ็บจี๊ด
พอฉันตั้งสติได้ ถึงรู้ตัวและสงสัยว่าทำไมอาธิปเขามาจูบฉันอย่างกะทันหันแบบนี้
แถมยังจูบแรง ๆ อย่างนี้ ฉันเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก สมองมึนไปหมด จนเกือบขาดหายใจ เขาถึงยอมปล่อยฉัน
ฉันอึ้ง และมองหน้าเขาแบบงงงวย ณ เวลานั้น เขาดูไม่เย็นชาเหมือนทุกวันที่เป็น แต่เดาความหมายจากสายตาเขาไม่ได้เลย ซับซ้อนเหลือเกิน
“อาธิปคะ……”
“ลูก เธอต้องคืนฉัน”อยู่ ๆ เขาก็พูดขึ้นมาแบบนี้ แล้วก็หลับตาพิงไปด้านหลัง
ฉัน…….
อึ้งไปสักพัก เห็นเขาหลับตาอยู่ ไม่รู้คือนอนหลับแล้วหรือแค่พักสายตา ณ เวลานั้นฉันเดาไม่ถูกเลย เลยสตาร์ทรถกลับบ้าน
ประโยคท่า “ลูก เธอต้องคืนฉัน” นั้นวนเวียนอยู่ในหัว
จริง ๆ แล้วใจเขาไม่ได้คัดค้านลูกคนนี้ใช่ไหมคะ
พอคิดถึงตรงนี้ ฉันรู้สึกเรื่องมันเริ่มซับซ้อนขึ้น
สำหรับเขาแล้ว นัชชาเป็นความรับผิดชอบที่เขาปล่อยวางไม่ได้ ยังไม่ค้องพูดถึงว่าเขาแคร์นัชชามากแค่ไหน ถึงเขาจะไม่แคร์ เขาก็ทิ้งนัชชาไม่ได้
ถ้าให้เขารู้ว่าฉันไม่ได้ทำแท้งลูก เกรงว่าถึงตอนนั้นเรื่องยิ่งยุ่งยากขึ้น ถ้าไม่มีลูก มันเป็นแค่ปัญหาระหว่างเราสามคน แต่ถ้าเพิ่มลูกมาอีกหนึ่งคน เรื่องยิ่งไปกันใหญ่
ฉันเลือกไปจากที่นี่ เป็นทางออกที่ดีที่สุด อย่างน้อยก็เป็นแฮปปี้เอ็นติ้งสำหรับทุกฝ่าย
ฉันจอดรถเข้าที่จอดเรียบร้อยแล้ว พอรู้ตัวว่าฉันต้องพยุงอาธิปขึ้นไปชั้นสองอีก ฉันจะเป็นลม
หยุดคิดสักพัก สุดท้ายฉันก็ได้ลงจากรถ เดินไปฝั่งที่นั่งข้างคนขับ เปิดประตูรถ ดึงเสื้ออาธิปปลุกเขาโดยเรียกชื่อเขาว่า “อาธิป
ฉันคิดว่าเขากินไปเยอะขนาดนั้น ก็คงจะไม่สบายท้อง แล้วน่าจะนอนไม่หลับหรอก พอฉันเรียกชื่อเขา เขาก็ตื่นมาอย่างที่ฉันคิดไว้
เขาค่อย ๆ ลืมตามา สบตามองรอบ ๆ แล้วถามฉันว่า “เธอเป็นคนพาฉันกลับบ้านเหรอ”
ฉันพยักหน้า เดาไม่ถูกว่าตอนนี้เขาตื่นแล้วหรือยังเมาอยู่ เลยบอกเขาว่า “รับลงรถเถอะค่ะ ดึกมากแล้ว”
เกือบตีหนึ่งแล้ว ฉันท้องด้วย ไม่มีแรงเล่นกับเขาอีกแล้ว
เขาขยับตัวขึ้นมา ตัวเรียวยาวของเขานั่งตรงอยู่ที่นั่ง ดูเหมือนยังไม่อยากลงจากรถ ก็ไม่พูดไม่จา เขาลืมตาไว้ ดูเหมือนเป็นมิตรมาก แต่ฉันรู้นิสัยเขาดี อารมณ์เดี๋ยวดี เดี๋ยวไม่ดี เป็นเรื่องธรรมดา
ฉันคิดไปมาแล้ว ก็อดเอ่ยปากไม่ได้ว่า “จะให้ฉันช่วยไหมคะ”
“เดี๋ยวฉันตากแดดแป๊ป” เขาบอก แล้วก็นั่งอยู่ในรถไม่คิดจะลง
ฉันงงกับเขามาก จะมาตากแดดอะไรตอนนี้
